ลูกที่ได้มี โอกาส ได้ดูแล พ่อแม่ ถือว่า เป็นคน มีบุญ ที่สุดแล้ว
1)หากท่านมีชีวิตอยู่ ก็ช่วยเหลือในเรื่องกิจการของท่าน และคอยดูแลท่านเมื่อท่านแก่ชรา
และคอยเอาใจใส่ท่าน ช่วยเหลือท่านยามท่านเจ็บป่วยแลไม่ไหว..
2)หากท่านล่วงลับไปแล้ว ควรจัดพิธีศพให้ท่านและควรทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ท่านอย่างสม่ำเสมอ
คราวนี้ใครหากทำไปแล้วก็ถือว่าเป็นสิ่งที่เล็กน้อยเป็นอย่างมากหากเทียบกับพระคุณที่มีต่อเราฉะนั้นด้วยความ
ที่เป็นลูกก็ควรจะกตัญญูกตเวทีและสมองพระคุณทั้งหมดนี้โดยจะต้องมีการกระทำดังกล่าวนี้..
1) ถ้าท่านยังไม่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ก็พยายามชักนำให้ท่านตั้งอยู่ในศรัทธาให้ได้
2) ถ้าท่านยังไม่ถึงพร้อมด้วยการให้ทาน ก็พยายามชักนำให้ท่านยินดีในการบริจาคทานให้ได้
3)ถ้าท่านยังไม่มีศีล ก็พยายามชักนำให้ท่านรักษาศีลให้ได้
4) ถ้าท่านยังไม่ทำสมาธิภาวนา ก็พยายามชักนำให้ท่านทำสมาธิภาวนาให้ได้
และการควรจะศรัทธาในเรื่องของการรักษาศีล การให้ทาน และการทำสมาธิ ให้เป็นประโยชน์โดยตรงที่เป็นประโยชน์ทั้งพ่อแม่และตัวเอง
ทั่้งในภพนี้และภพหน้า และเป็นประโยชน์อย่างยิ่งคือเป็นหนทางไปสู่นิพพาน โดยอานิสงส์ของการดูแลพ่อแม่ มี 12 ประการ ดังนี้
1) ทำให้มีความอดทน
2) ทำให้เป็นคนมีสติรอบคอบ
3) ทำให้เป็นคนมีเหตุผล
4) ทำให้พ้นทุกข์พ้นภัยได้
5) ทำให้ได้ลาภโดยง่าย
6) ทำให้แคล้วคลาดภัยในยามคับขัน
7) ทำให้เทวดาลงมาพิทักษ์รักษาผู้ที่ทำ
8) ทำให้ได้รับการยกย่องสรรเสริญ
9) ทำให้มีความเจริญก้าวหน้า
10) ถ้ามีลูกก็จะได้ลูกที่ดี
11) ทำให้มีความสุข
12) ทำให้เป็นตัวอย่างอันดีแก่อนุชนรุ่นหลัง
“เพราะการปรนนิบัติในมารดาบิดานั้นแล บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญเขาในโลกนี้นี่เอง
เขาละไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์”
