ครั้งแรก..เรื่องราวได้เริ่มขึ้น ตั้งแต่ตอนที่ผมยังเป็น เ ด็ ก ๆ ผมเกิดในครอบครัวที่ ย า ก จนมีหลายครั้งทีเดียว ที่ไม่มีอาหาร เพียงพอสำหรับ ทุ ก คน ทุ ก ครั้งเมื่อถึงเวลากินข้าว
แม่จะแบ่งข้าวส่วนของแม่มาให้ผมและพูดว่า “กินเยอะ ๆ นะลูก แม่ไม่ค่อยหิว” นี่เป็นครั้ง แรกที่แม่โกหกผมครั้งที่สอง.. เมื่อผมเติบโตขึ้น คุณแม่ที่แสนขยันของผมมัก จะหาเวลาว่างไป ต ก ปลา
ที่แม่น้ำใกล้ ๆ บ้าน แม่หวังจะให้ผมได้รับอาหาร ที่มีประโยชน์เพียงพอต่อการ ร่ า ง ก า ยแม่มักจะต้มปลา ที่ ต ก ได้ทำเป็นอาหารที่ผมชอบกินมาก ในขณะที่ผมกินต้มปลา
แม่จะนั่งข้าง ๆ ผม แทะกินเศษ เ นื้ อ ปลา ที่ ติ ด อยู่ตามก้าง ปลาที่ผมกินไม่หมดผมรู้สึกตื้นตันใจมาก ทุ ก ครั้งที่เห็น ผม พ ย า ย า ม แบ่ง เ นื้ อ ปลา ให้แม่ได้กินบ้าง
แต่แม่ปฎิเสธ และบอกผมว่า “ลูกกินเถอะ แม่ไม่ค่อยชอบ กิน เ นื้ อ ปลา” นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่แม่โกหกผมครั้งที่สาม..เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ต้องทำงานหนักกว่าเดิม
เพื่อจะหา เ งิ น มาให้เพียงพอสำหรับค่าเล่าเรียนของผม และค่าใช้จ่าย ทุ ก อ ย่ า ง ในบ้านบางครั้งผมตื่น ขึ้นมากลางดึก ผมเห็นแม่ยั ง คงนั่งทำงานอยู่
มีเพียงแสงจากเทียนเล่มเล็ก ๆ เท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อน “แม่ครับ..นอนเถอะครับ มันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้แม่ ต้องไปทำงานอีก” ผมบอกแม่ แต่แม่ยิ้ม และพูดกับผมว่า..
“ลูกนอนก่อนเถอะ แม่ยังไม่ง่วง” นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โกหกผม ครั้งที่สี่ ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นกำลังใจให้ผม คุณแม่ที่แสนเข้มแข็ง
นั่งรอผมท่ามกลางแสงแดดจ้า ของเที่ยงวันอยู่หลาย ชั่ ว โมง เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่า การสอบสิ้นสุดลงแล้ว
คุณแม่จะส่งน้ำหวานเย็น ๆ ให้ผมจากกระติก ที่แม่เตรียมเอาไว้ มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้มมาก แต่ความรักของแม่ผมเข้มกว่า อ ย่ า ง เทียบกันไม่ได้
เ นื้ อ ตัวของแม่โชกชุ่มไป ด้วยเหงื่อ ผมยื่น แ ก้ วให้แม่และบอก ให้แม่ดื่มด้วยกัน แต่แม่บอกว่า “ดื่มเถอะลูก แม่ไม่กระหาย” แม่โกหกผม เป็นครั้งที่ 4
ครั้งที่ห้า.. หลังจากที่พ่อผมเสี ยชี วิ ต เพราะโ ร ค ร้ า ย คุณแม่ที่น่า ส ง ส า ร ของผม ต้องรับภาระค่าใช้จ่ายทั้งหมด ตัวคนเดียว ชีวิตครอบครัวของเราดำเนินไป
อ ย่ า ง ย า ก ลำบากยิ่งขึ้น ไม่มีวันไห น ที่ ผ่ า น ไป อ ย่ า ง ไม่ทรมาน เพื่อนบ้านหลายคนที่เห็น ความเป็นไปของครอบครัวเรา
ก็ยื่นมือเข้ามาช่ ว ย เ หลือบ้าง บางคนก็แนะนำให้แม่แต่งงานใหม่ แต่แม่ก็ปฏิเสธตลอดพร้อมกับบอกว่า “ฉันไม่ต้องการ ความรักหรอก” แม่โกหกเป็นครั้งที่ 5 แล้ว
ครั้งที่หก ..หลังจากผมเรียนจบและได้งานทำแล้ว ถึงเวลาที่แม่จะได้พักผ่อนสักที แต่แม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการ แม่ตื่นแต่เช้าไป ขายผักที่ตลาด ทุ ก วัน
เพื่อจะมี เ งิ น เล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับใช้จ่ายส่วนตัว แม่ไม่เคยยอมรับ เ งิ น ที่ผมซึ่งทำงาน อยู่ในเมืองหลวงส่งไปให้ แม่ถึงกับส่งคืนมา ให้ผมด้วย
แม่บอกว่า “แม่มี เ งิ น พอใช้แล้วลูก” นี่เป็น ครั้งที่ 6 ที่แม่โกหกผม ครั้งที่เจ็ด..ด้วยการสนับสนุน จากองค์กรแห่งหนึ่ง ผมเข้าเรียนต่อปริญญาโท
ในมหา วิ ท ย า ลั ย ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมเรียนจบผมก็ถูกรับเข้าทำงานด้วย เ งิ น เดือนที่สูงลิ่ว ผมตั้งใจจะพาแม่ มาใช้ชีวิต อ ย่ า ง สุขสบาย กับผมในเมืองหลวง
แต่คุณแม่ ที่แสนน่ารักไม่ต้องการ จะรบกวนผม แม่บอกกับผมว่า“แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวงหรอกลูก” แม่โกหกผมอีก เป็นครั้งที่ 7
ครั้งที่แปด..เมื่อแม่ แ ก่ ตัวลง เธอต้องเข้า รั ก ษ า ตัวใน โ ร ง พ ย า บ า ลเ นื่ อ ง จากโ ร ค มะ เร็ง เมื่อรู้ข่าวผมก็รีบกลับมาหาแม่ที่รักของผมทันที
แม่นอน อ ย่ า ง อ่อนเพลียหลัง จากการ ผ่ า ตั ด แม่ดู แ ก่ ล งไปมากแม่มองผมด้วยสายต า ที่บ่งบอกได้ว่า เธอรักและปรารถนา จะได้เจ อ ผมมากที่สุด
แม่ พ ย า ย า ม ยิ้มให้กับผม แม่ผอมมากและดูอ่อนแอ อ ย่ า ง ที่สุดโ ร ค ร้ า ย ได้ทำลาย ร่ า ง ก า ย ของแม่ไปมากแล้ว
ผมมองแม่ด้วยน้ำตานองหน้า ความ เ จ็ บ ป ว ด จับขั้วหัวใจของผมเพราะการได้เห็นคุณแม่ที่รักอยู่ในสภาพนี้ แต่แม่มองหน้าผมและบอกว่า
“อ ย่ า ร้องไห้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้สึก เ จ็ บ เลย” ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โกหกผมหลังจากที่แม่โกหกผม ด ว ง ตาของ เธอก็ปิดลง…ตลอดกาล
แหล่งที่มา : r u g y i m และ ยืมยิ้ม
