คนเรา มิใช่จะมีโ ชคเรื่อยไป ด อกไม้ มิใช่จะบานอยู่ตลอดไป
คนฉลาดที่ได้เห็นทุ กสิ่งทุ กอย่ าง ยังไม่เท่ากับคนที่ทำงาน
สิ่งเดียวด้วยมือตนเอง
ทุ กคนเคยทำผิด ม้าทุ กตัวเคยหกล้ ม ผู้ที่อดกลั้นความอย ากได้
ย่อมไม่มีห นี้ผู้ที่ยิ้มแทนที่จะโกรธ คือผู้ที่เข้มแข็งกว่าเสมอ
ผู้มีใจตั้งมั่น ย่อมชนะฟ้า .. ผู้ไร้ความตั้งมั่น ฟ้าย่อมชนะคน
ในโลกนี้ไม่มีอะไรนุ่มหรือบางกว่าน้ำ แต่การที่น้ำสามารถกัดเซ าะ
สิ่งที่แข็งกว่า อย่ างไม่ยอมจำนนนั้น ไม่มีอะไรจะเทียบได้
ความจริงที่ว่า คนอ่อนแอกว่า เอาชนะคนแข็งแรงกว่าได้
คนที่หย าบกระด้าง ต้องพ่ายแพ้คนที่อ่อนโยน เป็นสิ่งที่ทุ กคนรู้
แต่ไม่มีใครทำตามความยิ่งใหญ่ของอุดมการณ์ มิได้อยู่ที่การชนะผู้อื่น
แต่อยู่ที่การชนะตัวเอง
อย่ ายอมแพ้ ตราบเท่าที่ยังมีความหวัง แต่อย่ าหวังจนเกินเหตุผล
เพราะนั่นสะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนา มากกว่าการพินิจพิจารณา
ถ้าไม่มีกระจกเงา ผู้หญิงก็จะไม่ทราบว่า แป้งที่หน้าเรียบร้อยหรือไม่
ถ้าไม่มีเพื่อนแท้ ปัญญาชนก็ไม่อาจรู้ถึงความผิดของตนได้
ถ้าดื่มกับเพื่อน ดื่มพันถ้วย ยังดูน้อยไป
ถ้าโต้เถียงกับผู้อื่น คำพูดเพียงครึ่งประโยคก็มากเกินไป
การพูดให้ร้ าย ไม่ทำให้คนดีเป็นคนเ ลว เพราะเมื่อน้ำลด หินก็ยังอยู่ที่เดิม
คนโลเล ก็เสมือนดาบที่ยังไม่ได้ตีให้เป็นรูป อย่ ากลัวที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่ างช้า ๆ
สิ่งที่ต้องกลัวอย่ างเดียว คือ การหยุดนิ่ง อย่ าปล่อยเวลาให้ล่วงไป
โดยเปล่าประโยชน์ เพราะฤดูใบไม้ผลิจะไม่ย้อนกลับมาอีก
เรียน.. จึงรู้ว่าตนเองด้อยความรู้ สอน.. จึงรู้ว่าลำบาก
ผู้ที่รู้ว่าด้อยความรู้ จึงจะเตื อนตัวเองได้
ผู้ที่รู้ว่าลำบาก จึงจะฝึกตนให้เข้มแข็ง
มีหนังสือตั้งเล่มเกวียน ก็ไม่เท่ากับมีครูคนเดียว ครูเป็นผู้ที่
เปิดประตูให้เรา แต่เราจะต้องเดินเข้าไปด้วยตัวเอง
คนชั้นต่ำแต่มีการศึกษา ดีมีประโยชน์ต่อบ้านเมือง
คนชั้นสูงแต่ไร้การศึกษา จะมีประโยชน์อะไร
พูดถึงอะไรก่อน อะไรหลัง ความรู้ต้องมาก่อน
พูดถึงอะไรสำคัญที่สุด ความประพฤติย่อมสำคัญที่สุด
ผู้ที่ข าดความเข้มแข็งทางจิตใจ ทำสิ่งใดก็ไม่บรรลุ
ถ้าอดใจโกรธได้ชั่ วขณะหนึ่ง ก็จะพ้นความเสี ยใจได้ถึงร้อยวัน
ถอยหลังเพียงก้าวเดียว ทะเลนั้นก็ดูกว้าง นภาก็แลสดใส
ปัดเป่าความยุ่งย ากได้ครั้งหนึ่ง ความยุ่งย ากจะมาอีกร้อยครั้งก็ปัดเป่าได้
อย่ าวางใจในโ ชคของท่านที่มี จงเตรียมตัวไว้ เมื่อถึงเวลา
โ ชคจะถูกพรากไป
ขอบคุณที่มา : sabaidmai
