ชายหนุ่มผู้หนึ่ง ทนงตนเองมีความรู้ความสามารถรอบตัวทุ กด้านหลังจบการศึกษา
กลับ ช น ตอถี่ ๆ หลายครั้งไม่สามารถหางานใน อุ ด ม ค ติ ของตนเองได้
เขารู้สึกว่าตนเองยอดเยี่ยม
แต้ไร้ผู้พบเห็น จึงผิดหวังกับสังคมอย่ าง รุ น แ ร ง หลายครั้งที่ถูกปฏิเสธ
การรับเข้าทำงานเขาทั้งเ สียใจและสิ้นหวังมีวันหนึ่งเขามาถึงชายหาด
มีความคิดที่จะจบ สิ้ น ชี วิ ต ตนเอง
ขณะที่กำลังจะทำการ ป ลิ ด ชี พ ต น เ อง ประจวบเหมาะมีผู้เฒ่าท่านหนึ่งเดินผ่ านมา
พอดีเห็นเขาอีกทั้งได้ช่วยเขาไว้ท่านผู้เฒ่าถามเขาว่า
“ทำไมจึงคิดที่จะ ป ลิ ด ชี พ ตั ว เ อ ง”
เขาตอบว่า
“ตนเองไม่เป็นที่ยอมรับของผู้อื่นและสังคม ไม่มีใครเห็นความสามารถในตัวของของเขา”
ท่านผู้เฒ่า..เก็บเม็ดทรายจากพื้นขึ้นมาเม็ดหนึ่ง ยื่นให้ชายหนุ่มดู จากนั้น ทิ้งลงบนพื้น พูดกับชายหนุ่มว่า
“ช่วยเก็บเม็ดทรายเมื่อครู่ขึ้นมาซิ”
ชายหนุ่มพูดว่า
“นี่มันเป็นไปไม่ได้เลย”
ท่านผู้เฒ่าไม่พูดอะไร มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบไข่มุกแวววาวเงางามออกมาเม็ดหนึ่ง
แล้วโยนลงบนพื้นทราย จากนั้น พูดกับ ชายหนุ่มว่า
“เธอสามารถเก็บไข่มุกเม็ดนี้ขึ้นมาหรือไม่”
“ย่อมได้แน่นอน”
“เช่นนั้น.เธอก็สมควรที่จะเข้าใจแล้วว่าเป็นเพราะอะไรเธอสมควรที่จะรู้ว่า
ตอนนี้ตนเองไม่ใช่ไข่มุกเม็ดหนึ่งดังนั้น…เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ผู้อื่นยอมรับเธอได้ในทันที
หากคิดที่จะให้ผู้อื่นยอมรับเธอต้องคิดหาวิ ธี ทำให้ตนเองกลายเป็นไข่มุกก่อน”
ชายหนุ่มได้ยินเช่นนี้ ก้มหน้าคิ้วขมวด ไม่สามารถโต้ตอบใดๆในทันที
ปรัชญาชีวิต
บางเวลา เราจำต้องรู้ว่า ตนเองเป็นเพียงเม็ดทรายธรรมดา ๆ ไม่ใช่ไข่มุกที่ล้ำค่าราคาแพง
เราต้องการโดดเด่นที่สุดในกลุ่ม เช่นนั้น เราต้องมีต้นทุนที่ทำให้ตนเอง
เหมือนดั่งหงส์ในฝูงอีกาจึงสามารถที่จะกระทำสำเร็จได้
ดังนั้นหากไม่สามารถทานทนกับการถูกกระทบกระเทือนอีกทั้งอุปสรรค และรับไม่ได้กับการถูกมองข้าม
และความเฉยเมยจากผู้อื่น ก็จะย ากยิ่งที่จะประสบความรุ่งโรจน์หากต้องการให้ตนเองโดดเด่น
กว่าผู้อื่นก็ต้องเพียรพย าย ามทำให้ตนเองเป็นไข่มุกเม็ดหนึ่ง
ขอบคุณที่มา : verrysmilejung
