“เพียงลำ พั ง” จ ง เรียนรู้ ที่จะเดิน แบบ โ ด ด เดี่ยว

1. กำ แน่นเท่าใดก็ สู ญ เสี ย มากเท่านั้น เหมือนกับการกำทราย

ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่ วงออกจากมือเท่านั้นที่ควรถนอมจงรู้ถนอม

เพราะเมื่อใดที่คุณ สู ญ เสี ย สิ่งนั้น

คนนั้น อาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้คุณ เจ็ บ ป ว ดและเสี ยใจที่สุดก็ได้

เมื่อใดที่รู้สึกสิ้ นหวังหากอย ากร้องให้ก็ร้องออกมาเลย หากร้องจน

ห นำ ใจแล้วก็ต้องลุกขึ้นยืน ห ยั ด อีกครั้งให้ได้

2. ความซ าบซึ้งท ดแทนความผูก พั นไ ม่ได้ ไ ม่ว่าจะเป็นไคร

เพื่อนหรือคนแป ลกหน้าคุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้มแม้ในใจนั้น จะ รำ ไ ห้ ส ะ อื้ น

เพียงใด เพราะมนุษย์ทุ กคนต่างมีความเห็นแ ก่ตัว

จึงอย่ าไปคาดหวังว่าจะมีใครดีต่อคุณโดยปร าศ จากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่ง

ไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็ต้องฝึกปล่อย ฝึกวาง ฝึ กทิ้ ง

3. ห นทางของชีวิตนั้นยๅวไกล จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพั งบ้าง เผื่อวันใด

ที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเช่นเดิมก็ไม่ต้องเสี ยใจ เพราะทุ กคนต่ าง

มีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกัน

ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปตลอด อย่ า ให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราว

ใดเรื่องราวหนึ่งนั้น ก ล ายเป็นทั้งห ม ดในชีวิตคุณเลย

4. ไม่มีอะไรเหมือนเดิม เพราะทุ กสิ่งเปลี่ยนไปทุ กเวลา อย่ าเอาวิ ธีการเก่า ๆ

มาแ ก้ไขปั ญ ห าคนสองคนรักกัน อาจไ ม่ได้อ ยู่ด้วยกันตลอดเวลา

อย่ าเอาแต่เรียกร้ อง เพราะสิ่ง นี้อาจเป็น ช น ว น ที่ทำให้คนสองคนยิ่ งมาก

ยิ่ งห่าง ยิ่งมายิ่งก ลายเป็นคนแปล กหน้า

5. อย่ าเลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา จงชื่นชมคนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่า

ตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่ าได้น้อยเนื้ อ ตำ ใจ เพราะคุณก็เป็นคนธรรมดา

เหมือนคนอื่นเขา

6. พ่อแม่คือคนที่รักและปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุ ด อย่ าคิดถึงท่านเฉพาะ

ตอนไม่มีเ งินอย่ าคิดว่าในสายตาพ่อแม่คุณยังเป็นเด็ กอยู่ตลอดเวลา

ไ ม่สงสๅรพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไ ม่รู้จักโตสักที

ขอบคุณที่มา : khobjainas