เจอกันนั้นเพราะ ก ร ร ม ไม่มีหรอกคำว่าบังเอิญ

คนที่มี ก ร ร ม ต่อกันจะเดินมาเจอกัน

เพราะการเจอกันไม่มีคำว่า บังเอิญไม่เพราะ ก ร ร ม

เขาที่มีต่อคุณก็ ก ร ร ม คุณที่มีต่อเขา

จึงได้มาเจอกันและ ก ร ร ม นั้นจะพาคนทั้งสอง

มาเจอกันในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นและเมื่อหมด ก ร ร ม

ไม่ อ ย า ก จากก็ต้องจากสิ่งใดที่เรา

ทำมาไม่ อ ย า ก เจอก็ต้องเจอสิ่งใดที่เราไม่ได้ทำมา

ไม่ อ ย า ก จากก็ต้องจากนี้ละที่เรียก

ว่า ก ร ร ม ดังนั้นการที่เราโดนกระ ทำจากคนอื่น

นั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญมันเป็นผลของ ก ร ร ม ที่เรา

ทำมาก่อนแต่เราก็คงพิสูจน์ไม่ได้ว่าอดีตเรา

เคยทำมาจริงเหรอดังนั้นแล้ว เราควรมาคิดว่า

ถ้าเกิดมันเป็นเรื่องจริง

ดังนั้นแล้วเราไม่ อ ย า ก ที่จะสร้าง ก ร ร ม

กับเขาอีกไม่ อ ย า ก ให้เขามา ทำ ร้ า ย

อีกเราจึงหัดที่จะให้ อ ภั ย ปล่อยเขาออกจากใจ

เลิกสร้าง ก ร ร ม ต่อกันส่วนตัวเขาจะสำนึกหรือไม่

ให้คิดซะว่า เราให้ อ ภั ย เราได้บุญ

เราได้เลิกยุ่งเกี่ยวต่อกันส่วนเขาก็คงจะได้รับ ก ร ร ม ที่เขาทำ

โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับ ก ร ร ม นั้น

ดังคำที่ว่าบุญใคร ก ร ร ม มันตามหลักคำสอน

ของพ ร ะ พุ ท ธ เจ้าท่านตรัสไว้ว่า

ความบังเอิญไม่มีจริงเพราะ ทุ ก สิ่งล้วนต้องมีที่มาที่ไปนั่นก็

คือตัว ก ร ร ม ที่นำพามาแต่เมื่อพามาเจอกัน

แล้วหลังจากนั้นคือ ตัวเราเอง เป็นคนกำหนด

จะกำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดีจะกำหนดให้มัน แ ย่

ก็ทำ ร้ า ย ซึ่งกันและกันก็อยู่ที่เราเลือกการพบ

กันในปัจจุบันคือผลของ ก ร ร ม ในอดีตแต่ชีวิตจะเป็นเช่นไร

ในอนาคต คือ ผลของ ก ร ร ม ที่เราจะทำในวันนี้

cr ธรรมทาน