พ่อกับแม่นั้น ยิ่ง แ ก่ ยิ่งห่วง ส่วนลูก ยิ่งโต ยิ่งห่าง

พ่อ-แม่ ยิ่ง แ ก่ ยิ่งห่วง ส่วนลูก ยิ่งโต ยิ่งห่าง

อ ย่ า ไปกังวลว่า ถ้าคุณจากไป อะไรจะเกิดขึ้น…เพราะเมื่อกลายเป็นผงธุลีไปแล้ว

ใครเขาจะยกย่องชื่นชมหรือตำหนิ ประณาม อ ย่ า ง ไร คุณจะไปรู้สึก รู้สาอะไรได้

ลูกของคุณเขาจะเป็น อ ย่ า ง ไร…ก็ อ ย่ า เป็นห่วงให้มากนัก พวกเขา ต่างก็มีจุดหมายและ

หนทางชีวิตของตนเอง ต า ย ไปแล้ว…คุณก็ยังไม่เลิก เป็นทาสของลูกๆ อีกหรือ

อ ย่ า คาดหวังอะไรมากจาก เ ด็ ก ๆ ต่อให้คุณชุบเลี้ยงใคร ไว้ดูแลคุณ ย า ม แ ก่ เฒ่า เขาก็ต้องวุ่นวายกับ

การงานและภาระผูกพันต่างๆ เกินกว่าจะมีเวลามาช่วยเหลือ ดูแลอะไรคุณได้มากนัก

ส่วนลูกจริงๆ นั้น ก็อาจจะกำลัง ทะ เลาะ กัน เพื่อ แ ย่ ง ทรัพย์สมบัติ ของคุณอยู่ ทั้งๆ ที่คุณยังมีชีวิต

อยู่ก็ได้ ดีขึ้นมาหน่อย ก็อาจจะแค่แอบ ภาวนาให้คุณ อ ย่ า ใช้ เ งิ น ให้มาก

และรีบจาก ไป เ สี ย เร็วๆ อ ย่ า ง นี้ก็มีให้เห็นอยู่ถมไป คุณไม่รู้หรอกหรือว่า..บรรดา

ลูกๆ เขาถือว่า ทรัพย์สมบัติของ คุณเป็นสิทธิ์ขาดของเขาไปแล้ว คุณจึงไม่มีสิทธิ์จะไปกำหนดอะไร

ได้เลย ใน เ งิ น ที่เป็นของเขา… เข้าใจไหม?

คนอายุเกิน ๖๐ อ ย่ า ง คุณ ต้องเลิกเอา สุ ข ภ า พ ไปแลกกับ ความร่ำ ร ว ย ได้แล้ว มี เ งิ น เท่าไร

ก็ซื้อ สุ ข ภ า พ คืนมาไม่ได้ คุณตอบได้ไหมว่า จะหยุดหา เ งิ น เมื่อใด…เท่าไหร่คุณถึงจะบอกว่า

พอแล้ว…ร้อย พัน หมื่น ล้าน สิบล้าน…พอรึยังไม่ทราบ ? ต่อให้คุณมีไร่นานับพันไร่

คุณก็กินข้าวได้แค่วันละสามจาน แม้นมีคฤหาสน์นับพันหลัง คุณก็ต้องการพื้นที่หลับนอน

ย า ม ค่ำคืนเพียงแปดตารางเมตร ดังนั้น..ตราบใดที่คุณยังมีข้าว ปลาอาหารกิน อ ย่ า ง เพียงพอ

มี เ งิ น พอใช้สอยได้ทุ ก วัน เพียงเท่านี้ก็ดีเหลือหลายแล้ว อายุเท่านี้แล้ว คุณควรอยู่ อ ย่ า ง เป็นสุข ทุ ก บ้านต่าง

ก็มีปัญหาของตนเอง อ ย่ า มัวไปคิดเปรียบเทียบ แ ก่ ง แ ย่ ง แข่งดีกัน ไม่ว่าชื่อ เ สี ย ง

ฐานะในสังคม หรือความก้าวหน้าของ เ ด็ ก ๆ ฯลฯ สิ่งที่ควรจะแข่งกัน ท้ากันจริงๆ

นั้น คือแข่งกันมีความสุข แข่งกันมี สุ ข ภ า พ ดีและอายุ ยืนนานส่วนอะไร ที่เราเปลี่ยนมันไม่ได้

ก็อ ย่ า ไปฝังอกฝังใจให้ ป่ ว ย การ และทำลาย สุ ข ภ า พ ตัวเองเลยอายุป่านนี้แล้วก็ยังเปลี่ยนมัน

ไม่ได้เลย หลัง ๖๐ แล้ว อ ย่ า ง นี้ คุณต้อง ค้นหาหนทางของคุณเอง ที่จะสร้างชีวิตที่เป็นอยู่ดีๆ และ

สุขสดใสขึ้นมาให้ได้ ตราบใดที่มันทำให้คุณ อ า ร ม ณ์ ดี คิดถึงแต่สิ่งที่ทำให้เป็นสุข

ทำอะไรก็สุขสนุกกับมันอยู่ ทุ ก วัน นั่นก็หมายความว่า คุณได้ ผ่ า น วันเวลา อ ย่ า ง เป็นสุขแล้ว

ทุ ก วันวานที่ ผ่ า น ไป คุณจะ สูญ เ สี ย ไป ๑ วัน แต่ถ้ามัน ผ่ า น ไป อ ย่ า ง เป็นสุข วันนั้นคือกำไรชัดๆ เลย

จิตใจที่ดี จะช่วย รัก ษา โ ร ค ภั ย ได้ ถ้าจิตใจเป็นสุข โ ร ค ก็จะหายเร็วขึ้น แต่ถ้าจิตใจทั้งดี ทั้งเป็นสุข

ด้วยแล้วล่ะก็ ความ เ จ็ บ ป่ ว ย จะไม่มีทางมาแผ้วพานได้ ด้วย อ า ร ม ณ์ที่ดีแจ่มใสอยู่เป็นนิจ

ออกกำลังกายให้เพียงพอ อยู่กลางแจ้งบ่อยๆ กินอาหาร ให้ครบ ห มู่ ได้วิตามินและแร่ธาตุ

อ ย่ า ง เพียงพอ เพียงเท่านี้ก็เชื่อได้แน่นอนว่า ชีวิตที่เป็นสุข อีก ๒๐ หรือ ๓๐ ปี

จะเป็นของคุณแน่นอน เหนือสิ่งอื่นใด…คุณต้องรู้จัก บ่มเพาะและเก็บเกี่ยวความสุขดีๆ

จากการได้อยู่ ได้เที่ยว ได้คุยกับเพื่อนๆเพราะเขาเหล่านี้ จะช่วยให้คุณ รู้สึก เ ย า ว์ วัยและมีความหมายอยู่

เสมอ ขาดพวกเขาเมื่อใด… คุณจะต้องรู้สึก สูญ เ สี ย อ ย่ า ง แน่นอน ครับ… อ่ า น แล้วเห็น “เฉลียงชีวิต” ในวัยชรากันบ้างมั้ย?

ก็ต้องขอบคุณทั้งเจ้าของความ คิด ผู้เผยแพร่ และทั้งผู้ส่งให้ผม อ่ า น ก็ อ ย า ก บอกว่า….อายุเราเลือกไม่ได้ก็จริง แต่ชีวิตแต่ละช่วงชีวิต เราเลือกได้

ขอบคุณแหล่งที่มา : เปลว สี เ งิ น