“ข้าพเจ้าไม่ใช่สาวสิบห้า” เ ตื อ น ส ติ ผู้หญิงควร อ่ า น

“ข้าพเจ้าไม่ใช่สาวสิบห้า” เรื่องจริงที่ฝากให้ผู้หญิงทุ กคนอ่ าน

ข้าพเจ้าไม่ใช่สาวสิบห้า

ที่จะหลั่งน้ำตาเพราะคนอื่น

หนาวไปก็ก่อไฟสุมฟืน

ร้อนนักก็ระรื่นเปลือยกาย

เลิกกังวลต่อคำติฉิน

เลิกสะดีดสะดิ้นกับคำให้ร้ าย

เลิกมองโลกผ่ านน้ำตาจะเป็นจะ ต า ย

เลิกฟูมฟายกับหัวใจที่ข้างในกลวง

ใครจะเข้าใจเราหรือไม่

ข้าพเจ้าอยู่ในวัยที่เลิกห่วง

ใครจะรักหรือไม่รักไม่หนักทรวง

ข้าพเจ้าผ่ านล่วงมาเนิ่นนาน

ไม่ใช่,ไม่ใช่สาวสิบห้า

เพราะรู้รสน้ำตาว่าไม่หวาน

จึงก้าวข้ามความขื่นขมอันซมซาน

เลิกสะทกสะท้านต่อการใด

ข้าพเจ้าอยู่ในวัยที่ช่างแม่ง

เกลียดการเสแสร้งและเล่นใหญ่

ใครดีมาข้าพเจ้าก็ดีไป

ใครร้ ายใส่ข้าพเจ้าร้ ายไปยิ่งกว่า

แววตาข้าพเจ้าไม่วาววับ

ต่อความลับแลไม่ลับเบื้องหน้า

เกลียดความหวังดีมีมารย า

ที่สุดท้ายใช้วาจาอุ้ม ฆ่ า กัน

ข้าพเจ้าไม่ใช่สาวสิบห้า

ปราศจากด วงตาสาวช่างฝัน

ชีวิตมีแต่ดุเด็ดและเผ็ดมัน

อาจกระแทกกระทั้นไม่ตรงใจ

ข้าพเจ้าคือสาวใกล้สี่สิบ

อยู่ในวัยนั่งจิบไวน์ลำพังได้

เลิกสะอื้นเพราะคนอื่นมาสุมไฟ

แสยะยิ้มให้โ ชคชะตาเป็นว่าเล่น

ขอบคุณที่มา : pankanan