มีหญิงสาวคนนึง เธอมีอดีตอันแสนเล วร้า ยเจ็ บช้ำ เธอจึงอย ากที่จะลบ ออกจากความทรงจำของเธอและไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถ ลืมมันได้ จึงทำให้ชีวิตของเธอ ต้องระทมทุ กข์ อยู่ร่ำไป
และแม้ปัจจุบันเธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นแล้ว แต่เรื่องราวในอดีตที่ ผ่ า น มานั้น ถ้าเธอนึกถึงทีไรก็ทำให้ต้อง ป วดร้า วใจ เ สี ย ทุ ก ครั้งไป
“อดีตที่ ผ่ า น มาของเรา เสมือนรอย ด่ า งพร้อย ในชีวิต ถ้าสามารถลืมอดีตได้ เหมือนกับว่าไม่เคยมีเรื่องร้า ยเกิดขึ้นกับเรามาก่อน ชีวิตของเราคงจะดี คงจะมีความสุข เหมือนกับ คนอื่นเขาสักที”
เธอรำพึงกับตนเอง “ถ้าโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ดื่มแล้ว สามารถลืมอดีตได้ เหมือนดั่งใน นิทานมันคงดีไม่น้อย”
เพื่อนบ้านของหญิงสาว ได้ยินเข้าพอดี จึงได้พูดกับหญิงสาวคนนี้ว่า “ได้ยินมาว่า มีนักพรตปริศนา อยู่หนึ่งท่านสามารถช่วย ผู้ ต ก ทุ กข์ได้ย ากได้ ท่านอาจจะมีน้ำลบอดีต เหมือนดังในนิทานก็ได้นะ
ลองเดินทางไปเพื่อให้ท่านนักพรต ช่วยเหลือดูสิ”แล้วเธอจึงตัดสินใจเดินทางไปยัง เขาปัญญายุทธ
หญิงสาว : “ประทาน โ ท ษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ยเซียง อยู่หรือมั้ยคะ”
นักพรต: “ข้าเอง มาหาข้า มีเรื่องอะไรอย่ างนั้นหรือ” ท่านถามด้วย ความเมตตา
หญิงสาว: “คารวะท่านนักพรต ข้าน้อยมีเรื่อง ทุ ก ข์ ใจ จากอดีตอันแสนเล วร้า ยที่ ผ่ า น แม้จะพย าย ามลืมเลือน สักแค่ไหน ก็ไม่อาจลืมได้เลย”
นักพรต: “แม้จะเป็นอดีตที่เล วร้า ยแค่ไหน แต่เมื่อมัน ผ่ า น มา แล้วเหตุใดยังทำให้แม่นางทุ กข์ใจอยู่อีก”
หญิงสาว : “เพราะอดีตในครั้งนั้น เป็นเหมือนรอยด่ างพร้อย ที่คอยย้ำให้นึกถึง แต่เรื่องเก่า ๆ อยู่ตลอดเวลา และแม้ปัจจุบันจะ มีชีวิตที่ดี แต่เมื่อนึกได้ว่า เคยมีอดีตที่เ ล ว ร้ า ยก็ทำให้มิอาจมีความสุข กับปัจจุบันได้” หญิงสาว เธอ คุ ก เข่า ลงแล้วเอ่ยต่อไปว่า..
หญิงสาว : “ ทุ ก ข์ เหลือเกิน ท่านนักพรตพอมีทางช่วย ได้หรือไม่”
นักพรต : “แม่นาง จงโปรดยืนขึ้นก่อนแล้วตามข้ามา” เฉินกุ้ยเซียงให้หญิงสาว ไปที่โต๊ะแล้ว ได้นำกาน้ำกับถ้วยออกมาซึ่ง ในถ้วยใบนั้นมีน้ำอยู่ค่อนถ้วย
นักพรต : “แม่นางโปรด ดื่มน้ำ ในถ้วยนี้ด้วย”
หญิงสาว : “หรือนี่จะเป็น น้ำ ลืม อดีต อ ย่ า ง นั้นรือ”
นักพรต : “ถ้าเจ้า จะเรียกเช่นนั้น ก็ได้” หญิงสาวจึงหยิบถ้วยน้ำ มาดื่ม ด้วยความที่ดีใจ และมีความหวัง แต่พอน้ำในถ้วยนั้น ได้สัมผัสกับปาก ของหญิงสาว ก็ต้องรีบวางถ้วยใบนั้นลง เพราะน้ำที่ดื่ม มีรถเค็ม อย่ างมาก
หญิงสาว : “ท่านนักพรต นี่ท่าน เอาน้ำอะไรมาให้ ทำไมจึงมี รสชาติเค็ม เช่นนี้”
นักพรต : “ต้องขอโท ษด้วยถ้าอย่ างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไป ในถ้วยอีกสักนิดนะ เผื่อรสชาติจะดีขึ้น”
นักพรต : “แม่นางลองดื่มดู อีกทีสิ ว่ารสชาติ ดี ขึ้นบ้างไหม”
หญิงสาว : “ค่อยยังชั่ วแล้วค่ะ รสชาติพอได้ แต่ยังมี รสเค็มอยู่บ้าง”
นักพรต : “อย่ างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไป ในถ้วยอีกสักนิดนะ “ นักพรตริน น้ำเปล่าลงไปอีกที
หญิงสาว : “น้ำในถ้วยนี้ มีรสจืด จนแทบไม่หลงเหลือ ความเค็มแล้ว ดื่มได้สบายเลยทีนี้” ตอนนั้นหญิงสาว ก็เข้าใจ ได้ทันที
นักพรต : “อันว่าอดีต ที่แสนเล วร้า ย ก็เหมือนดั่งเกลือ ในน้ำที่มีรสเค็ม ทำให้มิอาจ ดื่มได้
แต่ถ้าเราหมั่นเติม สิ่งดีๆ ลงไป เหมือนเราเติมน้ำเปล่า มันก็ย่อมทำให้ น้ำที่มีรสเค็มมากค่อยๆจางลง จนเราสามารถดื่มกิน อย่ างมีความสุขได้แค่แม่นางหมั่นเติมสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต ไม่เติมสิ่งร้ า ยๆ ไปอีก ก็จะทำให้อดีตอันแสนเล วร้า ย ลดลงไปเอง แม้ว่ามัน จะยังอยู่ก็ตาม มันไม่สามารถสร้างความทุ กข์ใจ ให้กับเราได้ เพราะมันเจือจางลง ไปแล้วไงล่ะ”
ขอขอบคุณ b a n g p u n s a r a
