อ ย า ก ให้ลอง อ่ า น เรื่องนี้ แล้วคุณอาจจะเปลี่ยนความคิด

หลายคนแต่งงานสร้างครอบครัวเพื่อมีลูกไว้เลี้ยงตัวเอง ย า มแ ก่ชราลง เราอ ย า กให้ลองอ่ านนิทานเรื่องนี้แล้วคุณอาจจะเปลี่ยนความคิด

มีคุณเเม่คนหนึ่งสามีจากไปนานเเล้วเธอสอนหนังสือหาเงิ นเลี้ยงลูกชายจนโตเขาเป็นคนเชื่อฟังตั้งเเต่ตอนเล็กพอลูกโต

เธอก็ส่งลูกไปเรียนต่างประเทศ พอลูกเรียนจบก็อยู่ทำงานต่อที่ต่างประเทศทำงานหาเงิ นซื้อบ้านเเต่งงานมีลูกหนึ่งคน

 

สร้างครอบครัวที่เเสนสุขตัวเธอเองคิดถึงประโยคที่ว่ามีลูกจะได้มีคนเลี้ยงตอนเเ ก่คิดถึงสายตาอิ จฉาของญาติ ๆ

เเละเพื่อนฝูงเธอมีความสุขจากใจระหว่างรอจดหมายตอบจากลูกชายเธอก็จัดการเรื่องบ้านเเละงานจนเรียบร้อย

 

คืนสุดท้ายก่อนเธอจะเกษียณเธอก็ได้รับจดหมายที่ส่งมาจากต่างประเทศของลูกชายพอเปิดออกดูข้างในก็เป็นเช็คต่างประเทศ

ตีเป็นเงิ นไทยได้มูลค่าประมาณ 1 เเสนบาทเธอรู้สึกเเปลกใจมากเพราะลูกชายไม่เคยส่งเงิ นให้เธอมาก่อนเธอรีบเปิดจดหมายออกอ่า น

ในจดหมายเขียนว่า‘เเม่ครับพวกเราได้คุยกันเเล้วตัดสินใจเเละสรุปว่าพวกเราไม่ยินดีให้เเม่มาอยู่ด้วยกันที่นี่ถ้าเเม่คิดว่าเเม่มีบุญคุณที่

เลี้ยงดูผมมาคำนวณตามราคาตลาดก็ประมาณเงิ นที่ผมส่งให้นี้หวังว่าต่อไปนี้เเม่จะไม่เขียนจดหมายมาอีก’

 

เเม่อ่า นจดหมายฉบับนั้นจบก็น้ำตาไหลพรากรู้สึกว่าตัวเองลำบากเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอดชีวิตจากนี้ไปต้องอยู่อย่ างโดดเดี่ยวเธอรู้สึกเเ ย่มาก

จากเเต่ก่อนที่ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับลูก เเต่มาตอนนี้กลับไมาเหลืออะไรอีกเเล้วต่อมาเธอก็ศึกษาพ ระพุทธศ าสนาหลังศึกษาเธอก็คิดได้เธอใช้เงิ น

ที่ลูกได้มอบให้มาเอาไปเดินทางเที่ยวรอบโลกได้เรียนรู้โลกกว้างได้เห็นสิ่งใหม่ ๆ มากมาย

 

หลังจากนั้นเธอจึงเขียนจดหมายหนึ่งฉบับถึงลูกชายในจดหมายว่า ‘ลูกรักลูกไม่อ ย า กให้เเม่เขียนจดหมายมาอีกก็ถือซะว่าจดหมายฉบับนี้

เป็นข้อความเพิ่มเติมจากฉบับที่เเล้วละกันเเม่ได้รับเช็คเเล้วเเละใช้เงิ นจำนวนนั้นไปเดินทางรอบโลกระหว่างเดินทางท่องเที่ยว

อยู่ ๆ เเม่ก็รู้สึกว่าเเม่ควรขอบใจลูกขอบใจที่ทำให้เเม่เห็นอะไรทะลุปรุโปร่งปล่อยวางทำให้เเม่ได้เห็นว่าความสัมพันธ์ในครอบครัวเพื่อน

เเละคนรักไม่มีรากหยั่งลึกเปลี่ยนเเปลงได้เสมอ ถ้าวันนี้เเม่ยังคิดไม่ต กยังยึดติ ดยังทุ กข์อยู่เเม่คงสิ้นลมหายใจไปภายในปีครึ่งปีการปฏิเสธ

ของลูกทำให้เเม่ได้เห็นว่าคนเรามีวาสนาก็ได้เจอหมดวาสนาก็จากกันทุ กอย่ างไม่เที่ยงเเท้

 

ทำให้เเม่เรียนรู้ที่จะสงบเเละใจเย็นมองทุ กอย่ างในเชิงบวกเเม่ไม่มีลูกเเล้วไม่มีอะไรให้เป็นห่วงเพราะงั้นเเม่ถึงสามารถอยู่ได้โดยไม่มีมัน‘

 

‘พ่อเเม่ที่น่าสงส าร’คนเป็นพ่อเเม่อ ย า กมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกเเต่สุดท้ายเเล้วสิ่งที่ได้รับกลับไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดมีคนกล่าวไว้ว่าบ้านของพ่อเเม่

คือบ้านของลูกตลอดเวลาบ้านของลูกไม่เคยเป็นบ้านของพ่อเเม่การให้กำเนิดลูกเป็นงานที่ต้องทำการเลี้ยงดูลูกเป็นภาระหน้าที่การพึ่งพาลูก

เป็นความเข้าใจผิด ช่างเป็นเรื่องราวที่ไม่น่าฟังเเต่ ก็ไม่ฟังก็ไม่ได้เเม้ว่าไม่ใช่ลูกทุ กคนจะเป็นเเบบนี้เเต่คนเป็นพ่อเเม่ไม่ควรคิดว่าเเ ก่

เเล้วจะพึ่งพาลูกพูดกันตามตรงอย่ าคาดหวังอะไรจากลูก ๆ เเม้คุณจะเลี้ยงดูเขามาอย่ างดีเเล้วก็ตาม

 

ต้องฝึกดูเเลตัวเองลูกกตัญญูต่อคุณถือเป็นบุญถ้าลูกกตัญญูไม่พอพ่อเเม่ก็บังคับไม่ได้วิ ธีที่ดีที่สุดคือวางเเผนชีวิตพึ่งพาตัวเองตอนเเ ก่

ไว้เชื่อว่าคงมีหลายคนเคยได้ยินคนพูดกันว่าหากมีลูกแ ก่ตัวมาจะได้มีคนเลี้ยงเเละอีกคำพูดหนึ่งคือ

 

ถ้าหากไม่มีลูกเเก่มาใครจะเลี้ยงซึ่งความคิดเเบบนี้ถูกส่งต่อสืบทอดกันมาตั้งเเต่โบราณกันเลยทีเดียวเเละในหลาย ๆ

คนก็ยังคิดเเบบนี้กันอยู่เสี ยด้วยเเต่ว่าก็ยังมีคนแ ก่ที่ปรับตัวอยู่กับครอบครัวไม่ได้เเล้วคุณล่ะคิดกับเรื่องนี้อย่ างไร??

 

เอาล่ะไม่ต้องตอบเราเเต่คุณลองมาดูเเละให้คำตอบตัวเองซึ่งเรื่องนี้จะช่วยสอนใจได้ไม่น้อยเลยเรื่องมีอยู่ว่ามีคุณเเม่คนหนึ่งที่สามีของเธอเสี ย

ไปนานเเล้วเธอทำงานคนเดียวโดยสอนหนังสือหาเงิ นมาเลี้ยงครอบครัวเลี้ยงลูกชายจนเติบโตมา

 

เเละเด็ กชายก็เป็นคนว่าง่ายเชื่อฟังเเม่ตั้งเเต่เด็ ก ๆ เลยพอลูกโต ก็ส่งไปเรียนต่ออเมริกาหลังจากเรียนจบเขาก็อยู่ทำงานที่นั่นต่อซื้อบ้าน

เเต่งงานมีลูก 1 คนสร้างครอบครัวอบอุ่นเเละมีความสุขเเล้วเเม่เขาก็ตัดสินใจย้ ายไปอยู่กับลูกเเละลูกสะใภ้เเละหลาน

 

ที่อเมริกาในช่วงวัยหลังเกษียณชีวิตบั้นปลายก็มีความสุขดีซึ่ง 3 เดือนก่อนที่จะเกษียณนั้นก็รีบเขียนจดหมายบอกกับลูกชายซึ่งบอกถึงความปรารถนา

กับลูกชายว่ามีลูกเอาไว้เลี้ยง ย า มแ ก่คิดถึงสายตาของญาติพี่น้องเพื่อน ๆ เพียงเเค่คิดถึงภาพเหล่านั้นว่าทุ กคนจะอิ จฉาเธอเธอก็มีความสุข

เเละจากนั้นส่งไปก็รอจดหมายตอบกลับจากลูกชายซึ่งเธอก็จัดการเรื่องบ้านงานต่าง ๆ

เรียบร้อยเเละในคืนสุดท้ายก่อนที่เธอเกษียณนั้นจดหมายจากลูกชายณเเดนไกลก็มาถึงพอเปิดออกมาดูก็เห็นเป็น

 

เช็คมูลค่า 3 หมื่นเหรียญดอลล่าห์เธอก็เเปลกใจมาก ๆ เพราะลูกชายไม่เคยส่งเงิ นให้เธอเลยเเล้วจากนั้นก็ได้เปิดอ่ านจดหมาย

ที่มีใจความว่าเเม่ครับเราได้คุยกันเเล้วตัดสินใจเเละได้ข้อสรุปว่าพวกเราไม่ยินดีให้เเม่มาอยู่ด้วยที่อเมริกาถ้าเเม่คิดว่าเเม่มีบุญคุณที่

เลี้ยงดูผมคำนวณตามราคาตลาดก็ประมาณ 20,000 กว่าเหรียญ

 

ผมก็เลยเพิ่มให้นิดหน่อยเเล้วส่งเช็คให้ 30,000 เหรียญมาให้เเม่นะครับหวังว่าต่อไปนี้เเม่จะไม่เขียนจดหมายหาผมอีก

หลังจากอ่ านจดหมายจบก็น้ำตาไหลเลยรู้สึกเหมือนต้องเป็นม่ายตลอดชีวิตเเละเธอก็ตัดสินใจศึกษาพ ระพุทธศ าสนา

หลังจากนั้นเธอก็คิดได้ว่าเธอใช้เงิ น 3 หมื่นเหรียญไปเที่ยวรอบโลกจะได้เห็นอะไรใหม่ ๆ เเล้วจากนั้น

 

เธอก็เขียนจดหมาย 1 ฉบับหาลูกชายใจความในจดหมายเขียนว่าลูกรักลูกไม่อ ย า กให้เเม่เขียนจดหมายมาอีกก็ให้คิดเถอะว่าจดหมายฉบับนี้

เป็นข้อความเพิ่มเติมจากฉบับที่เเล้วนะเเม่ได้รับเช็คเเล้วเเละใช้เงิ นนั้นเดินทางเที่ยวรอบโลกระหว่างเดินทางท่องเที่ยวอยู่นั้นอยู่ ๆ

เเม่ก็รู้สึกว่าเเม่ควรขอบใจลูกขอบใจที่ทำให้เเม่ได้เห็นอะไรหลาย ๆ อย่ าง

 

เเม่ได้ปล่อยวางทำให้เเม่ได้เห็นว่าความสัมพันธ์ในครอบครัวเพื่อนคนรักไม่มีรากหยั่งลึกเปลี่ยนเเปลงได้ตลอดถ้าวันนี้เเม่ยังคิดไม่ต กยังยึดติ ด

ยังทุ กข์เเม่คงจากไปเเล้วจากการปฏิเสธของลูกทำให้เเม่ได้เห็นว่าคนเราถ้ามีวาสนาก็ได้เจอหมดวาสนาก็ต้องจากการทุ กอย่ าง

ไม่เที่ยงเเท้ทำให้เเม่เรียนรู้ที่จะสงบมองทุ กอย่ างในเชิงบวกเเม่ไม่มีลูกเเล้วไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง

 

ฉะนั้นเเม่ถึงสามารถอยู่ได้โดยไม่มีมันพ่อเเม่ที่น่าสงส ารคนเป็นพ่อเเม่อ ย า กมอบสิ่งที่ดีที่สุด ให้กับลูกเเต่สุดท้ายเเล้วสิ่งที่ได้รับกลับมามัน

ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดมีคนกล่าวเอาไว้ว่าบ้านของพ่อเเม่คือบ้านของลูกตลอดเวลาบ้านของลูกไม่เคยเป็นบ้านของพ่อเเม่หรอกการให้กำเนิดลูก

เป็นงานที่ต้องทำการเลี้ยงดูเป็นภาระหน้าที่การพึ่งพาลูกเป็นความเข้าใจผิด

 

ช่างเป็นเรื่องราวที่ไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่เเต่จะไม่ฟังก็ไม่ได้เเม้ว่าไม่ใช่ลูกทุ กคนจะเป็นเหมือนลูกชายในเรื่องนี้ที่ไม่มีหัวใจเเต่คนเป็นพ่อเเม่

ไม่ควรคิดว่าเเ ก่เเล้วจะต้องพึ่งพาลูก ๆ หากจะพูดกันตามตรงเเ ก่เเล้วก็ต้องดูเเลตัวเองเมื่อลูกกตัญญูต่อคุณเเสดงว่าคุณมีบุญมากหากลูก

ไม่กตัญญูพอพ่อเเม่ก็ทำอะไรไม่ได้วิ ธีที่ดีที่สุด

 

คือการวางเเผนชีวิตตนเองพึ่งพาตนเองให้ได้จากมุมมองของสังคมการมีลูกจะได้มีเลี้ยงตนตอนเเ ก่ เป็นความปรารถนาของใจเเต่ในปัจจุบัน

นี้อะไรหลายอย่ างมันเปลี่ยนไปเเละยุคนี้ไม่เหมาะที่จะคิดว่ามีลูกเอาไว้เลี้ยงตอนเเ ก่อีกด้วยหวังว่าเรื่องนี้จะช่วยเตื อนสติใครหลาย ๆ

คนการไปวางความคาดหวังไว้กับลูกนั้นไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเลย

 

ขนาดคุณยังชอบที่จะเลือกทางเดินให้กับตัวเองเเล้วลูกคุณเขาจะไม่อ ย า กทำบ้างหรือ??หากคาดหวังมีลูกเอาไว้เลี้ยงตอนเเ ก่

นั้นมันผิดเเละเห็นเเ ก่ตัวตั้งเเต่คิดเเล้วเขาควรจะมีชีวิตที่เขาเลือกเองในขณะเดียวกันคุณก็เลือกที่จะใช้ชีวิตในเเบบของตัวเองได้เหมือนกัน

 

ขอบคุณที่มา : parinyacheewit