บุ ญของลู กที่มีความกตัญญูนั้น จ ะ ไ ด้ รั บ ใน ช า ติ นี้ คื อ

ในวันที่คุณนั้นเป็นเ ด็กไม่สามารถที่

จะดูแลตัวเองได้ มีเพียงพ่อแม่ที่ดูแลคุณไม่เคยห่าง

เมื่อวันนี้คุณนั้นได้เติบโตขึ้น

ในขณะเดียวกันพ่อแม่ก็เริ่มแ ก่เฒ่าลงทุ กวัน

คุณนั้นก็ควรที่จะเลี้ยงดูท่าน

เหมือนทีท่านเคยดูแลคุณนั้นเป็นอย่ างดี

ลูก ๆ หลายคนอาจจะคิดว่า

การดูแลพ่อแม่ย ามแ ก่เฒ่านั้นคือหน้าที่

‘หน้าที่’ คือสิ่งที่เราต้องทำ

เป็นสิ่งที่เรา อาจจะไม่สมัครใจทำก็เป็นได้

เพราะมันคือ หน้าที่ที่ได้รับมอบ

หมายมา สังคมไทยนั้นมักจะเป็นตัวกำหนดว่า

ลูก ๆ ทุ กคนนั้นต้องดูแลพ่อ

แม่ย ามแ ก่เฒ่า เพราะมันคือหน้าที่ของลูก

หากใครไม่ทำ ก็จะได้ชื่อว่าเป็น

‘ลูกอกตัญญู’ ที่ไม่คิดตอบแทนบุญคุณของพ่อและแม่

แต่ถ้าอย ากให้ลองคิดว่ามันไม่ใช่หน้าที่ แต่เป็นสิ่ง

ที่เราต้องการจะทำ ต้องการที่จะสร้างบุญกุศล

ให้กับตัวของเราเองแทน

ล่ะ อย่ าลืมว่าพ่อแม่เปรียบเสมือน

พ ระที่บ้าน ท่านเลี้ยงเรามาตั้งแต่เรายังเล็ก

ดูแลตัวเองไม่ได้ เราก็ต้องตอบแทนบุญคุณท่าน ในย าม

ที่ท่านแ ก่เฒ่า ดูแลตัวเอง

ไม่ได้ ให้สมกับที่พ่อแม่เลี้ยงเรามา

พ่อแม่มีแค่สองคนกลับเลี้ยงดูลูกหลาย ๆ คนได้

แล้วทำไมลูกหลาย ๆ คนจะดูแลพ่อแม่สองคนไม่ได้

อย่ ามองว่าเป็น ‘หน้าที่’ ที่ต้องทำหรือจำใจต้องทำ

ให้คิดเสี ยว่าได้เวลาตอบแทนบุญคุณท่าน

ในวันที่เรายังมีโอกาสที่จะได้ตอบแทนจะดีเ สียกว่า

หลาย ๆ คนคงจะรู้กันดีอยู่แล้ว

และคงจะเคยได้ยินกันมามากตั้งแต่เล็ก ๆ ว่า

พ่อแม่ที่เลี้ยงดูเรามานั้น คือ พ ระอรหันต์อันยิ่งใหญ่ของบ้าน

โดยตามความเชื่อของทุ กศ าสนาจะมีการสั่งสอนให้เป็นคนดี

ให้เราปฏิบัติต่อคนที่รักเราในครอบครัวเป็นอย่ างดี

ส่วนในศ าสนาพุทธนั้น การที่เราได้ดูแลพ่อแม่ ได้เลี้ยงดูพ่อแม่

นั้นถือเป็นความกตัญญูและเป็นบุญอันยิ่งใหญ่

เป็นการสร้างสิริมงคลให้กับตัวเราเอง ทำให้ได้อานิสงส์แห่ง

ชีวิตของตนเองมาก ๆ ให้มีความเจริญก้าวหน้าในชีวิตยิ่งขึ้นไป

ขอบคุณที่มา : deesudjai