“ กำ แ พ ง ทิ ฐิ ” เขียนไว้ได้ดีมาก

หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี สามีก็บอกกับฉันว่าจะพาแม่มาอยู่ด้วย สามีเหลือแม่เพียงคนเดียว

พ่อของเขาจากไปตั้งแต่เขายังเด็ ก แม่เลี้ยงดูและส่งเ สียเขาจบจนปริญญา

หากไม่มีแม่ เขาคงไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต

 

ฉันไม่ลังเล ตอบสามีไปว่า ค่ะ ฉันเตรียมห้องฝั่งตะวันออกให้แม่

เผื่อแม่จะได้ปลูกด อ กไม้ที่ระเบียง จะได้สูดอากาศย ามเช้า

และช่วงบ่ายห้องของแม่จะได้ไม่ร้อนจากแสงแดด สามียืนมองฉันจากระเบียงห้อง

ไม่พูดไม่จาอะไร เดินมากอดฉันและบอกว่า

 

ไปรับแม่กันเถอะสามีเป็นคนรูปร่างสูง ฉันชอบซบหน้าที่อกของเขา รู้สึกอบอุ่นทุ กครั้ง

เหมือนเด็ กสาวที่ได้รับการปกป้องจากชายอันเป็นที่รัก นี่กระมังที่ทำให้ฉันรักสามีมาก

หลังจากแม่เข้ามาอยู่กับพวกเราคงเป็นเพราะไม่คุ้ยเคยกับชีวิตคนเมือง จึงมักบ่นกับสามีบ่อย ๆ

 

วันแรกที่ฉันซื้อด อ กไม้มาปักแจกัน แม่ถามฉันว่ากำเท่าไหร่ ฉันบอกราคากึ่งหนึ่งของราคาจริงไป

ก็โดนแม่ดุว่าสุรุ่ยสุร่าย เสี ยดายเ งินตั้งมากมาย ฉันบอกกับแม่ว่า บ้านมี ด อ กไม้อ ารมณ์แจ่ม

ใสนะคะแม่แม่ได้แต่ก้มหน้าบ่นงืมงำ

 

สามีเห็นเข้าก็หัวเราะและบอกกับแม่ว่า มันเป็นวิถีชีวิตของคนเมืองครับแม่ เราไม่มีสวนให้ปลูกด อ กไม้

แค่ได้แจกันด อ กไม้สักอันประดับไว้ในบ้าน แค่นี้ก็สดชื่นแล้วครับ เดี๋ยวแม่ก็ชินไปเองแหละ แม่ไม่พูดอะไรต่อ

ได้แต่ก้มหน้างืมงำเหมือนเคย แต่ทุ กครั้งที่ฉันซื้อด อ กไม้มา

แม่ก็ถามราคากับฉันเสมอ ฉันบอกไปก็โดนดุทุ กที เวลาที่ซื้อของเข้าบ้าน

 

แม่ก็สอบถามราคา และก็บ่นว่าใช้เ งินเปลือง ไม่รู้จักอดออม สามีจับจมูกของฉันบิดไปมาแล้วพูดว่า อย่ า

บอกราคาจริงให้แม่ล่ะ เดี๋ยวจะนอนไม่หลับไปสามวันสามคืนนะ ฉันก็ได้แต่หัวเราะ วันแห่ง

ความสุขเริ่มน้อยลงไปเมื่อมีแม่สามีมาอยู่ด้วย แม่จะแสดงอาการไม่พอใจทุ กครั้งที่สามีลุกขึ้นมาทำอาหารเช้า

แม่บอกกับสามีของฉันว่า ทำกับข้าวมันเป็นหน้าที่ของเมีย แต่แกกลับเป็นคนทำให้เมียกิน

อย่ างนี้มันถูกต้องเหรอ ?

ช่วงอาหารเช้าของวันนั้น แม่สามีทำสีหน้าไม่พอใจอย่ างเห็นได้ชัด แต่ฉันก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แม่จึง

ใช้ช้อนจ้วงตักกับข้าวและกินข้าวด้วยการเอาช้อนกระทบกับชามด้วยเ สียงอันดัง

นั่นเป็นการแสดงออกถึงความไม่พอใจของแม่ที่ฉันและสามีต่างก็รับรู้ได้

ฉันเป็นครูสอนเต้นในสถาบันศิลปะ ต้องสอนโหนเชือก สอนเต้นประกอบเพลง ฯลฯ ทำงานกลับบ้านมา

ก็เหนื่อยแสนเหนื่อย แต่แม่ก็ใจดีอยู่นะ อย ากช่วยทำงานบ้านบ้าง

 

แต่ก็มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฉันลำบากใจ แม่ไม่ชอบใช้น้ำย าล้างจาน เนื่องจากได้ยินมาว่ามีส ารพิ ษต กค้าง

ส่วนนี้แหละที่ฉันต้องแอบมาล้างอีกรอบในตอนใกล้เข้านอน

คืนหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังล้างถ้วยชามอยู่เพลิน ๆ

เสี ยงตบประตูห้องครัวและเสี ยงของแม่ที่ตะโกนขึ้นว่า เธอทำอะไรของเธอ

เธอคิดว่าแม่ล้างถ้วยไม่สะอาดหรือ ? พูดเสร็จ แม่ก็วิ่งเข้าห้องและร้องไห้เ สียงดังเหมือนเ ด็กที่ถูกขัดใจ

สามีได้แต่มองฉันและห้องแม่ด้วยความไม่รู้ว่าจะปลอบใจใครก่อนดี

 

คืนนั้น สามีไม่ยอมพูดกับฉัน ไม่ว่าฉันจะอ้อนเขายังไง จั๊กจี๋เขายังไง เขาก็ไม่ยอมพูดด้วย

ฉันเล่นจนรู้สึกโมโห จึงถามเขาเ สียงดังว่า อธิบายสิ ฉันทำผิดอะไร ?สามีจ้องฉันแล้วพูดว่า ยอม ๆ

แม่ไม่ได้เหรอ จานชามไม่สะอาด ยังไงมันก็ไม่ทำให้คุณต ายหรอก ฉันได้ฟังแล้วก็อึ้ง

ไม่คิดว่าสามีจะพูดแรงอย่ างนี้ จากนั้นเป็นเวลาหลายวันที่แม่ไม่ยอมพูดกับฉัน บรรย ากาศของบ้านเริ่มอึมครึม

ช่วงนั้นเป็นช่วงที่สามีเหนื่อยใจเป็นที่สุด ไหนจะแคร์ความรู้สึกของแม่ ไหนจะแคร์ความรู้สึกของฉัน

 

เพราะแม่ไม่ยอมให้สามีทำอาหารเช้า แกเลยอาสาทำเอง

แม่ตักอาหารให้ลูกชายของตัวเอง ทั้งยิ้มทั้งพูดให้กินเยอะ ๆ

พอละสายตาจากลูกชายมองมาที่ลูกสะใภ้อย่ างฉัน

สายตาประดุจสายฟ้าฟ าดก็ผ่ ามาที่ฉันเป็นช่วง ๆ มันเป็นสายตาที่ตำหนิ

ว่าเธอช่างเป็นเมียที่ไม่ได้เรื่องเอาเ สียเลยเช้าวันต่อมาฉันบอกกับสามีว่ามีงานสอนด่วน

 

เช้านี้ไม่อยู่ทานข้าวด้วย เพราะรีบไปสอน ที่จริงไม่ได้มีลูกศิษย์มาเรียนเช้าหรอก เพียงแค่ฉันไม่อย ากถูกสายตาฟ้า

พิ ฆ า ต ผ่ า มาที่ฉันเหมือนเมื่อวานก็แค่นั้นเอง

ค่ำวันนั้น สามีพูดกับฉันว่าด้วยความโกรธนิด ๆ ว่า

คุณรังเกียจว่าอาหารฝีมือแม่ผมไม่สะอาดใช่หรือเปล่า ถึงไม่ยอมกินข้าวเช้า ?

จากนั้นก็หันหลังให้ฉัน ฉันมองสามี ด้วยความน้อยใจ น้ำตาเจ้ากรร มก็หยดลงอาบแก้ม แล้วจู่ ๆ

สามีก็ถอนหายใจและพูดขึ้นว่า กันย า ผมขอร้องนะ เห็นแ ก่ผมได้ไหม อยู่กินข้าวเช้าก่อนไปทำงานได้ไหม ?

ฉันจึงรับปากว่า ค่ะ ด้วยน้ำตา

 

เช้าวันหนึ่ง ในขณะที่ฉันยกถ้วยข้าวต้มปลาขึ้นมาหมายจะซด กลิ่นคาวของปลาแ ทงเข้าจมูกอย่ างจัง

ฉันรีบวางถ้วยข้าวต้มแล้วเอามือปิดปาก อย่ าอ๊ วกเป็นเด็ดข าดนะกันย า ฉันสั่งตัวเอง

แต่มันทนไม่ไหวจริง ๆ ฉันวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วก็อ๊วกออกมาด้วยเ สียงอันดัง พออ๊วกจนหมดท้ อง

ฉันเห็นแม่สามีกำลังตำหนิและส่ายหน้าพร้อมกับร้องไห้ออกมา

เหมือนจะน้อยใจอะไรสักอย่ างสามีมองมาที่ฉันอย่ างตำหนิ

ฉันรู้สึกสะท้านในใจ ฉันไม่ได้แกล้ง ๆ ฉันพืมพำในใจ แม่สามีมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าที่โกรธ

จากนั้นก็วิ่งออกไปข้างนอก สามีวิ่งตามแม่ของเขาไป

 

สามวันแล้ว ที่สามีไม่กลับบ้าน แม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่ยอมโทรกลับมา

ฉันเองก็โมโห ตั้งแต่แม่สามีมาอยู่ด้วย ฉันเองต้องยอมอดสูใจกี่ครั้ง ? กี่เรื่อง ? นี่จะเอายังไงกับฉันอีก ?

แต่ฉันกลับรู้สึกแปลก ๆ มันรู้สึกหงุดหงิด ได้กลิ่นอะไรก็เหม็นไปหมด

อย ากอ๊ วกไปหมด ? หิวแต่ก็กินไม่ลง จนถูกเพื่อนที่สถาบันบอกว่า หน้าเธอซีดเกินไปแล้วนะ

เธอไปหาหมอดีกว่ามั้งกันย า เผื่อหมอจะได้วินิจฉัยโ ร คได้ถูก

 

หลังตรวจเสร็จ คุณหมอก็ยิ้มให้กับฉัน หมอดีใจด้วยนะ คุณกันย าตั้งครรภ์ได้เกือบสองอาทิตย์แล้วนะครับ ฉันถึงบางอ้อ

วันก่อนที่ฉันอ๊วก เป็นเพราะฉันแพ้ท้องนี่เอง ทำไมฉัน สามีและแม่สามีไม่คิดถึงสาเหตุนี้เลย?

ที่หน้าโรงพย าบาล ฉันเห็นสามีกำลังเดินลงจากรถ สามวันที่ไม่ได้เจอหน้ากัน เขา ดูซูปผอมไปมาก

เดิมทีฉันอย ากหลบเขา แต่พอเห็นสภาพของเขาก็รู้สึกเป็นห่วงไม่ได้ จึงตะโกนออกไปว่า

 

นิวัฒน์สามีมองมาตามเ สียงเรียก เขาหยุดและมองฉันเหมือนคนไม่รู้จัก สายตาของเขาทำให้ฉันสะท้านวาบ

ฉันบอกกับตัวเองว่า ไม่ต้องสนใจ ๆ จากนั้นฉันโบกมือเรียกแท๊กซี่และรีบขึ้นรถ คุณรู้ไหม ฉันอย าก

ตะโกนบอกสามีไปดัง ๆ ว่า นิวัฒน์ ฉันท้ องแล้วนะ

ฉันกลับถึงบ้านแล้วล้ มตัวนอนบนเตียง ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเ วร วันที่น่ายินดีที่สุดของลูกผู้หญิง

แต่ทำไมมันกลายเป็นวันโ ชคร้ ายอะไรอย่ างนี้ของฉัน วันนี้ สามีควรอยู่ข้างกายฉัน ควรเอาอกเอาใจฉันไม่ใช่หรือ ?

ฉันนอนกอดหมอนข้างร้องไห้จนหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้

 

ดึกคืนนั้น ฉันได้สิงเ สียงกุกกักเหมือนคนกำลังดึงลิ้นชัก พอเปิดไฟก็เห็นว่าสามีนั่งนับเงิ นและดูเหมือนเขาจะร้องไห้ไปด้วย

ฉันได้แต่มอง ทิฐิทำให้ฉันไม่เอ่ยปากถามว่าเขาร้องไห้ทำไม

ส่วนเขาก็มองเหมือนไม่มีฉันอยู่ในห้อง หลังหยิบเ งินและสมุดเ งินฝากเสร็จ

เขาก็ออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามอง คิดจะแยกทางละสิ ฉันพูดขึ้น และก็หัวเราะเหมือนคนบ้าทั้งน้ำตา

วันรุ่งขึ้น ฉันตัดสินใจไม่ไปทำงาน อย ากสงบสติอ ารมณ์ของตัวเองสักวัน หากไปทำงานวันนี้ฉันคงต้องทรุดแน่ๆ

 

หลังทานข้าวเช้าเสร็จ ฉันจึงไปหาสามีที่บริษัท เลขาของเขามองฉันอย่ างประหลาดใจ

คุณแม่ของคุณนิวัฒน์ถูกรถชน ตอนนี้อยู่โรงพย าบาลค่ะ คุณกันย าไม่ทราบเหรอคะ?

ฉันตะลึงกับคำบอกของเลขา และรีบวิ่งออกจากบริษัทเพื่อตรงไปที่โรงพย าบาล เมื่อไปถึงโรงพย าบาล

แม่สามีก็สิ้นใจเสี ยแล้ว สามีไม่ยอมมองหน้าฉัน สีหน้าของเขาเกรี้ยวกราด ฉันมองร่างอันไร้วิญญาของแม่สามีที่ซูบผอม

 

เอามือปิดหน้าแล้วร้องไห้ด้วยเ สียงอันดังแม่คะ หนูขอโ ทษ หนูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่ างนี้ แม่ยกโ ทษให้หนูนะคะ

ฉันไม่รู้จะขอโท ษแม่สามียังไง หลังจากจัดงานศ พของแม่สามี นิวัฒน์ก็ไม่พูดกับฉันอีกเลย

แววตาที่มองมาก็มีแต่ความเกลียดชังฉันได้ยินคนแถวบ้านบอกว่า แม่สามีวิ่งไปเรียกรถเพื่อจะไป บขส.

พอเห็นว่าสามีของฉันวิ่งตาม แกก็วิ่งข้ามถนนจนถูกรถช น หากเช้าวันนั้นฉันไม่อ๊วก หากฉันไม่ทะเลาะกับสามี หาก..

ในความคิดของเขาฉันก็คือฆา ต กรผู้ฆ่ าแม่ของเขาเขากลับบ้านค่ำและดึกขึ้นทุ กวัน เมื่อกลับถึงบ้านก็เข้าห้องแม่

ฉันอย ากอธิบายให้เขาเข้าใจว่าทำไมเช้านั้นฉันถึงอ๊วกอย ากบอกว่าฉันกำลังท้ อง

 

แต่เมื่อเห็นสายตาอันเย็นชาของเขา ฉันก็พูดไม่ออก ฉันยินดีให้สามี ด่ าว่าหรือทุ บต ีฉันเพื่อสลายความคับแค้นในใจเขา

เรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ใช่เพราะฉันเสแสร้งแกล้งทำวันแล้ววันเล่า จากความรู้สึกผิดในใจ ก็กลายเป็นความเย็นชา

เราสองคนกลายเป็นคนแปลกหน้าที่อยู่บ้านเดียวกันแต่เหมือนคนไม่รู้จักกันครั้งหนึ่ง ฉันเดินผ่ านร้านฟาสฟูดส์ มองผ่ าน

กระจกเห็นสามีนั่งอยู่กับหญิงสาวคนหนึ่ง เขาพูดคุยและจับมือของหญิงสาวไปพลาง แค่นี้ฉันก็เข้าใจแล้ว

 

ฉันยืนนิ่งมองอยู่นาน แล้วก็เดินเข้าไปยังร้านอาหารนั้น จากนั้นเดินมายืนที่โต๊ะของพวกเขา ฉันมองสามี ด้วยสายตา

ที่ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันไม่ได้รัก ไม่ได้เกลียด ไม่ได้โกรธ ฉันไม่รู้สึกอะไร

และไม่รู้จะพูดอะไรหญิงสาวคนนั้นมองเขาทีและมองฉันที จากนั้นก็ลุกขึ้น สามีเห็นดังนั้นก็จับมือเธอและรั้งไว้

อยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องไป สิ้นเ สียงของเขา น้ำตาของฉันก็หยดลงอาบแก้ม มันจบแล้วสินะ ๆ ฉันเดินออกมา

อย่ างคนไม่มีชีวิต หากยืนอยู่ตรงนั้นต่อ ฉันและลูกในท้องคงต้องล้ มทั้งยืนเป็นแน่

 

ค่ำนั้น สามีไม่กลับมาบ้าน เขาคงใช้การกระทำบอกฉันว่า หลังจากแม่ต ายไป ความรักของเขากับฉันก็ ต า ย จากกันเช่นกัน

เขาไม่กลับมาบ้านอีกเลย บางวัน ฉันเห็นความผิดปกติของบ้าน พอเปิดตู้เสื้อผ้าก็เป็นจริงอย่ างที่คิด เขาแค่มาเอาเสื้อผ้าเท่านั้น

ฉันใช้ชีวิตเพียงลำพัง ไปหาหมอเอง ไปทำงานเอง ทำกับข้าวกินเอง ฯลฯเพื่อนที่ทำงานบอกฉันว่า

เอาเ ด็กออกเถอะ ฉันบอกว่า ไม่ ลูกของฉันเขาไม่ได้ทำผิดอะไร ผิดเพียงแค่ฉันมีเขาในช่วงที่ชีวิตดิ่งลงเหวสุด ๆ ก็เท่านั้นเอง

 

ค่ำนั้น เมื่อฉันกลับถึงบ้าน ฉันเห็นสามีนั่งอยู่ที่โซฟา เขามองจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาประหลาดใจ

ฉันเห็น เขาจ้องมองฉันไม่วางสายตา ฉันเองก็เหลือบมองดูเขาบ่อย ๆ ฉันรู้สึกสับสน เขาเองก็คงเช่นกัน ฉันถอดเสื้อคลุมแขวนไว้

เผยให้เห็นท้ องที่ใหญ่อย่ างเห็นได้ชัด ห้ามร้องไห้เด็ดข าดนะกันย า ฉันบอกกับตัวเอง

ตอนนี้ด วงตาของฉันป วดร้ าวไปหมด เนื่องจากกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหล ฉันฝืนยิ้มให้เขา

และเดินไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาเซ็นด้วยมือที่สั่นเทา

และน้ำตาที่เอ่อล้นพร้อมจะหยดลงมา จากนั้นก็ยืนให้เขา กันย า คุณท้ องเหรอ ?

นี่เห็นคำพูดประโยคแรกที่สามีพูดกับฉันหลังจากแม่เขา ต า ย ไป ฉันบังคับน้ำตาไม่ไหวแล้ว

ฉันปล่อยโฮออกมาอย่ างไม่อาย ใช่ค่ะ ฉันท้ อง

 

แต่คุณไม่ต้องห่วง ฉันอยู่ได้ คุณกลับไปเถอะ สามีไม่ยอมกลับไป เรานั่งอยู่ที่โซฟา

เป็นนานสองนาน จู่ ๆ สามีก็คุ กเข่าและซบหน้าลงที่ท้ องของฉันและร้องไห้

ฉันจำไม่ได้ว่าเขาพูดว่า ผมขอโ ทษ ๆ กี่สิบครั้ง ฉันคิดว่าหากวันใดที่สามีกลับมาขอโท ษ

ฉันจะยกโท ษให้เขา แต่วันนั้น ฉันกลับไม่เอ่ยคำว่ายกโ ทษ

ให้เขาได้ยินแม้เพียงครั้งเดียว เพราะฉันจำสายตาอันเย็นชาที่ร้านฟาสฟูดส์นั้น

ได้ดี ฉันไม่มีทางลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับแม่เป็นเพราะฉันไม่ตั้งใจ

 

แต่เรื่องราวของเขาที่ร้านฟาสฟูดส์ เขาตั้งใจทุ กครั้งที่นึกถึงลูกในท้ อง ใจฉันก็อ่อนลงเสมอ

แต่พอเห็นหน้าของสามี กำแพงแห่งทิฐิมันก็เกิดขึ้น ฉันไม่กินอาหารที่เขาซื้อมาให้

ไม่เปิดของขวัญที่เขาซื้อมา ไม่พูดกับเขา หลังจากที่เซ็นใบหย่ า

ความรักมันก็ข าดสะบั้นไปตั้งแต่วันนั้น บางครั้ง วันใดที่สามีกลับมาถึงบ้านก่อน

เขาก็จะเข้าไปทำงานต่อในห้องของเรา เมื่อฉันเห็นดังนั้น ฉันก็ออกมานั่ง ๆ นอน ๆ

 

ที่โซฟาในห้องรับแขก เมื่อเขาเห็นดังนั้น ก็ได้แต่กลับไปนอนที่ห้องแม่เหมือนเดิม

บางคืน ฉันได้ยินเ สียงไอดังมาจากห้องของเขา ถ้าเป็นเมื่อก่อน นี่เป็นอาการง้อ

เมียของเขาในวันที่เราทะเ ลาะกัน และฉันจะรีบหาย าให้เขาทันทีถือเป็นการหายงอน

แต่ในวันนี้ ฉันเลือกที่จะเงียบ เงียบแบบไม่รู้สึกอะไร ?ทุ กคืน เ สียงกดแป้นพิมพ์ดังมาเป็นระยะ

และเสี ยงไอของเขา ดังและหนักขึ้นทุ กวัน ฉันคิดในใจ

คงคุยกับผู้หญิงทางเฟซแน่ ๆ ดึกดื่นเช่นนี้ไม่ยอมหลับยอมนอน

เขาซื้อข้าวของเตรียมให้ลูกมากมายจนจะเต็มห้อง ฉันรู้

เขาใช้วิ ธีนี้ง้อฉันและลูก แต่ใจของฉันมันต ายด้านไปเสี ยแล้ว

 

แล้ววันที่ฉันคลอดก็มาถึง

ฉันร้องไห้เ สียงดัง สามีรีบวิ่งออกมาจากห้องในสภาพเสื้อผ้าที่เตรียมพร้อม ฉันรู้ เขาเตรียมตัวรอ

วันนี้มาเป็นเดือนแล้ว เขาแทบจะแบกฉันออกจากห้อง หากไม่ติ ดที่ท้ องโต

ฉันคิดว่าเขาคงอุ้มฉันไปแล้ว เขาพยุงฉันมาขึ้นรถ จากนั้นก็จับมือฉันไว้ข้าง จับพวงมาลัยไว้ข้าง

และหยิบทิชชู่เช็ดหน้าฉันเมื่อเห็นว่าเหงื่อชุ่มใบหน้าฉันซบหน้าลงบนบ่าของเขาหลายครั้ง ใช่สิ

ฉันโหยหาความรู้สึกนี้มานานแสนนาน ฉันรู้ เขายังรักฉันเหมือนเดิม

ฉันสัมผัสได้ตั้งแต่เขารู้ว่าฉันท้ อง เมื่อถึงโรงพย าบาล ก็พยุงฉันเข้าไปหาหมอที่ห้องฉุกเฉิน

และตามฉันเข้าไปอยู่ในห้องคลอด

 

เมื่อคลอดเสร็จ คุณหมออุ้มลูกมาให้ฉันและสามี ดู เราต่างก็ยิ้มให้กัน จู่ ๆ

สีหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มของเขา ก็กลายเป็นใบหน้าที่เ จ็ บ ป ว ด แล้วก็ล้ มลงไปนอนกับพื้น

คุณหมอบอกว่า คุณรู้ใช่ไหมว่าสามีของคุณเป็นม ะ เ ร็ งตั บ

ม ะ เ ร็ งตั บ ฉันทวนคำของคุณหมออ๊าว นี่คุณยังไม่ทราบเหรอครับ ? คุณหมอถามไม่ทราบค่ะ

เขาไม่เคยบอกดิฉันเลย ฉันบอกหมอไปอย่ างงง ๆ เราตรวจพบว่าเขาเป็น ม ะ เ ร็ ง ตั บ

ก็ตอนที่เขาเป็นในช่วงระยะสุดท้ายแล้ว อันที่จริงเขาไม่น่าจะอยู่ได้นานขนาดนี้นะ นี่ถือเป็นปาฏิหารย์ด้วยซ้ำไป

 

คุณหมดตรวจเจอเมื่อไหร่เหรอคะ ? ฉันถามประมาณ 5 เดือนที่แล้วครับ คุณมีญาติที่ไหนไหม

เตรียมใจไว้ด้วยนะครับนางพย าบาลอุ้มลูกสาวของเราพาฉันไปยังห้อง ไอ ซี ยู ที่เขานอนอยู่

ฉันกลั้นน้ำตาเอามือลูบใปที่ใบหน้าของเขา

นิวัฒน์ ฉันพาลูกมาหาคุณแล้วนะ สู้ต่อไปได้ไหมนิวัฒน์ สู้เพื่อลูกและฉัน ลืมตาสินิวัฒน์ฉันเขย่ า

เขาแรงขึ้นจนนางพย าบาลเข้ามาห้าม และวางลูกสาวของเราไว้ที่อกของเขาแล้ว

 

จับมือของเขาโอบลูกสาวตัวน้อยไว้

เขาลืมตาด้วยความย ากลำบ าก ฝืนยิ้มให้ฉันและเหลือบมองดูลูก จากนั้นเ สียง

สัญญาณเครื่องวัดหัวใจก็ดังติ๊ ดเมื่อฉันกลับถึงบ้าน ฉันเดินตรงไปที่ห้องของเขา

เมื่อเปิดคอมพิวเตอร์ ก็เห็นโฟลเดอร์หนึ่งที่เขียนว่า ถึงลูกรักของพ่อเมื่อฉันเปิดอ่ า น

ลูกรัก

เพื่อลูก พ่อจะอดทนจนถึงที่สุด การอยู่เพื่อจะได้เห็นหน้าของลูกเป็นความหวังอันยิ่งใหญ่ของพ่อ

ต่อให้พ่อต้อง ต า ย ในวันที่ได้เห็นหน้าลูก พ่อก็ดีใจที่สุดแล้ว พ่อรู้

ลูกจะเติบโตมาท่ามกลางความสุขและความทุ กข์ หากพ่อมีชีวิตอยู่เป็นเพื่อนลูกได้คง

จะเป็นความสุขไม่น้อย แต่มันเป็นไปไม่ได้ พ่อไม่มีโอกาสนั้นแล้ว

 

พ่อพิมพ์สิ่งที่ลูกอาจต้องพบเจอไว้ในคอมนี้ วันใดที่ลูกพบเจอกับปัญหา จงเปิดอ่ า นในสิ่งที่พ่อ

อย ากจะแนะนำ รักแม่ของลูกให้มากนะ แม่ของลูกลำบากมามาก

และรักลูกมากที่สุด และเป็นคนที่พ่อรักมากที่สุดในชีวิต

ฉันอ่ า นจดหมายของเขา ด้วยน้ำตา และก็ต้องแปลกใจ

เมื่อในโฟลเดอร์นั้นมีข้อความถึงฉันอยู่ฉบับหนึ่ง

กันย า

การได้คุณมาเป็นคู่ชีวิตคือความโ ชคดีที่สุดในชีวิตของผม ยกโ ทษให้ผมนะ ยกโท ษ

ให้ความงี่เง่าของผม ยกโ ทษที่ผมปิดบังคุณในเรื่องโ ร คร้ ายที่ผมกำลังเผชิญอยู่

ผมอย ากให้คุณสดใสจนกว่าจะคลอดลูกกันย า หากคุณร้องไห้ นั่นแปลว่าคุณได้ให้อภั ยผมแล้ว

และผมก็จะยิ้มด้วยความดีใจ ขอบคุณนะที่คุณรักผม

ของขวัญที่ผมเตรียมไว้ ผมเกรงว่าจะไม่มีโอกาสได้มอบให้กับลูกด้วยตัวเอง

 

รบกวนคุณมอบให้แกเนื่องในโอกาสต่าง ๆ ผมเขียนกำกับไว้บนกล่องแล้วนะ

หากคุณกำลังรักใครสักคนจนอย ากจะสร้างครอบครัวกับเขาหากคุณกำลังสร้างชีวิตคู่ด้วยความย ากลำบาก

หากคุณกำลังสร้างกำแพงแห่งทิฐิกับคู่ชีวิตคุณรู้ไหม

การสื่อส ารและการพูดคุยเป็นสิ่งที่สำคัญหากยังรักกัน อย่ าให้

กำแพงแห่งทิฐิสูงกว่าความรักที่คุณมีให้แ ก่กัน

 

ขอบคุณที่มา : verrysmilejung