” ค น ไ ม่ มี ลู ก ” ทำ ไ ม ถึง มี บุ ญ มาก ?

เชื่อว่าหลายคนคิดที่อย ากจะมีลูก แต่ถ้าหากคุณได้

อ่ านเรื่องต่อไปนี้นั้น คุณอาจจะเปลี่ยนความคิดใหม่ไปในทันที

 

ถาม : คือตัวดิฉันเองไม่มีลูกเป็นของตนเอง

ที่เป็นเช่นนี้เป็นเพราะดิฉันไม่มีบุญใช่ไหมเจ้าคะ

 

พ ระอาจารย์ : มีซิโยม คนที่ไม่มีลูกจะเป็นคนที่ไม่มีบุญได้อย่ างไรล่ะ

อาตมาบอกไว้ตรงนี้เลยนะว่าคนที่มีลูกนะเป็นคนที่มี ก รรม ถามเขา ดูสิ

 

ถาม : ทำไมคนที่มีลูก ถึงมี ก ร ร ม ล่ะคะ

 

พร ะอาจารย์ : ก็เพราะว่าเลี้ยงลูกมันเป็นทุ กข์ ไงล่ะ เดี๋ยวลูกก็ไม่เชื่อฟัง

ทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจลูกจะไปทำอะไรให้เกิดความเสี ยหายขึ้นมา

แล้วพ่อแม่ก็จะกลายเป็นทุ กข์ พ่อแม่ก็ต้องมาคอย

รับผิดชอบคอยรับกรร มที่ลูกได้ทำ ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย

 

หาเงิ นหาท องมาให้มีใช้อยู่ตลอด ลูกนี่ไม่ต้องหาเลยใช่ไหมนะ

อย ากจะได้เ งินอะไรก็แบมือขออย่ างเดียว พ่อแม่ก็กว่าจะหาเงิ นมาได้

ต้องเหนื่อยย าก ถ้าไม่มีลูกก็ไม่ต้องมาหาเ งินมาเลี้ยงลูกให้เหนื่อยย ากเลย

นี่แหละเขาถึงเรียกว่าเป็นทุ กข์ คนที่ไม่มีลูกเขา

จะเรียกว่าเป็นคนมีบุญ เราอย่ าไปมีเลยดีกว่านะ

 

ลูกล่ะเข้าใจไหม เราเป็นลูกก็ได้แต่ อย่ าไปมีลูกก็แล้วกันนะ

โตไปก็บวช บวชแล้วสบายไม่ต้องมาเลี้ยงลูกให้ทุ กข์

หากมีคนสองคน คนหนึ่งมีลูกแล้วอีกคนนึงไม่มีลูก คนที่มีลูกเขาก็เลี้ยงลูกไปด้วยความทุ กข์

แล้วก็แ ก่ไปทั้งคู่ ตอนบั้นปลายชีวิตคนที่มีลูกเขาได้ลูกดีก็จะดูแลพ่อแม่เมื่อเจ็ บไ ข้ได้ป่ วย

แต่คนที่ไม่มีลูกก็ไม่มีคนดูแล แล้วใครจะมีก รร ม มากกว่ากันล่ะคะ

 

พ ระอาจารย์ : คนที่ไม่มีลูกจะสบาย เพราะจะได้พึ่งตัวเองได้ จะรู้จักพึ่งตนเอง ถ้าพึ่งไม่ได้ก็จากไป

ก็ไม่เป็นไรยังไงเราก็ต้องไปอยู่ดี แล้วก็โอกาสที่จะได้ลูกดีนั้นมันก็มีน้อยมากนะ โอกาสได้ลูกไม่ดี

มันจะมีมากกว่า แล้วจะมาเ สียอกเ สียใจมากกว่า

คนที่ไม่มีลูก คนที่ไม่มีลูกเขาก็ต้องเตรียมตัวพึ่งพาตัวเขาเอง

เมื่อเขาไม่มีใครมาพึ่งแล้วเขาอยู่กันเองได้ เขาก็พร้อมที่จะไปอยู่แล้ว

 

อย่ างเป็นพ ระก็ไม่มีลูกใช่ไหมล่ะ ก็เตรียมตัวจากไปอยู่เรื่อย ๆ ถึงเวลาไปก็ต้องไป

ลูกศิษย์มันจะดูแลหรือไม่ดูแลก็ช่วยไม่ได้หรอก มันก็บังคับให้เราต้องพึ่งตนเอง

 

ต้นไม้ถ้าลูกมันรสไม่ดีก็มีแต่คนจะโ ค่น ต้นทิ้ง

ไม่มีใครคิดจะรัก ษ าไว้หรอก ตรงข้ามถ้าลูกมันรสดีทั้งหวาน มัน

 

เจ้าของก็อย ากใส่ปุ๋ยรดน้ำพรวนดิน ทะนุถนอมให้คงต้นอยู่นาน ๆ

ต้นไม้จะอายุยืนได้รับการบำรุงดีเพียงไหน ก็ขึ้นอยู่กับลูกของมัน

 

คนเราก็เหมือนกัน ถ้าลูกทำดี คนทั้งหลายก็ชมถึงพ่อแม่ว่าเลี้ยงลูกดี

ความสุขกายสบายใจก็ตามมา

 

เพราะลูก ๆ บุญกุศลความดีก็ไหลมาเพราะลูก แต่หากลูกทำ ชั่ ว

คนทั้งหลายก็แช่ งด่ ามาถึงพ่อแม่ด้วยเช่นกัน

 

พ ระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงชี้ว่า สิริมงคลของคนที่เป็นพ่อแม่นั้นอยู่ที่ลูก

ในทางตรงข้าม ถ้าไม่ป้องกัน แก้ไขให้ดีแล้ว

อั ป ม ง คลก็จะมาจากลูกได้เช่นกัน

 

บุตรแบ่งโดยความดีในตัวได้เป็น 3 ชั้น

อภิชาตบุตร คือบุตรที่ดีและมีคุณธรรมสูงกว่าบิดามารดา

เป็นบุตรชั้นสูง สร้างความเจริญให้กับวงศ์ตระกูล

 

อนุชาตบุตร คือบุตรที่มีคุณธรรมเสมอบิดามๅรดา

เป็นบุตรชั้น กลาง ไม่พอที่จะ รั กษาวงค์ตะกูลไว้ได้

อวชาตบุตร คือบุตรที่ เ ล ว มีคุณธรรม น้อยกว่าพ่อแม่

เป็นบุตรชั้นต่ำนำความเ สื่อมเสี ยมาสู่วงศ์ตระกูลตนเอง

 

ขอบคุณที่มา : lamunlamai