ก่อนที่คุณจะไปงานเลี้ยงรุ่น ถอดหัวโขนเถอะ (เขียนไว้เตื อนตัวเองดีมาก) เพื่อน บางครั้ง
ไม่ว่าจะผ่ า นพ้นไปกี่ปี ความรู้สึกและความทรงจำที่ดีมีให้กัน
มันก็ยังคงมีอยู่เสมอ เราอย ากให้ทุ กท่านได้ อ่ า นบทความนี้ดูแล้วคุณจะเข้าใจมากยิ่งขึ้น
คำว่า “เพื่อน” มันห่างกันเมื่อวันเวลาผ่ า นไปจริง
หรือนายเทาชื่อจริง “บรรเทา” เรียนจบนิติศาสตร์จากมหาวิทย าชื่อ ดังของเมืองไ ท ย ที่กรุงเทพฯ
ปัจจุบัน นายเทาประกอบอาชีพ นักเขียน,
ทนายความตามชนบทธรรมดาคนหนึ่งในต่างจังหวัด นาน ๆ จะมีโอกาสเข้ากรุงเทพครั้งหนึ่ง
หลังจากเรียนจบมาหลายสิบปีก็ไม่ได้พบเพื่อน ๆ รุ่นเดียวกันอีก
มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนบ้านบอกจะมีเจ้าหน้าที่จากอำเภอระดับสูงออกมาบริการนายบรรเทาจึงไปร่วม
ประชุมที่ศาลากลางบ้าน โดยมีนายอำเภอเดินทางมาเป็นประธาน
ขณะที่พูดนายอำเภอก็เมียงมองมาที่นายบรรเทาบ่อย ๆครั้นจนกระทั่งเสร็จจากการให้บริการ
นายอำเภอจึงให้คนมาตามนายบรรเทาไปพบ
นายอำเภอถามว่า “คุณชื่อบรรเทา จอดนอก ใช่มั๊ย” “นายเทาบอกว่าใช่ครับ”ท่านรู้จักชื่อผมได้ยังงัย
นายอำเภอได้ยินดังนั้น จึงพูดด้วยเ สี ย งอันดังว่า
“ไ อ้เทา…เอ็งจำข้าไม่ได้รึ ข้าไ อ้คง ที่ลอกการบ้านเอ็งบ่อย ๆสมัยเรียนมหาวิทย าลัยไง” บรรเทาบอก
ว่า ผมก็รู้สึกคุ้น ๆ กับชื่อท่านก็พึ่งนึกได้ตอนที่ท่านลอกการบ้านนี่หละครับ
นายอำเภอบอก ตอนเอ็งอยู่กับข้าก็พูดธรรมดาเถอะว่ะ ข้ากับเอ็งเป็นเพื่อนกันหลังจากนั้นหนึ่งเดือน
นายอำเภอก็มาชวนเทาไปงานเลี้ยงรุ่น ที่มหาวิทย าลัย
นายบรรเทาก็ไปร่วม ซึ่งก็ได้เจอเพื่อเก่า ๆ มากมาย คุยกันส า รทุ ก ข์สุขดิบต่าง ๆ นานาซึ่งเพื่อน ๆ
ส่วนใหญ่ก็มียศตำแหน่งสูง ๆ ทั้งนั้น มีไม่กี่คนที่ทำอาชีพส่วนตัว
ซึ่งก็ไม่ได้รับความสนใจมากมาย นอกจากคนที่เป็นผู้ว่า นายพลตำรวจและท ห า รนายอำเภอ นักการ
เมือง หรือข้าราชการอื่น ๆบรรเทาและเพื่อน ๆ สามสี่คน
ก็คุยกันอีกกลุ่มหนึ่ง ต่างก็มีความสุขกันดีจนงานเลิกต่างคนต่างเดินทางกลับบ้านด้วยความสุขหลาย
เดือนผ่ า นไปจนกระทั่งครบปีหนึ่ง นายอำเภอก็ย้ ายไปที่อำเภออื่น
แต่ก็ไม่ลืมที่จะนัดหมายนายเทาให้เดินทางไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นอีกงานเลี้ยงรุ่นปีนี้ บรรเทาก็มาถึง
สถานที่จัดงาน “เทา” เดินเข้าไปในงานได้ยินโฆษกประกาศต้อนรับ
ท่าน ผวจ. ท่านนายพล นายอำเภอและข้าราชชั้นผู้ใหญ่ ต่างประกาศแสดงตนแบบออกหน้า ออกตา
บรรเทายืนงง สงสัยว่ามาถูกงานมั๊ยนี่ เนื่องจากว่าไม่ได้ยิน
เ สี ย ง ประกาศเหมือนงานเลี้ยงรุ่นเลยบรรเทาได้แต่ครุ่นคิดว่าตัวเองมางานเลี้ยงรุ่นหรือมางานเลี้ยง
ฉลองตำแหน่งกันแน่ครุ่นคิด อยู่ในใจนายบรรเทาจึงเดินกลับออกมาจากงานเลี้ยง
แล้วขึ้นรถกลับบ้าน เพราะไม่มีงานเลี้ยงรุ่น แต่มีงานเลี้ยงเจ้านายต่าง ๆเท่านั้น บรรเทาบอก เราไม่มี
ตำแหน่งเลยไม่มีที่ว่างของคำว่า “เพื่อน” มันหายไปตามก าลเวลาฝากทุ กท่านไว้ว่า
ที่ข้าน้อยจะไปร่วมเลี้ยงรุ่นในโอกาสต่อไป เป็นงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนจริง ๆ ไม่ใช่งานเลี้ยงตำแหน่ง
ของท่านทั้งหลาย ดังเรื่องราวของ “บรรเทา” ที่เ ล่ าให้ทุ กท่านได้ฟังแล้ว
เพราะนั่นคือ เรื่องจริงที่เกิดขึ้นใน กทม. จากปีที่ผ่ า นมา“แต่งานเลี้ยงพวกเรา” ขอให้มีเพียงเพื่อน
เนื่องจากเริ่มเห็นอาการแล้วนะครับ
เช่น เรียกกันว่าท่านฯ ท่าน ดร. ท่าน สส. ท่าน ผอ. คิดถึงหัวอกคนที่ไม่มีตำแหน่งทางสังคม
ทางราชการบ้างครับฉะนั้นงานเลี้ยงรุ่น ควรถอดหัวโขนออกให้หมด
แล้วงานเลี้ยงรุ่นของท่าน จะมีคนมาเพิ่มอีกทุ กปี ๆ
ขอบคุณที่มา : 108resources
