คนที่มี ก ร ร ม ต่อกันจะเดินมาเจอกันเพราะการเจอกันไม่มีคำว่า บังเอิญไม่เพราะก รรม
เขาที่มีต่อคุณก็กรร มคุณที่มีต่อเขาจึงได้มาเจอกันและก รรมนั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอ
กันในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นและเมื่อหมดก รรมไม่อย ากจากก็ต้องจากสิ่งใดที่เรา
ทำมาไม่อย ากเจอก็ต้องเจอสิ่งใดที่เราไม่ได้ทำมาไม่อย ากจากก็ต้องจากนี้ละที่เรียก
ว่ากรร มดังนั้นการที่เราโดนกระ ทำจากคนอื่นนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญมันเป็นผลของก รรมที่เรา
ทำมาก่อนแต่เราก็คงพิสูจน์ไม่ได้ว่าอดีตเราเคยทำมาจริงเหรอดังนั้นแล้ว เราควรมาคิดว่า
ถ้าเกิดมันเป็นเรื่องจริงดังนั้นแล้วเราไม่อย ากที่จะสร้างก รรมกับเขาอีกไม่อย ากให้เขามาทำร้ าย
อีกเราจึงหัดที่จะให้อภั ยปล่อยเขาออกจากใจเลิกสร้างกรร มต่อกันส่วนตัวเขาจะสำนึกหรือไม่
ให้คิดซะว่า เราให้อภั ยเราได้บุญเราได้เลิกยุ่งเกี่ยวต่อกันส่วนเขาก็คงจะได้รับก รรมที่เขาทำ
โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับก รรมนั้นดังคำที่ว่าบุญใครกรร มมันตามหลักคำสอน
ของพ ระพุ ทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่าความบังเอิญไม่มีจริงเพราะทุ กสิ่งล้วนต้องมีที่มาที่ไปนั่นก็
คือตัวก รรมที่นำพามาแต่เมื่อพามาเจอกันแล้วหลังจากนั้นคือ ตัวเราเอง เป็นคนกำหนด
จะกำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดีจะกำหนดให้มันแ ย่ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกันก็อยู่ที่เราเลือกการพบ
กันในปัจจุบันคือผลของก รรมในอดีตแต่ชีวิตจะเป็นเช่นไรในอนาคต คือ ผลของก รรมที่เราจะทำในวันนี้
cr ธรรมทาน
