เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิต อยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตนทำให้เรา
ไม่ต้องกู้ห นี้ยืมสิน คนจนแค่ขยันหาก็ร วยได้ บางคนรว ยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐาน
ตัวเองเคยเป็นแบบไหน
อย่ าลืมนะว่ารว ยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโ ชคดีตลอดไป วันนี้ขอแ ชร์โพสต์
เตื อนสติ รว ยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถู กใคร บทเรียนชีวิตจาก
เรื่องจริงที่เตื อนใจเราว่า ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบากตอนแ ก่น่าอนาถใจที่สุด
มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า
เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวม ๆ กันทุ กเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ
ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมพกเงิ นในกระเป๋ากินเหล้ าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เ งินดี
จริง ๆ ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว
เมียผมชอบเล่นหุ้น ๆ ก็ขึ้นเอา ๆ เรามีเ งินสดหลายร้อยล้านมีญาติผมคนหนึ่งเดื อดร้อนมายืม
เงิ นผม ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เ งินไปนะแสนนึงแล้วบอกเขาว่าไม่ต้องมาหากูอีกนะ
กูให้ทาน เขารับเงิ นพร้อมน้ำตา ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง
ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุ กอย่ างไปจากชีวิตผมจริง ๆ เมื่อผมคิดการใหญ่
ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า ไม่ได้ทำไม้แล้ว รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและ
เงิ นสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูก ๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับ
ภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ จากไป
ไปวัน ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไร ลูกๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76
ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุ กวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแ ก่
เงิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา
แล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขายื่นเงิ นให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า.. พ่อผมบากหน้าไปยืมเงิ นคุณลุง
เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล ผ่ า ตัดสม อง พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่ าแล้วโยนเงิ นให้เหมือนหมา
ลุงบอกว่าจะตีพ่อ พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้ ร่ างกายและจิตใจพ่อก็ยอม
ถ้ามีเ งินจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน
ห้าหมื่นคือด อ กเบี้ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผม ๆ จะให้กู้
ผมจะไม่ด่ าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อ ผม จริง ๆ ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคง จากไป แล้ว แต่ถ้าพ่อผม
ไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไป ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ
ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมัน ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงิ นจ่ายค่าเช่าห้องแถว
ลงทุนมีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร ม นั้นตามสนอง หลานไม่ได้
ด่ า ผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้
แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พ ระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเ งิน ตอนผมมีเยอะ ๆ
ผมเบื่อคนบอกบุญ ผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง
ตอนนี้ผมหมดตัวมีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไป
ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป
ก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะจากไปตาไม่หลับ ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก
เก็บเรื่องราวมาให้อ่ า นคนอ่ า นจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ า นก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา
ไม่มีคำว่าอด จากไป สำหรับคนขยัน
ไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกินถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลาย ๆ
คนที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเตื อนใจตัวเองนะครับ
ขอบคุณที่มา : verrysmilejung
