ค ว ร หัดเดินคนเดียวบ้างนะ เวลาไม่มีใครจะได้อยู่ด้วยตัวเราเอง

ฝึกเดินคนเดียวบ้างนะ เวลาไม่มีใครจะได้อยู่ด้วยตัวเราเองกำแน่นเท่าใดก็

สูญ เ สี ย มากเท่านั้นเหมือนกับการกำ ท ร า ย นั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่น

ท ร า ยก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควรถนอมจงรู้ถนอม

เพราะเมื่อใดที่คุณสูญ เ สี ย ไป สิ่งนั้นคนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ ทำให้คุณ

เ จ็ บ ป ว ด และ เ สี ย ใจที่สุดก็เป็นได้ เมื่อใดที่

รู้สึกสิ้นหวังหาก อ ย า ก ร้ อ ง ไ ห้ ก็ร้องออกมาเถอะแต่เมื่อ

ร้องจนหนำใจแล้วก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้ความซาบซึ้งทดแทน

ความผูกพันไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแปลกหน้า

คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใด

เพราะมนุษย์ ทุ ก คนต่างมีความเห็น แ ก่ ตัว

จึงอย่ าไปคาดหวังว่าจะมีใครดีต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไข

หากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอมก็ต้องฝึกปล่อย

ฝึกวาง ฝึกทิ้ง อ ย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

จงเรียนรู้ที่จะชื่นชมคนที่ความ ส า ม า ร ถ

และหากคุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่ าได้น้อย เ นื้ อ ต่ำ ใ จ

เพราะคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไปพ่อแม่คือคนที่รัก

และปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุดอย่ าคิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มี เ งิ น

อ ย่ า คิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็น เ ด็ ก อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก

ถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่ ส ง ส า ร พ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที

ไม่มีอะไรเหมือนเดิมเพราะ ทุ ก สิ่งเปลี่ยนไป ทุ ก เวลา ทุ ก นาที

อ ย่ า เอา วิ ธี การเก่าๆ มา แ ก้ ไ ข ปั ญ ห า คนสองคนรักกันอาจ

ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลาอ ย่ า เอาแต่พร่ำเพ้อ อ ย่ าเอาแต่เรียกร้อง

เพราะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิมหนทาง

ของชีวิตนั้น ย า ว ไกลจงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง

เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้อง เ สี ย ใจ

เพราะ ทุ ก คนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกัน

ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึงปลายทาง

อ ย่ า ให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง

กลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณความ โ ช ค ร้ า ย

ของมนุษย์ถือกำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่เพียงลำพัง

ขอขอบคุณแหล่งที่มา forlifeth