จ ง เมตตา ผู้ อื่ น เท่ากับ เ ม ต ต า ตัว เ อ ง

อย่ าทำทานหวังร วย แต่จงทำทานเพื่อละกิเลส

การรู้จักแบ่งปัน คือกระจกสะท้อนสภาวะจิตใจของคน ๆ นั้น

บางคนให้ได้น้อยทั้งที่มีมาก

บางคนให้ได้มากทั้งที่มีน้อยสิ่งเหล่านี้เกิดจากอะไร

โลกใบนี้อยู่ได้เพราะการให้ มิใช่การรับ

หน้าที่ของเราจึงต้องให้ เพื่อให้โลกอยู่รอด

โลกอยู่ได้ เราก็อยู่ได้

โลกอยู่ไม่ได้ อย่ าหวังเลยว่า เราจะรอด

การให้ผู้อื่นหากมองเพียงผิวเผิน อาจดูว่าสูญเ สีย

แท้จริงหาได้เป็นเช่นนั้นเลยการให้คือการรับ

รับความสุข ความปิติ รอยยิ้ม

และการปล่อยวาง เราจะได้ในสิ่งเหล่านี้

เมื่อเราเป็นผู้ให้ การให้ผู้อื่น เป็นการให้ตนเอง

ให้จิตวิญญ าณของตนเองได้เติบโต

เมื่อจิตวิญญ าณเติบโต

เราจึงรู้จักคำว่าอิสระอย่ างแท้จริง

วันหนึ่งไม่ช้าเราต้องคืนทุ กสิ่งสู่โลก

คืนร่ างกาย คืนทรัพย์สิน คืนลมหายใจ

ทุ กอย่ างต้องทิ้งไว้ให้โลก เมื่อถึงเวลา

การให้ทั้งที่มีชีวิตอยู่ จึงสอนให้เราไม่เสี ยดายสิ่งต่าง ๆ

เมื่อถึงวันสุดท้ายของชีวิต

มีขนมปังหนึ่งชิ้น กินไปก็อิ่มไม่นาน

แต่ถ้ายกขนมปังชิ้นนี้ให้ผู้ที่หิวกว่า

เราอาจอิ่มไปทั้งชีวิต

ขอบคุณที่มา : dhammasawatdee