หน้าบ้านลุงคนหนึ่ง มีภูเขาลูกใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่หน้าบ้านพอดี บ้านของลุงมีคนอาศัยอยู่ 30 กว่าคน ทุ กครั้งที่ออกจากบ้านก็จะต้องเดินอ้อมภูเขาลูกนั้นไป ทำให้ไม่สะดวกและเสี ยเวลามาก
วันหนึ่ง ลุงตัดสินใจว่า ในบั้นปลายชีวิตนี้ จะขอทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่สักเรื่องหนึ่ง คือ การย้ ายภูเขาที่ตั้งอยู่หน้าบ้านไปไว้ที่อื่น แล้วลุงก็นำทุ กคนในบ้านเริ่มทำการย้ ายภูเขา โดยค่อย ๆ ขุดย้ ายหินบนภูเขา ขนไปไว้ในที่ห่างไกลออกไป
แต่ว่าภูเขาลูกนี้สูงใหญ่มาก กำลังของพวกเขามีขอบเขตจำกัด งานย้ ายภูเขาจึงคืบหน้าไปอย่ างเชื่องช้า ข้างบ้านลุงมีผู้เฒ่าคนหนึ่ง เห็นว่าการกระทำของลุงนั้น ช่างเป็นความโ ง่เขลา เหลวไหล ไร้ส าระโดยสิ้นเชิง จึงพูดจาถากถางว่า
“พวกท่านจงเลิกล้ มความตั้งใจนี้จะดีกว่า ลองคิดดูหน่อยปะไร ปีนี้ท่านอายุเท่าไหร่แล้ว ต่อให้แม้ว่าปีนี้ท่านมีอายุเพียง 20 ปี แล้วใช้เวลาชั่ วชีวิตที่เหลือ ก็ไม่สามารถย้ ายภูเขาลูกนี้ไปได้หรอก”
เมื่อลุงได้ฟังดังนั้น จึงตอบว่า “ถ้าหากชั่ วชีวิตของฉันไม่สามารถย้ ายภูเขาลูกนี้ได้สำเร็จ หลังจากฉันต ายไป ก็ยังมีลูกหลานของฉันทำการย้ ายต่อ เมื่อลูกหลานของฉันต าย ก็ยังมีเหลนของฉันทำการย้ ายต่อ พวกเขาสามารถทำงานนี้อย่ างต่อเนื่องไปโดยไม่ล้ มเลิกความตั้งใจ”
“ภูเขาลูกนี้เป็นของต าย ยังไงก็ไม่งอกโตขึ้นอย่ างแน่นอน ขอเพียงเรามีความเพียรพย าย ามไม่หยุดเท่านั้น จะเร็วหรือช้าก็ต้องสามารถย้ ายภูเขาลูกนี้ได้อย่ างแน่นอน”
เมื่อเทวดาประจำภูเขาลูกนี้ได้ยินคำพูดของลุง ที่แสดงถึงความตั้งใจแน่วแน่มั่นคง อย่ างไม่มีอะไรที่จะมาเปลี่ยนใจได้ จึงรู้สึกวิต กกังวลอย่ างมาก
เกรงว่าความตั้งใจของลุงจะทำให้ตนเองไม่มีที่อยู่อาศัย เพื่อเป็นการรัก ษารูปทรงของภูเขาไม่ให้เ สียหาย เทวดาตนนั้นจึงต้องตัดสินใจรีบลงมือย้ ายภูเขาลูกนั้นด้วยตนเอง
จากเรื่องเล่าข้างต้น อาจจะดูเหลือเชื่อ และขัดกับความรู้สึกของหลาย ๆ คน เพราะการย้ ายบ้านไปที่อื่น ย่อมทำได้ง่ายกว่าการย้ ายภูเขา แต่หากมองในแง่คิดทางธรรม ย่อมมีประโยชน์อย่ างมาก
เพราะชีวิตของทุ กคนบนโลก ล้วนต้องเจออุปสรรค มากบ้าง น้อยบ้าง อุปสรรคที่เราพบ บางครั้งก็มาในรูปแบบที่เราคาดไม่ถึง บางครั้งก็เป็นเรื่องหนักหนาสาหัส มองไม่เห็นทางแก้ไข รู้สึกเหมือนเกินกำลัง
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ขอเพียงเราตั้งสติให้มั่นคง ไม่ท้อถอย ค่อย ๆ ทำไปทีละขั้น สุดท้ายเราก็จะแก้ปัญหาได้สำเร็จ
“ใครเลยจะคิดว่า เหล็กที่หนักเป็นตัน ๆ จะไปบินอยู่บนฟ้าได้”
“ใครเลยจะคิดว่า มนุษย์เราจะไปเดินอยู่บนด วงจันทร์ได้”
แต่เพราะพลังแห่งความมุ่งมั่นของมนุษย์นั่นเอง ที่ทำให้เกิดผลงานอันน่าอัศจรรย์ปรากฏให้เห็นมากมาย สมดังคำกล่าวที่ว่า “บุคคลใดไม่คำนึงถึงหนาวร้อน อดทนได้เหมือนหญ้าที่ถูกเห ยียบย่ำ กระทำกิจที่ควรทำด้วยเรี่ยวแรงของลูกผู้ชาย บุคคลนั้นย่อมไม่เสื่อมจากความสุข”
ขอบคุณที่มา : ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี
