ถึงเป็น “คู่ชีวิต” กัน ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็น “เจ้าของชีวิต”

เป็นคนรัก ก็ไม่ได้แปลว่าเป็นเจ้าของชีวิตใคร ๆ นะอย่ าลืมว่าเราต่างก็มีหัวใจ

ของตัวเอง รักในวัยหนุ่มสาว อ ารมณ์อยู่เหนือเหตุผลคุณก็ยังไม่เข้าใจคำนี้หรอก

ตราบใดที่คุณยังไม่มี “ภาระ”

เมื่อคุณโตขึ้น พ่อแม่แ ก่ตัวลง แล้วเราต้องดูแลท่านภาระหน้าที่และความรับผิด

ชอบมาก มาย มันมีความสำคัญมากกว่ารักแบบในวัยหนุ่มสาวที่เราเคยเจอกัน และเมื่อ

คุณมีภาระ คุณจะรู้สึกว่าความรักไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ รัก ๆ เลิก ๆ กลายเป็นเรื่องน่ ากลัว

สำหรับคนวัย 30+ ที่ควรจะจริงจังกับความรักการมีแฟนที่มีเป้าหม ายเดียวกัน

เป็นสิ่งที่สำคัญมากหา กทัศนคติไม่ตรงกัน ชีวิตคู่ก็อยู่ย าก อยู่แบบโสดยังดีกว่าต้องทนเ สี ยเวลาชีวิต

ในวัยที่คิดมีครอบครัวโตแล้ว.. ความรั กไม่ใช่เรื่องง่าย โตแล้ว..

คุณจะเข้าใจว่าอะไรสำคัญไปกว่า “แค่รักกัน ”เราทุ กคนไม่มีใครเกิดมา เป็นเจ้าของชีวิต กัน

การแต่งงาน ไม่ใช่การเป็ น เจ้าของชีวิต แต่เป็นการ เเ ช ร์ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่เรารักโ ชคดี

ก็อ ยู่ด้วยกันจนแ ก่เฒ่า แต่หากไปด้วยกัน

ไม่ได้ ความคิด ไม่ตรงกัน หรือ มีอีกฝ่ายนอกใจเราก็ต้องคืนชีวิตคืนอิสระให้เขาไป และ คืนชีวิต คืนอิส ระให้กับตัวเอง

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหรือ อยู่ในสถานะไหน รักจะมีอยู่ หรือไม่ก็ ตามการทำตัวให้มีค่า และ รักตัวเอ ง

คือ คำตอบที่ดีที่สุดเพราะหาก วันนึงที่เขาไม่รัก สุดท้ายคนที่เหลืออยู่ และ รักเรามากที่สุด

ก็คือ.. ตัวเราเอง คู่รักไม่ใช่เจ้าของชีวิต กันและกัน อย่ าฝา กชีวิตเรา ทั้งหมดให้คนอื่นดูแล แต่งงานแล้วยังเลิกรากันได้รักวันนี้

พรุ่ง นี้อาจหมดรักก็เป็นได้ ชีวิตควรมีแผนสองไว้ตลอด โดยเฉพาะเรื่อง “เ งิน”

ขอบคุณที่มา : 108resources