ให้อภั ยแต่ไม่สุงสิงด้วย ทุ กข์ต กอยู่ที่คนเกลียด กรร มต กอยู่ที่คนเคีย ดแค้น
คนที่ไม่ทุ กข์ ไม่มีก รรม… คือ คนที่ไม่เกลียด
ไม่เคียดแค้นใคร ใครให้อภั ยก่อน ก็มีความสุ ขในชีวิต ก่อน
ให้อ ภัย แต่ไม่ให้โอกาส ให้อ ภัยแต่ไม่กลับไปคบ คุณต้องเข้าใจก่อนว่า…
“ให้อภั ย” กับ “ให้โอกาส” มันคนละส่วนกัน
การให้อภั ย คือ การยกโ ทษทางจิตใจ ในสิ่งผิดที่เขาทำต่อเรา
ทำให้ความรู้สึกของความโกรธแค้น ของเราบรรเทา
เรารู้สึกว่าเราให้อภั ยเขาได้ เราจึงให้อ ภัย ให้อภั ย โดยไม่ขึ้นกับว่าคนที่ทำผิดนั้นจะเป็นอย่ างไร
จะเสี ยใจ จะชดใช้ จะรับโ ทษ หรือเปล่า เราไม่ต้องไปสน
แต่เราก็ให้อภั ยเขาได้ เพื่อปลดปล่อย ความโกรธ ออกจากใจเรา
บางครั้ง เราไม่ให้อภั ยบางคน เพราะ… คิดว่าเราทำไม่ได้
หรือ ไม่เราก็รู้สึกว่า เราไม่อย ากให้อภั ย เราจะเก็บความโกรธแค้นนี้ไว้
เพราะเขาไม่สมควรได้รับการให้อภั ย แต่ในขณะเดียวกันนั้น
เรากลับไม่รู้ตัวว่าจิตใจที่โกรธแค้นนั้น มาพร้อมกับความทุ กข์
และมันทำร้ ายเราเสมอ คนที่ทำผิดกับเรา ไม่ได้มารู้สึกด้วยกับเราเลย
การให้อภั ย ก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องกลั บไปดีกับเขา
แต่เป็นการทำให้เราพ้นจากจิตใจที่เคียดแค้น และเจ็ บป วดต่างหาก เคยได้ยินไหม..
“ให้อภั ย” แต่.. “ไม่สุงสิงด้วย”“ยกโ ทษให้” แต่… “ไม่กลับไปคบ”
ให้อภั ยเขา เราสุข โกรธเขา เกลียดเขา เราก็ทุ กข์เอ ง
ให้อภั ยมันช่วยปลดปล่อยเราจาก.. ความทุ กข์ และ
ความแค้น คนที่ทำได้คือ คนที่ชนะไม่ใช่พ่ายแพ้
จริง ๆ แล้วการให้อภั ย กับการให้โอกาส
เป็นคนละส่วนกัน เราให้อภั ยแต่ไม่ให้โอกาสได้
เพราะ การให้อภั ยคือการยกโ ทษทางจิตใจที่ปลดปล่อยตัวเราจากการถูกทำร้ ายทางใจ
แต่การให้โอกาสต้องมาพร้อม กับการพิสูจน์ตัวเองของคนทำผิด
ถ้าคนทำผิดไม่ได้กลับใจ ไม่ได้เสี ยใจ
เราไม่จำเป็นต้องให้โอกาสเสมอไป และบางครั้งเขายังต้องรับโ ทษ จากความผิดนั้น
แต่ส่วนของเรานั้น แค่ยกโ ทษให้เขา แล้วเดินหนีออกมา
เอาความสุ ขของเรากลับคืนมาใหม่เป็นของเรา
การให้อภั ย ทำให้เราได้ชีวิต และ ความสุขขอ งเรากลับมา
ขอบคุณที่มา : doungrasi
