“ทรายในกำมือ” เ ตื อ น ส ติ คนมีคู่ได้ดีมาก

มีความรักได้ดีมากหญิงสาวคนหนึ่งกำลังจะออกเรือน ม า รดาจึงพานางมาไว้พ ระเสี่ ยงเซียมซีที่วัดจากนั้น

ก็มากราบคารวะ พ ระอาจารย์เซนผู้เป็นแม่ถามว่าลูกสาวของข้ากำลังจะแต่งงาน แต่งงานไปแล้วนางจะมี

ความสุขชีวิตรักหวานชื่นราบรื่นดีหรือไม่…?

 

พ ระอาจารย์ยิ้ม ๆ แล้วพูดกับหญิงที่เป็นแม่ว่าโยมลองกอบทรายสักกำมือหนึ่งแล้วกำไว้ในมือ อาจารย์เซน

หันไปถามหญิงสาวว่าโยมเห็นทรายในมือแม่ไหมตอนนี้มันเป็น

 

อย่ างไร…หญิงสาวตอบว่ามันพูนๆเต็มฝ่ามือดูสมบูรณ์ดีเจ้าค่ะ อาจารย์เซนหันไปบอกผู้เป็นแม่ว่าโยมลองบี บมือ

กำทรายให้แน่นๆ สิผู้เป็นแม่ทำตามออกแรงบีบทรายในมือจนแน่น

 

ทรายหลุดร่วงออกมาจากร่องมือของนางครั้นคลายมือออกทรายที่อยู่เต็มกำมือตอนนี้ เหลืออยู่เพียงนิดเดียว

เท่านั้นหญิงสาวมองดูทรายในมือแม่แล้วพยักหน้า

 

เหมือนเข้าใจพ ระอาจารย์เซนพูด อย่ างเมตตาว่า…?ใครๆ ก็อ ย า กมีชีวิตรักที่หวานชื่นสมบูรณ์หากปรารถนาเช่นนั้น

จริงก็ต้องเรียนรู้ศาสตร์และศิลป์ของระยะห่าง

 

จงเห็นความรักเป็นเหมือนทรายในกำมือถ้าอ ย า กเห็นทรายพูนมือสมบูรณ์ดีก็อย่ าไปบีบไปอัดมันแรง ๆ

ต้องถืออย่ างถะนุถนอมรัก ษ า ระยะห่างให้พอดีๆ ไม่กำแน่นเกินไปบีบอั ด จ น

 

ร่วงหล่นหายไปจากกำมือ นิทานเซนเรื่องนี้สอนให้รู้ว่ารัก ษ า ระยะห่างให้พอดี พ ระอาจารย์เซนเปรียบเทียบชีวิตรักว่า

เหมือนทรายในกำมือแม้ใจอ ย า กจะกำมันไว้แน่น ๆ

 

แต่ยิ่งกำแน่นทรายก็ยิ่งหลุดไหลออกไปหายไปอย่ างรวดเร็วแต่ถ้าเรากำพอหลวมๆทรายก็อยู่เต็มฝ่ามือเหมือน

เมื่อตอนที่กำขึ้นมาใหม่ ๆ การรัก ษ า ระยะห่างในขนาดที่พอดี…

 

การดำเนินชีวิตหากสนิทสนมกับใครมากเกินไป ก็มักมีเรื่องกระทบกระทั่งกันขัดใจกันเป็นธรรมดาหากห่างเกินไป

ก็ไม่มีเรื่องคุยต้องอยู่อย่ างโดดเดี่ยวชีวิตหาความสุขไม่ได้

กับญาติมิตรก็เช่นกันกับคนรักก็ยิ่งเป็นเช่นนี้…!!ชีวิตรักจะยืนยงก็ต่อเมื่อคู่รักต่างมีธรรมะในใจเป็นความรักที่มีสติ

มีปัญญามองเห็นความเป็นจริงจึงเป็นความรักที่มั่นคงรู้จักให้รู้จัก อ ภั ย ไม่เห็นแ ก่ตัวไม่ใช่อาร มณ์ยิ่งรักยิ่งปรับปรุงตัว

เป็นคนดียิ่งอยู่นานสายใยรัก

 

ก็ยิ่งแน่นแฟ้น ยิ่งแ ก่ก็ยิ่งเห็นคุณค่าของกันและกันมีสิทธิ์ที่จะเลือก..!!ไม่ใช่รอให้ถูกเลือกเพราะคู่ชีวิตคือคนที่

จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิตเกิดเป็นหญิงต้องมีสิทธิ์เลือกไม่ใช่ถูกเลือกไม่ใช่ถูกบงการให้คิดว่าอะไรดีที่สุดอะไร

ถูกต้องที่สุดต้องไม่ให้ครอบงำความคิดของตนได้ต้องหาโอกาสให้โอกาสสร้างเส้นทางอันเปิดกว้าง

 

ให้แ ก่ชีวิตต้องรู้จักคิดรู้จักเลือกด้วยตนเองเรื่องรักไม่ใช่เรื่องเล่นๆไม่ใช่จะเลือกได้หลายครั้งหลายหนนักดังนั้น

ถ้าจะหาใครสักคนต้องให้แน่ใจว่าเราเลือกเขาและเขาก็เลือกเราคนเรา จะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันได้ก็ต่อเมื่อ

ทั้งสองฝ่ายได้ยินยอมพร้อมใจที่จะเลือกซึ่งกันและกัน

 

และในระหว่างเลือกอยู่ควรให้อิสระแ ก่กันเราก็ควรให้อิสระแ  ก่เขาในขณะเดียวกันก็ควรทำตัวเองให้เป็นอิสระไม่

ถูกเขาพันธนาการไว้ และจงจำไว้ด้วยว่าการบอกรักใครแล้วไม่ได้

 

ทำให้อีกฝ่ายหมดสิทธิ์ที่จะเลือกเพราะตอนที่บอกรัก ก็รักในภาวะสถานการณ์นิสัยใจคอความประพฤติซึ่งเป็น

เงื่อนไขเฉพาะเวลาที่บอกรักนั้นหากเงื่อนไขเหล่านี้เปลี่ยนไปก็อาจจะรักคนใหม่ได้หรือหากพบเงื่อนไขที่ดีกว่า

ก็อาจจะเปลี่ยนใจได้ดังนั้น รักที่แท้จริงผู้เลือกต้องพบเงื่อนไข

 

ที่แท้จริงที่ตัวเองต้องการแล้วและไม่ต้องการอะไรใหม่อีกหรือเพิ่มเติมอีกความรักนั้นจึงจะสมบูรณ์แบบและจึงเป็นคู่

ที่ถูกต้องแท้จริงของเราดังนั้นเมื่อมีโอกาสเลือกเราควรเลือกและอีกฝ่ายควรปล่อยให้เขาเลือกด้วยจึงจะถูกหากใคร

ทำความเข้าใจชีวิตได้แบบนี้คนนั้นก็จะเป็นผู้ที่

 

มีความรักที่สมบูรณ์และเป็นผู้มีสุขในรักไม่ต้องมานั่งหึ ง ห ว งไม่ต้องมานั่งกังวลว่าเขาจะไม่รักเราหรือเขาจะไป

มีคนใหม่เพราะถ้าเขาไปก็ต้องยอมให้เขาไปต้อง คิดว่าเพราะเราไม่ตรงกับเงื่อนไขของเขาเราไม่ใช่ของเขาแล้ว

เขาจะใช่ของเราได้ อย่ างไรการคิดแบบนี้ไม่ได้ทำให้จิตใจคับแ ค บ

 

เพราะไม่ได้บอกให้ไม่รักใครถ้าอ ย า กรักหรือรักแล้ว และเขาตรงตามเงื่อนไขของเราก็รักไปเลยแต่ต้องรักอย่ าง

มีเหตุผลต้องทำใจไว้ด้วยว่า…เขาอาจจะไม่รักเราหรือเขาอาจหมดรักเราก็ได้ถ้าตัวเราผิดไปจากเงื่อนไขเดิม

ที่เคยปฏิบัติต่อเขาหรือเขาอาจจะรักคนใหม่เพราะพบ

 

เงื่อนไขที่ดีกว่าก็ได้หากมันเกิดขึ้นก็อย่ าสิ้นหวังเ สี ยใจจนมากเกินไปนักเพราะนี่แหละคือความรักซึ่งหาคำจำกัด

ความได้แสน ย า กเหลือเกิน…!!

 

วิ ธีที่ดีที่สุดที่จะจัดการรับความรักไดคือเป็นตัวของตัวเองอย่ าหลอกตัวเองเพราะเมื่อเราหล อกตัวเองได เราก็

จะหล อกผู้อื่นได้และถ้าเราเป็นตัวของเราโดยมั่นคงแล้วถ้าเขาไม่รักเราเราก็จะได้ทราบว่าตัวของเราเองแบบนี้

แหละที่เขาไม่รักและค่อยมาดูว่าเราควรปรับปรุงส่วนไหนของตัวเราหรือไม่

 

ทุ กอย่ างที่เกิดขึ้นกับชีวิตจงใช้เป็นบทเรียนสอนตัวเองอย่ ามัวโ ง่อยู่ถ้าพบว่าตัวเองดีพออยู่แล้วหรือไม่ดี

อย่ างไรค่อยคิดถึงก้าวหใม่ของชีวิตต่อไปอย่ าจมอยู่กับที่ป่ ว ยการเกิดเป็นคนถ้าไม่รู้จักคิดหรือคิดไม่เป็น

และสุดท้ายหากเราคิดว่าเราดีอยู่แล้วแต่เขายังไม่รักเราอีกก็อย่ า

 

ไปกังวลนั่นแสดงว่าเราไม่ใช่ผู้ถือกุญแจที่จะไขเข้าไปในใจเขาได้ฉะนั้นอย่ าพ ย า ย า มไขเลย หาแม่กุญแจใหม่

จะดีกว่าเ สี ยใจ ความสูญเ สี ยและความ ผิ ด หวังเกิดได้กับทุ กคนมิใช่หรือ? แล้วทำไมมันจะเกิดกับเราไม่ได้ ทำไม?

 

ขอบคุณที่มา : kidnankidnee