มีเพื่อนส่งข้อความมาให้ในไลน์ เขาบอกว่าเป็นบทเรียนจากสามก๊ก จริงเท็จแค่ไหนไม่รู้ได้ เพราะ อ่ า น สามก๊กตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 20 ปัจจุบันจะ 69 อยู่แล้ว จึงจำไม่ได้ว่ามีข้อความ
อ ย่ า ง ที่เขาส่งมาให้นี้อยู่ในสามก๊กหรือเปล่าอ ย่ า ง ไรก็ตาม หากมีอยู่จริงตอนนั้น อายุยังน้อย อ่ า น ข้อความที่ว่านี้ คงไม่สนใจอะไรมากนัก เคยดูรายการโทรทัศน์ที่มีผู้ซึ่งเป็น
แฟนพันธุ์แท้ของสามก๊ก อ่ า น สามก๊กแบบเข้าถึง แ ก่ น ทางความคิดและกลยุทธ์ในการต่อสู้ ของเหล่าบรรดาตัวละครในสามก๊กดูแล้วท่านเหล่านั้นช่าง อ่ า น สามก๊ก อ ย่ า ง
ลึกซึ้งจริงๆ สามารถ วิ เ ค ร า ะ ห์ ความคิด และกลยุทธ์ในการกรำศึกห้ำ หั่ น กันได้ อ ย่ า ง ละเอียด มิน่าล่ะ มีบางคนบอกว่าใครที่ อ่ า น สามก๊กเกินกว่า 3 จบคบไม่ได้
(ก็ไม่เห็นด้วยกับคำพูดนี้หรอกนะ เพราะคนที่ อ่ า น สามก๊กหลายรอบ แม้จะได้เรียนรู้อะไรมากมาย แต่ถ้าเป็นคนดีก็คงไม่เลียนแบบตัวละครที่คิด ชั่ ว เหมือนคน อ่ า น ศรีธนญชัย
ถ้าหากเขาเป็นคนดี เขาก็คงไม่เจ้าเล่ห์เพทุบาย อ ย่ า ง เ ล ว ร้ า ย แบบศรีธนญชัยหรอกนะ)ข้อความที่เพื่อนส่งมาให้ ไม่ว่าจะเขียนขึ้นมาเองหรือเรื่องนี้มีอยู่ในสามก๊กจริงๆ
ต้องยอมรับเลยว่า เ นื้ อ หาแสดงให้เห็นความคิดที่แหลมคมและแยบยลมาก เพราะเขากำลังพูดถึงความ ชั่ ว ร้ า ย ของคนเป็นผู้นำโดยนำเอาเรื่องราวของความเวลา ร้ า ย นั้นมาเล่า
ให้เป็นพฤติ ก ร ร ม ของโจโฉ ตัวละครในสามก๊กที่เป็นผู้ ร้ า ย ทำให้เราเห็นว่าปัญหาของบ้านเมือง เกิดจากการมีผู้นำประเทศบางคนคิด อ ย่ า ง โจโฉนั่นเอง
หัวข้อของข้อความที่เขาเขียนมาก็คือ “สาเหตุที่มีข้าราชการกังฉินเต็มเมือง” โดยข้อความตาม ท้ อ ง เรื่อง เป็นบทเรียนที่โจโฉสอนโจผีที่เป็นลูกชาย เกี่ยวกับการใช้คนในการปกครองบ้านเมือง
โจโฉ : เจ้าจะปกครองบ้านเมืองแบบไหน?
โจผี : เราควรจะส่งเสริมขุนนางที่ซื่อสัตย์ ส่งเสริมคนดีให้มี อำ น า จ
โจโฉ : ผิดแล้ว…เราไม่ควรส่งเสริมขุนนางที่ซื่อสัตย์
โจผี : อ้าว…ทำไมล่ะ?
โจโฉ : ขุนนางซื่อสัตย์จะทำลายเรา ความซื่อสัตย์จะทำให้ประชาชนรักเขา วันหนึ่งเขาจะเป็น อั น ต ร า ย กับเรา
โจโฉ : เราต้องส่งเสริมขุนนาง “กังฉิน” ไม่ใช่ “ตงฉิน” ให้อำนาจ “กังฉิน” ดูแลบ้านเมือง
โจผี : เลี้ยงเขาให้ดี…ให้ เ งิ น ท อ ง ใช้?
โจโฉ : ผิดแล้ว…จง อ ย่ า เลี้ยงมันให้ “อิ่ม” เสืออิ่มจะไม่กัด…ให้ เ งิ น เดือนมันน้อยๆ กังฉินกินไม่พอ มันก็จะเอาอำนาจที่เราให้มัน ไปหาประโยชน์กับประชาชน เมื่อกังฉินใช้อำนาจเราหากิน มันก็จะปกป้องเรา เราก็จะปลอด ภั ย
(มันคงกลัวจะหมดอำนาจที่นำไปใช้ในการหากินกับประชาชน…ตรงนี้เราเติมเองนะ) เท่านั้นยังไม่พอ กังฉินจะมีความผิด เป็นชนักปักหลัง กังฉินคนไหนทรยศ เราก็ใช้ข้อหาที่มันฉ้อราษฎร์บังหลวงเล่นงานมัน
โจผี : แต่ทำ อ ย่ า ง นั้นไปนานๆ ประชาชนจะ เ ดื อ ด ร้ อ น มากขึ้นๆ จะไม่ลุกมา โ ค่ น ล้ ม เราหรือ
โจโฉ : อ ย่ า กลัวไปเลย…การเลี้ยงกังฉินมี วิ ธี การ (1) จง อ ย่ า เลี้ยงให้อิ่ม (กลัวมันไม่ออกไปฉ้อราษฎร์บังหลวงหารายได้เพิ่ม) และ (2) จง อ ย่ า เลี้ยงให้มันสามัคคี
โจผี : อ ย่ า เลี้ยงให้สามัคคี ทำ อ ย่ า ง ไร?
โจโฉ : จงให้อำนาจ แ ก่ คนที่ไม่ควรจะได้
โจผี : ทำ อ ย่ า ง นั้นจะได้อะไร?
โจโฉ : ได้กังฉินไว้ปราบกังฉิน…เมื่อกังฉินที่ปกครองเมืองใดทำประชาชน เ ดื อ ด ร้ อ น มากๆ มีท่าทีจะก่อความวุ่นวายลุกลามมาถึงเรา เราก็ให้อำนาจสั่งการ แ ก่ กังฉินอีกเมืองมา โ ค่ น ล้ ม มัน
เมื่อโค่นสำเร็จ…ประชาชนก็จะแซ่ซ้องสรรเสริญเรา…รักเราด้วยแรงนิยมที่ให้คนมาขับไล่กังฉินเก่านี่เอง กับกังฉินใหม่นั้น จะช่วยเราปกครอง อ ย่ า ง สงบ เข้าที่เข้าทางต่อไปอีกหลายปี และเมื่อถึงเวลา…เราก็ทำแบบเดิมไปเรื่อยๆ วิ ธี นี้เราก็จะอยู่ได้ตลอดไป
ใครนะช่างเก็บมาเล่า เพื่อนที่ส่งมาไม่ได้บอก แต่ข้าน้อยขอคาราวะว่าท่านช่างเป็นคนที่คิดได้ลึกซึ้ง นำเสนอได้ อ ย่ า ง คมเฉียบและแยบยลยิ่งนัก แล้วคุณผู้ อ่ า น คิด อ ย่ า ง ไรกับเรื่องนี้?
ที่มา r u g y i m
