เช้าวันหนึ่ง ภรรย าบอกกับสามีว่า “วันนี้ฉันจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ จะไปค้างสักคืนหนึ่ง แม่ไม่ค่อยสบาย คุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหม ฝนต กหนักแบบนี้ ไปรถโดยสา รไม่สะดวกเลย”
สามีซึ่งหน้าตาบูดบึ้งมาตั้งแต่เช้า ไม่ตอบภรรย า
แต่กลับกระชากเ สียงถามกลับไปว่า “เมื่อวานเธอซื้อเสื้อใหม่มาใช่ไหม เธอรับปากฉันแล้วนะว่าจะไม่ใช่เ งินฟุ่มเฟือย เรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียน ค่าใช้จ่ายเยอะแยะ ทำไมไม่ช่วยกันประหยัด ?”
ภรรย าพูดออกมาเ สียงเบา ๆ อย่ างคนรู้สึกผิ ดว่า “ที่แท้ คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง” ภรรย าก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบ ๆ แล้วบอกสามีว่า “วันนี้มีรถโดยสา รเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียว ฉันคงต้องรีบไปแล้วล่ะ คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้” แล้วเธอก็ออกบ้านไป โดยที่สามีไม่สนใจเลย เพราะยังโกรธอยู่มาก
ประมาณครึ่งชั่ วโมงผ่ านไป สามีได้ยินเ สียงเอะอะบนถนน จึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า ฝนที่ต กหนักเซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองได้ข าดลง มีรถเมล์คันหนึ่งต กลงไปในน้ำด้วย สามีได้ยินดังนั้น ต กใจมาก กระโดดออกจากบ้านไปทันที
เมื่อไปถึงแม่น้ำ รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือเพียงซากเหล็ก สัมภาระกระเป๋าต่าง ๆ ของผู้โดยสา รกระจัดกระจาย มีการหามร่ างของผู้เ สียชีวิต คนแล้วคนเล่าขึ้นมาจากแม่น้ำ
ชายหนุ่มเฝ้ามองหาภรรย า แต่ไม่พบ ก็เ สียใจเจียนสิ้นสติ เฝ้าถามหน่วยกู้ภั ยที่ทำงานอยู่ว่า “เห็นภรรย าผมบ้างไหม เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ” ทุ กคนส่ายหน้า บอกว่าไม่เห็น
เวลาผ่ านไปจนเกือบเย็น กู้ภั ยหยุดการทำงาน เพราะไม่มีผู้เ สียชีวิตที่หาพบแล้ว จึงบอกชายหนุ่มว่า “หักห้ามใจเถอะนะ ภรรย าของคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”
ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิ ญ ญา ณ ร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทาง ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า ทำไมเราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ เราไปด่ าเธอทำไมว่าใช้เ งินฟุ่มเฟือย เสื้อตัวเดียวมันจะราคาเท่าไหร่กัน
แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่าภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารอยู่บนโต๊ะ ในมือเธอมีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่ง ซึ่งเธอกำลังเย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่
“คุณไปไหนมาคะ ?” ภรรย ายังพูดไม่ทันจบ สามีก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่น
“คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ?” วันนี้ฉันมัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เ สียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมาก เลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน
อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อม ก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ ฉันนี่แ ย่จริง ๆ ของเก่าก็ยังมี ไปซื้อของใหม่มาทำไม
เรื่องบางเรื่องเราโกรธจนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับความสุขของเราเลยนะ เรื่องบางเรื่องไม่สำคัญเท่ากับ ความสุขของคนที่เรารัก เรามีเวลาในโลกนี้ จำกัด เวลาที่ใช้ร่วมกันยิ่งจำกัด อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อย่ านำมาเป็นอ ารมณ์มากมายนักเลย
เมื่อใดที่รู้สึกไม่พอใจ ให้ถามตัวเองว่า คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันสักกี่วัน ?
ขอบคุณที่มา : ส่ ง ต่ อ ค ว า ม รั ก
