ห ล า ย ๆ ค น อ า จ ลื ม ไปแล้ว เ รื่ อ ง จ ริ ง ของแม่

ผู้คนต่างให้ความรู้สึกผูกพันกับสิ่งต่าง ๆ ที่เราได้พบเจอ ทั้งสถานที่

สิ่งของ และผู้คน โดยเฉพาะบุคคลที่เราใกล้ชิดมาตั้งแต่เกิด

คนที่เราเห็นเขามาตั้งแต่จำความได้ คนที่เราเรียกว่า “แม่”

และความรักของแม่ที่มีให้เราก็ยิ่งใหญ่จนหาอะไรเปรียบได้ย าก

1. ถึงแม้ว่าลูกจะโตขึ้น มีครอบครัว หรือไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม ก็ยังคงเป็น

เ ด็ ก น้อยในสายตาของคนเป็นพ่อแม่เสมอ ที่คอยเป็นห่วงเป็นใย

2. ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ข้าวของเครื่องใช้

ก็หามาให้ไม่ได้ข าด ไม่ให้น้อยหน้าใคร ๆทุ กครั้งที่ต้องคอยตีสั่งสอน

ในใจก็รู้สึก เ จ็ บ แทนลูก พรางน้ำตาไหลไปด้วย

3. ตอนที่ลูกยังเล็ก ก็ส่งเสี ยเลี้ยงดู ให้เล่าเรียนสูง ๆ ให้มีชีวิตที่ดีกว่าพ่อแม่

เพื่อที่ลูกจะได้มีงานดี ๆ ทำไม่ต้องมาลำบากเหมือนพ่อแม่ เหนื่อยแค่ไหนก็ทนได้

เพื่ออนาคตของลูกเพียงเท่านั้น

4. ความจริงใจของพ่อแม่ เป็นสิ่งที่หาได้ย ากจากคนอื่น

เพราะไม่ว่าจะเหนื่อยย ากลำบากแค่ไหนก็ยอมได้หมดเพื่อลูก คอยตื่นแต่เช้า

กินนอนทีหลัง ดูลูกได้กินอิ่มนอนหลับเสี ยก่อน หาเงิ นมาให้ลูกใช้ได้มากที่สุด

5. ตอนหัดเดิน ก็กลัวลูกจะหกล้ ม คอยปกป้องดูแลทุ กอย่ างตลอด

เรียกได้ว่าเป็นห่วงทุ กเ สี้ยววินาทีเมื่อเริ่มพูดได้ เรียก “พ่อแม่” ได้ แค่ได้ยินคำง่าย ๆ

แค่นี้ คนเป็นพ่อแม่ก็สุขใจอย่ างบอกไม่ถูก

6. พอถึงเวลาที่พ่อแม่อายุมากขึ้น เ จ็ บ ไ ข้ ง่ายขึ้น พ่อแม่ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย

ขอเพียงแค่ได้เห็นลูกใช้ชีวิตต่อไปเองได้ ถึงแม้ว่าวันหนึ่งจะไม่มีท่านคอยดูแล แค่นี้พ่อแม่ก็สบายใจแล้ว

7. เวลา ป่ ว ย ก็สงส ารลูก จนอย ากจะเป็นแทน เวลาที่ต้องเห็นลูกไม่สบายตัว

เพราะอย ากจะให้ลูกมีร่ างกายที่แข็งแรงไม่ต้อง ท ร ม า น กับการ เ จ็ บ ป่ ว ย

ต้องคอยไปขอพรกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ปกป้องคุ้มครองให้ลูกหายดี

8. คอยลำบากอุ้มท้ องหนักอยู่ถึง 9 เดือน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครสักคนจะยอมเสี ยสละจากสาวสวย

ให้กลายมาเป็นผู้หญิงท้ องโต แถมยังต้องท้ องลาย แต่คำว่าแม่

เสี ยสละได้ทุ กอย่ างเพื่อลูกได้เกิดมา

9. เมื่อถึงเวลาที่ลูกต้องออกจากบ้าน พ่อแม่ก็ภาวนาขอให้ลูกเดินทางปลอดภัย

เวลาที่ลูกต้องไปอยู่ไกลบ้านก็คอยไถ่ถามลูกตลอดเวลา ต่างคิดไปว่าลูกจะอยู่ได้ไหม

จะกินอิ่มดีไหม เวลาไม่ได้ข่าวจากลูกนาน ๆ ก็คอยแต่เป็นกังวลจนนอนไม่หลับ

เมื่อถึงเวลา ในวัยที่ผ่ านอะไรมามากมายได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากขึ้น

เราจะเข้าใจดีกับคำที่ว่า “บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน” เราจะอยู่ที่แห่งใดบนโลกก็ได้

ขอแค่มีคนที่เรารู็สึกว่าอยู่แล้วอบอุ่น อยู่แล้วสบายใจ ไม่ว่าที่ไหนก็เป็นบ้านได้ทั้งนั้น

ตอนท่านยังมีชีวิตอยู่ จงดูแลท่านให้ดีที่สุด

ในตอนที่ยังมีโอกาสได้ดูแล เพราะเมื่อท่านจากไปแล้วต่อให้อย ากจะดูแลแค่ไหน ก็ทำไม่ได้

เพราะท่านไม่สามารถรับรู้สิ่งที่เราทำให้ได้อีกต่อไปแล้ว

ขอบคุณที่มา : 108resources