ชายชาวอินเดียคนหนึ่ง ช่วงสองปีที่ ผ่ า น มาผู้คนจะเห็นจนชินตาว่า บนบ่าของเขามีหม้อดินใบใหญ่วางอยู่ข้างละใบ
หม้อดินใบหนึ่งมีรอยร้าวขณะอีกใบสมบูรณ์สวยงามไร้ที่ติหม้อใบสวยสามารถบรรจุน้ำไว้เต็มเปี่ยมนับจากลำธารจนถึงบ้านเจ้านาย
ขณะที่อีกใบหนึ่ง เมื่อมาถึงปลายทางกลับเหลือน้ำแค่ครึ่งเดียว เท่ากับว่าชายผู้นี้ขนน้ำได้เที่ยวละหม้อครึ่งอยู่ ทุ ก ครั้ง
แน่ล่ะหม้อดินใบสวยย่อมภาคภูมิใจในตนเอง ที่ทำหน้าที่ได้ อ ย่ า ง สมบูรณ์ครบถ้วนส่วนหม้อดินใบร้าว นอกจากอดไม่ได้ที่จะรู้สึก
น้อย เ นื้ อ ต่ำใจในความไม่สมประกอบของตนเองแล้ว มันยังรู้สึกผิดกับการทำหน้าที่ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยอีกด้วย
หลังจากสองปีเต็มที่แบกความ ทุ ก ข์ ระทมขมขื่นนั้นเอาไว้ มันจึงตัดสินใจเอ่ยกับคนหาบน้ำว่า
“ฉันรู้สึกละอายใจเหลือเกิน ฉัน อ ย า ก ขอ โ ท ษ ท่าน ที่ตลอดสองปีมานี้ ฉันทำงานให้ท่านได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เ นื่ อ ง จากเจ้ารอยร้าวบนตัวฉันมันทำให้น้ำรั่วไหลไปตลอดทาง”
เมื่อฟังเช่นนั้น คนขนน้ำก็พลอยรู้สึก เ สี ย ใจไปด้วย เขาจึงพูดว่า
“เอาล่ะ ระหว่างทางที่เราจะเดินกลับไปบ้าน ฉัน อ ย า ก ให้เธอสังเกต ด อ ก ไม้สวยๆ ข้างทางเดินสักหน่อย
เธอไม่ได้สังเกตหรอกหรือว่า ทำไม ด อ ก ไม้ป่าเหล่านั้นถึงได้งอกงามเฉพาะฝั่งที่ฉันแบกเธอเท่านั้น
นั่นเป็นเพราะฉันได้ตระหนักในข้อจำกัดของเธอ จึงอาศัยเงื่อนไขนี้เพาะเมล็ดพันธุ์ ด อ ก ไม้ป่าตรงทางเดินฝั่งที่ฉันแบกเธอเสมอมา
และ ทุ ก ๆ วัน ขณะที่เราเดินกลับบ้าน เธอเองก็ได้ช่วยฉันรดน้ำให้มัน แล้วในสองปีนี้ฉันก็ได้เด็ด ด อ ก ไม้สวยๆ นี้ไปปักแจกัน
ให้เจ้านายของเราด้วยนี่ถ้าหากไม่มีเธอแล้วล่ะก็ เจ้านายของเราคงไม่มีโอกาสได้ ด อ ก ไม้ป่าอันแสนสวยงามที่ผลิสะพรั่งอยู่ระหว่าง
ทางมาประดับบ้านเป็นแน่”หากคนเรา ทุ ก คนใช้ชีวิตในแต่ละวันโดยรู้สึกภูมิใจในตนเอง ไม่เปรียบเทียบกับคนอื่นมากจนเกินไป
หากสิ่งไหนไม่ดีก็ พ ย า ย า ม แ ก้ ไขให้ดีขึ้น เรียนรู้ในสิ่งที่ทำพลาด เรียนรู้ แ ก่ น แท้ของชีวิตจะทำให้ชีวิตของเราเติมเต็มและสมบูรณ์
ไม่ไปจมปลักอยู่กับความ อิ จ ฉ า ความ อ ย า ก มี อ ย า ก ได้ ความ ล้ ม เ ห ล ว ความผิดหวัง การ แ ก่ ง แ ย่ ง ชิงดีชิงเด่นกัน
ที่มา p o s t n o n a m e
