บางคนร วย ลืมตัวไม่รู้ว่า ตัวเองเคยเป็นแบบไหน
ในช่วงชีวิตคนเรานั้นมีทั้ง ขาขึ้น และ ขาลง ย ามขึ้นอย่ างหลง ย ามลงอย่ าท้อ คนจนขยันทำมาหากินก็ร วยได้
คนร วยใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไม่รู้จักหาเพิ่มก็หมดตัวได้ บางคนร วย แล้วลืมตัวไม่รู้ว่า
ตัวเองมาจากไหน ดูถู กคนอื่นอย่ าลืมนะว่าร วยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใคร โ ชคดีตลอดไป
ดั่งเรื่องราวต่อไปนี้ที่อย ากจะเล่าสู่กันฟังชีวิตมีขึ้นมีลง อย่ าดูถู กใครที่ด้อยกว่า
เพราะวันหนึ่งคุณอาจต้องไปขอความช่วยเหลือจากเขาบทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตื อนใจเราว่า
ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ลำบากตอนเเ ก่น่าอนาถใจที่สุด
มีอดีตเศรษฐีท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า
เมื่อก่อนผมมีที่ดินอยุ่ในแทบทุ กเขตของกรุงเทพ และ ตามหัวเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ
รวม ๆ แล้วประมาณ 500 ไร่ เมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมพกเงิ นในกระเป๋าไว้เที่ยวครั้งละเป็นแสน
ทำมาค้าขายได้ เงิ นดีจริง ๆ ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมด
ไม่ต้องทำงานให้เรียนอย่ างเดียวเมียผมชอบเล่นหุ้น ๆ ราคาหุ้นก็ขึ้นเอา ๆ เราก็ได้กำไรมามากมาย
เรามีเงิ นสดหลายร้อยล้าน อยู่มาวันหนึ่งมีญาติผมคนหนึ่งเดื อดร้อนมายืมเงิ นผม
ผมด่าเขาซะเสี ย ๆ หาย ๆ ด้วยความที่คิดว่าตนเองมีเ งินมาก
จะพูดอะไรกับใครยังไงก็ได้ แต่ก็ให้เงิ นไปนะแสนนึงแล้วบอกเขาว่าไม่ต้องมาหาอีกนะ ให้ทาน
เขารับเงิ นพร้อมน้ำตา ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่
ที่อยุธย าปีนั้นเกิดวิกฤตน้ำท่วมหนัก น้ำพัดพาทุ กอย่ างไปจากชีวิตผมจริง ๆ
รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมด และ เงิ นสดที่เคยมี แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูก ๆ
ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับ ภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือบุคคลล้ มละลาย
เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตไปวัน ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไร ลูก ๆ
ผมก็ต่างแยกย้ ายกันไปเอาตัวรอดตามเส้นทางชีวิตของตัวเองผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูก ๆ อีกเลย
ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน แต่ทุ กวันนี้
ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนเเ ก่ แต่ก็เริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น เงิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่
ผมเคยด่ าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเงิ นให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า พ่อผมบากหน้าไปยืมเงิ นคุณลุง
เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาลผ่ าตัดเพื่อให้รอด พ่อนั่งร้องไห้
คุณลุงด่ าแล้วโยนเงิ นให้เหมือนห ม าลุงบอกว่าจะตีพ่อพ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด
ต่อให้ทำร้ า ยร่ างกายและจิตใจพ่อก็ยอมถ้ามีเ งินจะให้หามาคืนคุณลุงเเสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือ
ด อ กเบี้ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบาก
คุณลุงมายืมกับผม ๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่ าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผม จริง ๆ ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคง
ไม่รอดเพราะเงิ นแสนที่คุณลุงโยนให้พ่อผมนี่แหละ ที่ต่อชีวิตให้ผม ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ให้ตอบแทน
ห นี้ก้อนนี้ให้คุณลุงส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร มของใครของมัน
ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเ งินมาจ่ายค่าเช่าห้องแถว และ ลงทุนร้านก๋วยเตี๋ยวเพิ่ม มีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท
และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มนั้นตามสนอง หลานไม่ได้ด่ าผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับ
ความจริงไม่ได้ แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พ ระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยว
ที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิ น ตอนผมมีเยอะ ๆ ผมเบื่อคนบอกบุญ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง
ตอนนี้ผมหมดตัวมีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน ตอนนี้ผมห่วงแค่เมียผม
ผมภาวนาให้เมียไปก่อนผม เพราะไม่อย ากเห็นเมียลำบาก
ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอกเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน คนอ่ านจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ าน
ก็คงพลาดโอกาส ไม่มีคำว่าย ากจนสำหรับคนขยันไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด
เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับ
ใครหลาย ๆ คนที่ทะนงตนและลืมตัวใช่เพื่อเตื อนใจตัวเองนะครับ
ขอบคุณที่มา : sabuyjaijung
