ลื้ออย่ ามองข้ามคนที่ด้อยกว่า แล้วหลงตัวเองว่ายิ่งใหญ่กว่า
อย่ ามองข้ามลูกค้ารายเล็ก ๆ ไม่เห็นคุณค่าของพวกเขา
เพราะสักวันหนึ่งเขาอาจประกอบธุรกิจจนประสบความสำเร็จ
และ กลายเป็นลูกค้ารายใหญ่ของคนอื่นที่ไม่มองข้ามเขาก็เป็นได้
ลื้อเคยสังเกตมั้ย…? เมื่อตอนนกยังมีชีวิตอยู่ มันจะกินหน อนเป็นอาหาร
แต่เมื่อมันสิ้นลม ปีกที่เคยทะเยอทะย านก็กับกลายเป็นบินไม่ได้ ร่วงหล่นสู่พื้นดิน
เมื่อนั้นมันก็จะถูกหน อนกิน เป็นอาหารไม่ต่างกัน…!!
ต้นไม้หนึ่งต้นหนึ่ง… สามารถทำเป็นไม้ขีดไฟได้มากมาย
แต่ไม้ขีดไฟเพียงหนึ่งก้าน… ก็สามารถเผ าต้นไม้ได้ทั้งป่าเช่นกัน…!!
ลื้ออย่ ามัวคิดว่าเราแข็งแรง ไม่มีวันป่ วยเพราะอายุยังน้อย
โลงไม่ได้มีไว้ใส่คนแ ก่ ทุ กคนมีโอกาสสิ้นลมหายใจได้ในทุ กวัน
จะทำอะไรก็รีบทำ อย่ ามัวผัดวันประกันพรุ่ง จงจำไว้ไว้…!!
ลื้ออย่ ามัวคิดว่า ฉันหาเงิ นได้มากมาย ฉันร วยใช้เ งินได้อย่ างฟุ่มเฟือย
เงิ นห้าร้อยในวันที่ร่ำร วย อาจได้ชาบูสักมื้อให้ชื่นใจ
แต่สักวันหนึ่ง… เงิ นห้าร้อยบาท อาจเป็นค่าอาหารอีกหลายมื้อวันต กอับก็ได้…!!
เคยฟังนิทานขอนไม้กับท องคำมั้ย…?
ถ้าให้เลือกระหว่าง ” ขอนไม้ “ กับ ” ท องคำ “ ทุ กคนคงจะเลือกท องคำแน่นอน
ขอนไม้ไม่มีค่าอะไรเลย แต่ท องคำเป็นที่ต้องการของคนแทบจะทุ กคน
แต่ถ้าวันหนึ่ง คุณออกเดินทางเที่ยวร่องเรือสำราญ อยู่ ๆ เกิดพายุเข้าซัดจนเรือจมลงกลางทะเล
คุณที่กำลังตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ เชื่อว่าคุณคงมองหาขอนไม้สักท่อน
ที่พอให้เกาะพยุงตัวให้พ้นจากน้ำได้
มากกว่าสร้องท องสักเส้น ที่ใครสักคนทำหล่นไว้ระหว่างการกระเสื อกกระสนเอาตัวรอดจากเรือล่ม
อย่ างแน่นอนคนรอบตัวคุณก็เช่นกัน บางคนที่เรารู้จักแทบจะไม่เคยวนเวียนเข้ามาในชีวิต
ไม่อยู่ในความคิด
แต่ในบางช่วงเวลาของชีวิต คุณอาจต้องการ และ นึกถึงคนเหล่านี้เป็นคนแรก
เพราะฉะนั้น ทุ กคนมีความหมาย อย่ าตัดความสัมพันธ์ เพียงเพราะ
เขาไม่อยู่ในความทรงจำในแต่ละวันของคุณ
ขอบคุณที่มา : bitcoretech
