ห นี้…ที่ใช้ไม่หมดดูเหมือนเราจะมีเ งิน แต่ควักออกมาซื้อของให้พ่อไม่ได้
ดูเหมือนเราจะมีเงิ น แต่หมดไปกับสิ่งที่พ่อแม่ไม่เคยได้ใช่ดูเหมือนเราจะมีเงิ น
แต่ไม่เคยหล่อเลี้ยงหัวใจของพ่อแม่ดูเหมือนเราจะมีเ งิน แต่กลับเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ได้
ดูเหมือนเราจะเก่ง แต่เก่งกับการตะค อกใส่พ่อแม่ดูเหมือนเราจะเก่ง
ลงกับคนอื่นไม่ได้ก็หาเรื่องทะเลาะกับพ่อแม่ ดูเหมือนเราจะเก่ง อดทนกับคนอื่นได้
แต่กับพ่อแม่อดทนไม่ได้ดูเหมือนเราจะเก่ง จ้างคนอื่นทำได้แต่กับพ่อแม่เป็นดั่งคนรับใช้
แต่ไม่ได้เ งินเดือน
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง อยู่นอกบ้านใช้เงิ นเหมือนพิมพ์แบงก์เองได้ แต่ไม่เคยหยิบยื่นให้พ่อแม่
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ชื่นชมครอบครัวคนอื่นไม่ข าดปาก แต่ปรักปรำครอบครัวตนเองว่าไม่ดี
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง พ่อแม่ทนทุ กข์เพื่อลู กได้ แต่พอเราเจอความลำบ ากเพียงนิดหน่อยก็ละทิ้ง
ดูเหมือนเราจะสูงส่ง ยกมือไหว้คนอื่นไปทั่ว แต่รังเกีย จพ่อแม่ของตนเองพ่อแม่ให้กำเนิดชีวิตอันล้ำค่า
ทนทุ กข์เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ยินยอมประหยัดกินประหยัดใช้ มีอะไรดี ๆ จะนึกถึงลูกเป็นอันดับแรก
ยินยอมอดสูใจตนเอง แต่ไม่ยอมให้ลูกได้อับอายรักโดยปร าศจากเงื่อนไข ปราศจากความเห็นแ ก่ตัว
พ ระคุณบุพก ารี ตราบชั่ วชีวิตนี้ก็ชดใช้ไม่หมด “ห้าม ลืม แม่ นะลู ก” ในวันที่แม่แ ก่ตัวลง
เมื่อตอนที่แม่ เริ่มออกเดินทางแม่ก็เป็นเด็ กผู้หญิงคนหนึ่ง ผ่ านคืนวัน มีความฝัน
มีชีวิตเป็นของตัวเอง เหมือนกับเรา แม่เดินทางมาเจอ ความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว
ผ่ านวันที่ตื่นเต้นที่สุดคือวันที่ รู้ว่าใน คร รภ์ของแม่ มีเราอยู่ในนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่าเก้าเดือน
ที่แม่ต้องแบกน้ำหนักกว่าสิบกิโลกรัมแม่เริ่มใช้ชีวิต อย่ างระมัดระวั งมากขึ้น
แม่กลัวว่าลูกในท้องของแม่จะเป็นอั นตรายและวันที่แม่เจ็ บป วดแสนส าหัสก็มาถึง
วันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าเรา “เต็มไปด้วย ความสุข แต่แม่ก็เจ็ บปว ด” ชีวิตส่วนตัวของแม่
ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไปความฝัน อาจถูกพักไปบ้าง แต่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือ
เท่าที่จำเป็นรูปร่างหน้าตาที่สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่งไม่สำคัญเท่าลูกของแม่อีกแล้ว
“เรื่องอื่น ๆ ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะ” อนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วย
อนาคตของลู ก จนหมดสิ้นเราจะปลอดภั ยไหม เราจะเป็นเด็ ก ดีหรือเปล่ าเราจะเรียนอะไร
เราจะได้น้อยกว่าลู กคนอื่นไหม แม่พย าย ามทุ กอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุดแม่เสกทุ กอย่ าง
ให้เด็ กน้อยของแม่เติบโตอย่ างดี “เหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้” แล้วเราก็เติบโตแม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลู ก
ที่เคยตัวเล็กแม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น ที่เราเคยสนุก ด้วยแล้ว แม่เห็นใบหน้าที่ เราหงุดหงิดใส่มากขึ้นขณะเดียวกันก็เห็น
รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกลาย เป็นเพื่อนของเรา “น้อยใจ แต่ทำอะไรไม่ได้” วันที่แม่โล่งใจ อย่ างที่สุดคือ
วันที่เราเรียนจบแม่ฝ่าฟั นมามากมายกว่า จะได้ปริญญาใบนี้มา แม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว ลู กเอ๋ยแต่ขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป
สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิตแม่ก็รู้ตัวว่า แม่คิด ผิ ด แล้ว ลู กจะได้งานที่ดีหรือเปล่ าลู กจะมีแฟนที่รักลู ก
เหมือนที่แม่รักไหมเขาจะดูแลลู กอย่ างที่ แม่ทะนุถนอมหรือเปล่ าถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว
ลู กจะอยู่ต่อยังไง “โตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเด็ กตัวน้อย ๆ ของแม่เสมอ” ลู กของแม่ค่อย ๆ ออกเดินทาง
ในชีวิตของตัวเองเรามีครอบครัว มีลูกมีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็น ลู กของแม่ น้อยลงกว่าเดิมแม่รู้แล้วว่า
ถึงเวลาต้องปล่อยวางลู กมีชีวิตของลู กแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลย แม่ยังรักและห่วงลู ก ของแม่เสมอ
“อย่ าลืมแม่นะลู ก” แม่แ ก่ตัวลง พร้อมกับนับถอยหลัง การจากล าเป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย
ที่ต้องเผชิญความเสื่ อมถอยสองแขนที่อุ้มลู ก มาหลายปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้ว สองขาที่เคยพา ลู ก ไปไหนต่อไหน
ต้องใช้ไม้เท้าพยุงวาจาที่เคยเป็น เสี ยงกล่อมลู ก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้ ช่วยลู กให้เติบโต
เริ่มลางเลือนหัวใจที่เคยสู้ฝ่าฟั นปัญหาให้ลู กบีบตัวน้อยลง “แม่เหมือนก้อนน้ำแข็งที่วางตั้งอยู่กลางแดด”
วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเราลองหันไปมองหน้าแม่ ของเราให้เต็มตามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง
ที่ผ่ านมาของแม่วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อย่ าลืมการเดินทาง ที่ผ่ านมาของแม่นี่เป็นการเดินทาง
ของ ความรักที่วิเศษที่สุดแด่แม่และลู กของแม่ทุ กคน เพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน
ขอบคุณที่มา : e-yhangwa
