การออกเดินทาง ของพ่อแม่ ที่ อ ย า ก ให้ลูก ๆ ได้คิด

การที่เราได้เกิดมาลืมต าดูโลกคุณคิดว่ามันง่ายหรือย ากแค่ไหน แต่แอดคิดว่าย าก

และที่ย ากไปกว่านั้นคือกว่าที่เราจะเติบโตมาได้พ่อแม่ต้องผ่ านอะไรมาบ้าง

วันนี้แอดเลยอย ากให้ลูก ๆ ทุ กคนได้อ่ านบทความนี้กันว่าการเดินทางของการเป็นพ่อแม่นั้น

ลำบากแค่ไหนแม่เริ่มออ กเดินทาง ตอนนั้น แม่ก็เป็นเด็ กผู้หญิงคนหนึ่ง

ผ่ านคืนวัน มีความฝัน เป็นของตัวเองเหมือนกับเราแม่เดินทางมาเจอความรัก มีชีวิตคู่ที่หวัง

จะสร้างเป็นครอบครัวที่อบอุ่นพอวันที่รู้ว่าในคร ร ภ์ ของแม่มีเราอยู่ในนั้น

เป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือนที่ต้องแบกน้ำห นั ก กว่า 10 โลแม่เริ่มใช้ชีวิตอย่ างรอบ

คอบมากขึ้นแม่กลัวว่าลูก ในท้องของแม่จะเป็นอั น ต ร า ยและวันที่แม่ เ จ็ บ ป ว ด

มันก็ได้มาถึงวันแรกที่แม่ได้เห็นหน้าเราแม่ก็ เ จ็ บ ป ว ดแต่เต็มไปด้วยความสุข ชีวิตส่วนตัว

ของแม่ไม่ใช่เรื่องสำคัญแล้วความฝันอาจถูกพักไปบ้าง แต่แม่ก็เต็มใจ

ข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือเท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าต าของผู้หญิงคนนึงไม่สำคัญเท่าลูก

ของแม่อีกแล้วล่ะเรื่องอื่น ๆ ของแม่ พักไว้ก่อนเถอะ อนาคตของตัวเอง

ที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วยอนาคตของลูก เราจะปลอ ดภั ยไหมเราจะเป็นเด็ กดีหรือเปล่า

เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่น มั้ยแม่พย าย ามทุ กอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดี

จากแม่ให้ลูกของแม่เติบโตอย่ างดี พอเราก็เติบโต แม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูก

ที่เคยตัวเล็กแม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่นที่เราเคยสนุกด้วยเหมือนก่อน

แม่เห็นใบหน้าที่เราหงุ ด ห งิ ด ใส่ขณะเดียวกันก็เห็นรอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกล า ย

เป็นเพื่อนของเราไปแล้ว น้อยใจแต่ทำอะไรไม่ได้หรอก

วันที่แม่โล่งใจอย่ างที่สุดเป็นวันที่เราเรียนจบ แม่ทำทุ กอย่ างมามากมาย

กว่าจะได้ปริญญามาแม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว และขณะที่แม่มองดู

เราถ่ายรูปสนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิตแม่รู้ตัวเองว่าแม่คิดผิ ดแล้วลูกจะได้งานที่ดีมั้ย

ลูกจะมีแฟนที่รักลูกเหมือนที่แม่รักหรือเปล่านะเขาจะดูแลลูก

อย่ างที่แม่ดูแลหรือเปล่าเมื่อแม่ไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่ต่อได้อย่ างไรโตแค่ไหนแม่

ก็เห็นภาพเด็ กตัวน้อย ๆ ของแม่เช่นเคยลูกของแม่ค่อย ๆ

ออ กเดินทางในชีวิตของตนเรามีครอบครัว มีลูก มีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาทการเป็นลูก

ของแม่น้อยลงกว่าเดิมถึงเวลาแล้วที่แม่ต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้ว

แต่แม่ไม่เคยวางได้เลยแม่ยังรักและห่วงลูกของแม่อยู่เสมออย่ าลืมแม่นะลูกแม่แ ก่ตัวลง

พร้อมกับนับถอยหลัง การจากลาเป็นการเดินทางช่วงสุดท้ายที่ต้องเจอ ความเสื่ อ ม

ถอยสองแขนที่อุ้มลูกมาหล า ยปี ยกอะไรมากไม่ได้อย่ างเมื่อก่อน สองขาที่เคยพาลูกไปนั่นนี่

ต้องใช้ไม้เท้าพ ยุ ง วาจาที่เคยเป็นกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง

หัวใจที่เคยสู้ฝ่ า ฟั นปัญหาให้ลูกบีบตัวน้อยลงแม่เหมือนก้อนน้ำแข็งที่วางตั้งอยู่กลางแดดใน

ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเรานั้น จงหันไปมองหน้าแม่ของเราให้เต็มต ามองเข้าไป

ให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ท่านได้ผ่ าน มา วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อย่ าลืม

การเดินทาง ที่ผ่ าน มาของแม่นี้เป็นการเดินทางของความรักที่วิเศษสุดแล้ว

ขอบคุณที่มา : kiddeemak99