คนที่เ จ็ บที่สุดก็คือลูก ไม่ว่าพ่อหรือแม่จะเลือกเดินจากไปก็ตาม

เมื่อมีคนหนึ่งเดินจากไปไม่ว่าใครจะปล่อยมือ คนที่เจ็ บที่สุดคือ “ลูก”เรื่องภายในครอบครัว

เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ปัญหาในครอบครัวเป็นเรื่องที่เกิดได้ในทั่วไปแต่ถ้าเกิดขึ้นแล้วไม่ทำ

ความเข้าใจกัน ก็อาจจะทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ และสิ่งที่ตามมาก็คือการเลิกลากันและไม่ว่า

จะพ่อหรือแม่ใครคนหนึ่งตัดสินใจเดินออกไปจากครอบครัว จะมีหนึ่งคนที่เจ็ บที่สุดก็คือ

คนที่เป็นลูกวันนี้เราจึงมีข้อคิดดี ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ได้อ่ านกัน

พ่อแม่จ๋า หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่ไม่ใช่เรื่องง่าย

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่คือการแบกภาระอันใหญ่หลวงไว้บนบ่า

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่คือไม่ใช่ทำเพราะหน้าที่ แต่ต้องทำด้วยหัวใจ

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่คือการทำงานหนักเพื่อลูกได้ทุ กอย่ าง

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่คือการเสี ยสละเพื่อให้ลูกสุขสบาย

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่นั้นแสนลำบาก ต้องใช้ความอดทนมากกว่าที่คน ๆ นึงจะทำได้

แต่พ่อกับแม่ยังจับมือกันแน่นไม่หวั่นไหว พร้อมสู้ทุ กปัญหา

ทำความเข้าใจกับบทบาทใหม่อย่ างไม่ย่อท้อ

วันที่หนูป่ วย พ่อแม่เจ็ บปว ดยิ่งกว่า ย าที่ว่าดีหมอที่ว่าเก่งพ่อแม่ทำได้เพื่อให้ลูกหาย

วันที่ต้องเข้าเรียน เงิ นไม่พอจ่าย พ่อแม่ไม่อายที่จะหาหยิบยืม

วันที่เพื่อนแก ล้ง พ่อแม่เฝ้าหาสาเหตุ ช่วยเหลือ ให้หนูมั่นใจ อุ่นใจเวลาอยู่ไกลพ่อแม่

วันที่ลูกดื้อ ก้ าวร้าว เปลี่ยนแปลงตัวเองไปตามพัฒนาการพ่อแม่เข้าใจ ให้โอกาส และให้เวลา

แต่เมื่อวันหนึ่งปัญหาต่าง ๆ วนเวียนเข้ามาไม่ซ้ำ การเลี้ยงลูกมีแต่ปัญหา

พ่อแม่เริ่มไม่มีเวลาแรงที่มีเริ่มหมดอ่อนล้าเรื่องแ ย่ ๆ ที่หมดก็มีเข้ามาเพิ่ม

เป็นพ่อแม่เริ่มเป็นเรืองย ากที่หนักหนาพ่อแม่ต่างเข้าหน้าไม่ติ ด พูดอะไร

ทำอะไรก็ผิดหูผิดตา บ้านที่อบอุ่นก็เต็มไปด้วยปัญหามือที่พ่อแม่เคยกุมกัน

แน่นก็เริ่มปล่อยออกจากกัน ไปตามก าลเวลาพ่อแม่เริ่มรักตัวเองความคิด

เห็นฉันถูจะไม่ทนไม่เจ็ บและอย ากเลิกราลืมความฝันลืมความรักลืมรอยยิ้ม

ลืมความเมตตาลืมคำว่า ครอบครัวพ่อแม่ไม่พูดกันไม่อ่ านหนังสือให้หนูฟัง

ทะเ ลาะกัน ต่อว่ากันต่อหน้าไม่ห่วงใย ไม่พูดคุยอย ากทำอะไรก็ทำไปหนูก็

มีแต่น้ำตาหนูไม่ต้องการสิ่งใด ของเล่นเครื่องใช้บ้านหลังใหญ่ เงิ นกองตรง

หน้า ขอเพียงอ้อมกอดอบอุ่นแขนพ่อนุ่ม ๆ ที่ให้หนุนบ่าขอเพียงแม่ยิ้มให้กัน

กินข้าวด้วยกัน พร้อมหน้าพร้อมตาหนูอย ากมีพ่อ และแม่ในวันที่ท้อแท้ หมด

แรงอ่อนล้าอย ากมีคนฟังปัญหาไว้คอยตักเตื อนคอยสอนคอยว่าผ่ านมาให้มัน

ผ่ านไปหลังฝนต กท้ องฟ้าย่อมสดใส ปัญหามีไว้ให้ฟั นฝ่าลดทิฐิตัวเอง

ทำความเข้าใจ เปิดหู เปิดใจและเปิดตาอย่ าปล่อยมือจากกันไประหว่างทาง

ให้เรามีกันและกันไม่ว่าวันนี้หรืออนาคตวันข้างหน้า กลับมาเริ่มต้นกันใหม่

ไม่มีคำว่าสาย จับมือกันไว้ ต่อสู้เดินไป ด้วยกันเหมือนที่ผ่ านมา

เพราะคำว่าพ่อแม่ทดแทนกันไม่ได้

เรื่องนี้คงพอจะเตื อนสติคนเป็นพ่อเป็นแม่ได้บ้าง หยุดทำล ายอนาคต
ทำล ายความรู้สึก ทำล ายชีวิตของเด็ กที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย

ขอบคุณที่มา : lamunlamai