“รู้” ไม่จำเป็นต้องพูด ไม่พูดใช่ว่าจะ “ไม่รู้”

มีแม่ทั พคนหนึ่งเล่นหม ากล้อมเก่งมาก ไม่ค่อยมีคนเล่นชนะได้ วันหนึ่งแม่ทั พได้ออกร บ

ผ่ านห มู่บ้านแห่งหนึ่ง เห็นบ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง มีป้ายติ ดว่า “เล่นหม ากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ”

แม่ทั พไม่เชื่อจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านและเล่นด้วย ปรากฎว่า เจ้าของบ้านแ พ้ทั้ง 3 กระดาน

แม่ทั พหัวเราะ “555 แ กเอาป้ายลงได้แล้ว” แล้วแม่ทั พก็ไปออกร บด้วยความดีใจไม่นาน

แม่ทั พรบชนะกลับมา ผ่ านมาที่เดิม ก็ยังเห็นป้ายแขวนอยู่ที่บ้านหลังเดิมแม่ทั พจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้าน

และท้าดวลอีก ปรากฎว่าครั้งนี้ แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน แม่ ทั พประหล าดใจมาก ถามเจ้าของบ้านว่าเพราะอะไร

เจ้าของบ้านตอบว่า “ครั้งก่อน ท่านมีภารกิจ ออกรบ ข้าน้อยจะไปล บเหลี่ยม ทำให้ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้

แต่ครั้งนี้ ท่านชนะกลับมา ข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้ว”

คนที่เก่งจริงในโล กนี้ คือคนชนะได้ แต่ไม่จำเป็นต้องชนะ มีใจกว้างขว างพอที่จะให้การใช้ชีวิต ก็เหมือนกัน รู้ ไม่

จำเป็นต้องพูด ไม่พูด ใช่ว่าจะไม่รู้ หากคุณพูดในสิ่งที่คุณรู้ แต่เป็นเรื่องที่เจ้าของเรื่องไม่อย ากให้รู้

หรือไม่คิดว่าคนอื่นจะรู้ คุณไม่ได้มิ ตร แต่ได้ศั ต รู

คนทุ กคนบอกว่ารับความจริงได้ ต้องการให้คุณพูดความจริง แต่พอคุณพูดแล้ว

ใช่ว่าจะรับได้ทุ กคน อาจจะโก ร ธคุณอีกต่างหากที่เรู้ความจริง ที่บอกให้คุณพูดความจริง

ต้องการจะรู้ว่าคุณรู้เท่าไหน แต่ไม่ได้หมายความว่ารับความจริงได้เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมาก

เยอะกว่าที่เขาคาดไว้ เขาย่อมโก ร ธคุณ เพราะ “รู้ทัน” ต่อหน้าคนใจแ ค บ

คุณต้องใจกว้าง ถ้าทำใจกว้างไม่ได้ ก็ต้องแ ก ล้ งโ ง่

ขอบคุณที่มา : sabaisabuy