“จะโกรธกันทำไม”ในเมื่อวันหนึ่งเราต้องจากกันอยู่ดี
ชีวิตนี้สั้นนักสักวันหนึ่งเราก็ต้องจากกัน……
1. เวลาใครปาก้อนหินมาใส่คุณ จงอย่ าปาก้อนหินกลับไป
เก็บไว้เพื่อนำไปเป็นฐาน เวลาคุณสร้างบ้าน
2. ชีวิตของคนเรา มันเหมือนกับเส้นด้าย ที่ถูกดึงออกมาจากหลอดด้ายทีละนิด ๆ
ตอนที่ดึงด้ายออกมาจากหลอดนั้น บางทีเราก็รู้สึกกระหยิ่มว่า ยังมี
ด้ายเหลืออยู่อีกตั้งเยอะ จึงชะล่าใจ ดึงด้ายออกมาใช้แบบฟุ่มเฟือย
เพื่อที่จะพบว่า แท้ที่จริงแล้ว มี ด้ายอยู่เพียงนิดเดียว เย็บผ้าได้นิดหน่อย
ก็หมด แต่ที่เราเห็นว่า ยังคงมี ด้ายเหลืออยู่มากนั่น
เป็นเพราะว่าแกนด้ายมันใหญ่ เลยทำให้เราชะล่าใจต่างหากล่ะ
3. ชีวิตคนเราคือบทเพลงที่แสนไพเราะ
แต่ว่าอยู่ที่ใครเป็นผู้ขับร้องและร้องอยู่กับผู้ใด
4. ความกังวลไม่มีน้ำหนัก แต่มันเปรียบดั่งใบไม้ที่กำลังร่วงจากต้น
ในย ามหน้าแล้งโดยไม่รู้ตัว มันก็กองรวมกันอยู่ที่พื้น ฉะนั้นคิดอะไรให้จงระวั ง
5. บางครั้งที่เราทำผิดสาเหตุ เป็นเพราะสมควรใช้เหตุผล
เรากลับใช้อ ารมณ์ในการตัดสินแทน
6. การรอคอยและความลังเล คือ ฆ า ต ก ร ที่แล้งน้ำใจที่สุด
7. หากคุณหลงผิด ให้รู้ไว้ว่า ฟ้าให้โอกาสกลับตัวทุ กเวลา
นอกจากว่าคุณจะไม่ยอมกลับเองต่างหาก
8. สิ่งที่ฉันกลัวก็คือ ฉันให้ใจแ ก่คุณ แต่คุณกลับยื่น
มี ด มา แ ท ง ฉัน (ไม่ว่าความรักหรือมิตรภาพ ระหว่างเพื่อนก็ดี)
9. ตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่ เรารู้สึกว่ายังมีเวลาเหลืออีกเยอะ
แต่เราไม่รู้ว่าชีวิตของเรากำลังหมดไปพร้อมกับการฉีกปฏิทินใน
แต่ละวัน คุณไม่รู้ว่าพบกันครั้งหนึ่ง ก็หมดไปอีกครั้งหนึ่งแล้ว
10. ชีวิตนี้น้อยนัก สักวันหนึ่งเราก็ต้องจากกัน
จะจากแบบไหนสุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี
ขอบคุณที่มา : yakrookaset
