บางทีการ เ ลิ ก ร า ก็ทำให้มีความ สุ ข ขึ้ น

รุ่นน้องคนหนึ่งได้ถามว่า แปลกมั้ยเมื่อเลิกกับแฟนแล้วไม่รู้สึกเศร้า

รู้สึกสันติมากกว่า เพราะได้เวลาส่วนตัวคืนกลับมา

 

ผมถามกลับไปว่า แปลว่าเขาไม่สำคัญหรือยังไง น้องตอบว่า เขาสำคัญนะแต่รู้สึกว่า

ต้องปรับอะไรหลาย ๆ อย่ างเยอะ

 

ต้องยอมให้เยอะ เมื่อห่างออกมากลับรู้สึกดี ผมคิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจ

และคำที่น่าสนใจนั้นคือ สันติ ผมเคยคิดว่าคนเราต้องการความสุข

 

พย าย ามทำทุ กวิถีทาง เพื่อไขว่คว้าให้ได้มา แต่หลัง ๆ มานี้ พอลองถามตัวเองให้ลึกลงไปถึง

สิ่งที่ต้องการอาจไม่ใช่ ความสุข แต่น่าจะเป็น ความสงบซะมากกว่า

 

และบางครั้ง สองสิ่งนี้สวนทางกัน ยิ่งอย ากได้ความสุขอย ากให้ความสุขอยู่กับเรานาน ๆ

เรากลับกระวนกระวายใจ โลกนี้มีมาย าคติมากมายที่พูดซ้ำ ๆ

 

จนเราคิดว่ามันเป็นความจริง ความสัมพันธ์ที่ไม่เลิกรา ก็เป็นสิ่งหนึ่งในจำนวนเรื่องเหล่านั้น

หรือความเชื่อว่า การเลิกกัน

 

คือเรื่องแ ย่ ก็อาจทำให้ทั้งสองฝ่าย พย าย ามประคับประคองความสัมพันธ์ที่ไม่ส่งผลดี

ต่อทั้งคู่ไปเรื่อย ๆ บางทีเราอาจคิดว่า ความสุขคือการอยู่ด้วยกัน เมื่อทุ กอย่ างราบรื่น

คำกล่าวนี้ย่อมเป็นจริงเสมอ แต่ถ้าไม่เป็นแบบนั้น

 

คำกล่าวนี้ ก็ใช่ว่าจะเป็นสัจธรรมกับทุ กคน นั่นเพราะยิ่งประคับประคอง

ความสุขไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาคือภาวะข าด สันติสุขในใจ

และเมื่อปล่อยวางจากความเชื่อที่ว่า

 

จะต้องเก็บรั กษาความสุข ทันใดนั้นเรากลับพบว่า หัวใจของเรานิ่วสงบกว่าเดิม

เพราะไม่เอาใจไปผูกไว้กับ สิ่งที่เขามองว่าดี

 

แต่มันไม่ดี สำหรับเรา การเลิกรา หากเลือกกระทำในช่วงเวลาและเหตุปัจจัยที่มีเหตุมีผล

ตอบตัวเองได้เป็นไปได้ว่ากลับทำให้เรามีความสุขมากกว่า การพย าย ามแก้ปัญหาที่ไม่รู้

 

จบความสุข ที่ว่านั้น จึงเหมือนมีเรื่องที่ซ้อนกันอยู่นั่นคือความสุขที่เรารับรู้ได้จากหัวใจตัวเอง

กับความสุขที่เกิดขึ้นจากความคาดหวังจากคนอื่นที่มองว่า การเลิกราเป็นเรื่องน่าเสี ยดาย

และหลายกรณีที่เราพย าย ามรั กษาความสุขที่คนอื่นขีดเส้นให้เรา

 

โดยหลงลืมความสุข ในใจตัวเองไป เมื่อคิดใคร่ครวญเรื่องนี้ ก็จะพบว่า การเลิกราเป็นเพียง

ตัวอย่ างหนึ่งของค่านิยมเรื่องความสุขที่เรามักเชื่อว่า ถ้าเป็นอย่ างนั้นแล้วจะมีความสุขกว่า

เช่น ความสำเร็จ ความร วย รูปลักษณ์ที่ดี ชื่อเสี ยง ฯลฯ

 

แน่นอนว่า สิ่งเหล่านี้ คือองค์ประกอบของ ชีวิตที่ดี แต่ก็ไม่เสมอไป หากมันเริ่มล้นเกิน

จนไปจะเผ าไห ม้ หัวใจ ผมไม่ได้บอกว่าเราไม่ควรปราถนาสิ่งเหล่านั้นหรอกนะ เพียงอย าก

ชวนตั้งคำถ ามว่า ที่เราอย ากได้อย ากมี

 

เพราะหัวใจเรามีความสุขเมื่อมีสิ่งเหล่านั้น หรือว่าเพราะคนอื่นเขาเชื่อว่า ถ้าเรามีสิ่งเหล่านั้นแล้วเราจึงมีความสุข

เราอย ากมีความสุข หรือเราอย ากให้คนอื่นมองว่าเรามีความสุข ฟังดูก็คล้าย ๆ กัน แต่ต่างกันเหลือเกิน

 

คำถามที่น่าถามตัวเองลงไปลึก ๆ ก็คือความสุข ที่เราเฝ้ามองและไขว่คว้า หรือพย าย ามรั กษาไว้

ไม่ว่าจะเป็นความฝัน ความสำเร็จ การงาน หรืออะไรก็แล้วแต่

 

ถึงที่สุดแล้วมันนำมาซึ่ง ควสมสงบในจิตใจ หรือไม่ หากคำตอบคือ ไม่ ผมคิดว่าวันนึง เราจะพบคำตอบใหม่ให้กับตัวเองว่า

ฉันจะลองปล่อยมือจาก ความสุข ดูบ้าง เพื่อพบสิ่งที่สำคัญกว่านั้นนั่นคือ ความสงบในจิตใจ ไงล่ะ

 

บางที เราจำเป็นต้องปล่อยมือจากสิ่งที่เราเชื่อว่ามันคือ ความสุข เพื่อพบกับ สันติ ในใจ

นี่แหละ คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากคำถามของรุ่นน้อง ว่าการเลิกราไม่ใช่เรื่องน่าเศร้ า

ถ้ามันทำให้เราพบ จิตใจที่สงบกว่าเดิม

 

ขอบคุณที่มา : tamnanna