ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คนที่รักเรามากที่สุดนั้นก็คือแม่ หลายคนเกิดมาแล้วเคยชินกับการที่มีแม่คอยช่วยเหลือหลาย ๆ
เรื่อง อ ย า ก กินอะไรก็ได้กิน อ ย า ก ได้อะไรก็ได้ แม้จะดื้อแค่ไหนแม่ก็ยังให้ อ ภั ย อาจจะมี ดุ ด่าบ้างแต่ทั้งหมดแม่ทำ
เพราะว่ารักและ อ ย า ก ให้ลูกเดินทางไปในด้านที่ถูกที่ควร อ ย่ า ง แน่นอน อ ย า ก เรียนส่งเรียน อ ย า ก มี เ งิ น ให้ เ งิ น
เราจะยืมแม่เท่าไหร่แม่ก็ไม่เคยคิดจะทวงคืนหรือคิด ด อ ก เบี้ยกับลูกเลย เพื่อให้ลูกอยู่สุขสบายที่สุด
มี เ ด็ ก ๆ หลายคนที่ต้อง พ ลั ด พ ร า ก จากอ้อมอกพ่อแม่ ใช้ชีวิตอยู่ อ ย่ า ง ลำพังและโดดเดี่ยว เป็น เ ด็ ก กำ พ ร้ า
นอนตามที่สาธารณะ ขอข้าวขอน้ำคนอื่นกิน บ้างก็ โ ด น ไ ล่ โ ด น ตี เก็บเศษอาหารป ร ะ ทั ง ชี วิ ตไป อ ย่ า ง
ทุ ก ข์ ท ร ม า น ไ ร้ บ้ า น ข า ด ที่พึ่ง
ว่ากันว่าหาก ข า ด พ่อเหมือนถ่อหัก ข า ด แม่เหมือนแพ แ ต ก ชีวิตของลูกแต่ละคนไ ร้ ทิ ศ ท า งกระจัดกระจายกันไป
ไร้อนาคต ไร้คนนำทาง ไร้กา รศึกษา กลายเป็น เ ด็ ก มีปัญหา ต ก เป็นภาระของสังคม
ชีวิตนั้นเป็นเหมือนการข้ามแม่น้ำที่เชี่ยวกราก ภั ย อั น ต ร า ย รอบด้านพ่อกับแม่ก็เหมือนแพที่จะถ่อให้ลอยข้ามไปได้
ถึงเป้าหมาย อ ย่ า ง ป ล อ ด ภั ย บางทีหาก ข า ด พ่อหรือถ่อหักยัง พ ย า ย า มใช้มือพายไปแทนได้แต่ ก็ ย า ก ลำบาก
พอสมควรแต่ถ้าเมื่อไหร่ ข า ด แม่กลายเป็นแพ แ ต ก ไม่เหลือใคร ก็จะจ ม น้ำ ต ๅ ย อยู่ตรงนั้น
สำหรับคนที่ยังมีแม่อยู่นั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ โ ช ค ดีที่สุดในชีวิตแล้ว ท่านก็เหมือนเทียนเล่มหนึ่งที่กำลังโดนเปลวเทียนละลาย
แท่งอยู่ ยิ่งเทียนเล่มนั้นส่องสว่างมากเพียงใด แท่งเทียนก็จะยิ่งสั้นลงเหมือนดั่งกับชีวิตแม่ที่ให้ลูก ๆ มากแค่ไหน
อายุขัยก็จะสั้นลงไป ทุ ก วินาที อ ย่ า ลืมว่าพ่อแม่เรา แ ก่ ลงทุ ก วัน “อายุที่ได้มา คือเวลาที่ เ สี ย ไป”
ลูกเองควรจะรัก ดูแลท่าน ทำให้ท่านมีความสุข ทำให้ท่านภูมิใจ เพราะเทียนเล่มนี้ไม่รู้ว่าจะส่องสว่างได้ถึงวันไหน
บางทีก็ริบหรี่ บางทีก็อาจจะดับไปเลยโดยที่เราแทบไม่ทันจะตั้งตัว น้ำตาเทียนก็เปรียบเหมือนน้ำตาแม่
สุดท้ายวันหนึ่งเทียนก็ต้องถูกเ ผ า ไ ห ม้ หมดเหลือเพียงแต่ไส้ดำ ๆ ทิ้งไว้ วาระสุดท้ายของแม่ก็ไม่ต่างกัน
แม้ ทุ ก คนจะต้องพบจุดจบที่ไม่ต่างกันคือเหลือไว้แต่เพียงเรื่องราวให้คนข้างหลังจดจำ เถ้าถ่านเชิงตะกอนเหล่านั้น
จะทำให้หลายคนได้ย้อนคิด เ สี ย ดาย หากไม่เคยทำอะไรให้แม่ภูมิใจเลย ลองคิดดูหากพรุ่งนี้จะไม่มีแม่แล้ว
มันจะเปล่าเปลี่ยวสักแค่ไหน
ผู้เป็นแม่นั้นยอม ทุ ก อ ย่ า ง เพื่อลูก แม่ยอมอดเพื่อให้ลูกได้อิ่ม แม่ยอม ทุ ก ข์ เพื่อสุขของลูก ยอมลำบากเพื่อให้ลูกสบาย
แม่ยอม ต ๅ ย เพื่อให้ลูก มี ชี วิ ตอยู่ แม่จะคอยเป็นห่วงอยู่ตลอดและคอยเฝ้าถามอยู่เสมอว่าลูกเหนื่อยไหม
หิวหรือเปล่า อ ย า ก กินอะไรไหม ลูก อ ย า ก จะได้อะไรแม่จะหามาให้ตลอด กลับมาย้อนมองที่ตัวลูกบ้างเคย อ ย า ก
จะหาอะไรมาให้แม่หรือเปล่า เคยถามไหมว่าแม่ อ ย า ก ได้อะไรบ้าง
เคยคิดถึงหัวใจของผู้เป็นแม่บ้างไหมลูกเอ๋ย
ต่อให้ลูกไปทำไม่ดีอะไรมา เ ล ว ร้ า ย แค่ไหนแม่ก็ยังไม่เชื่อว่าลูกจะ เ ล ว ลูกก็คือลูกแม่พร้อมจะหาช่องทางช่วยเหลือเสมอ
บางคนนั้นทำ ร้ า ย แ ม่ ด้วยวาจา ท่าทาง กิ ริ ย า หรือปล่อยให้แม่ต้อง ทุ ก ข์ ก า ย ทุ ก ข์ ใ จ
แม่บางคนเลือกลูกเติบโตมาได้ตั้งหลายคน แต่ว่าลูก ๆ เหล่านั้นบางคนไม่เคยหันมาเหลวแลแม่เลย ปล่อยให้อยู่บ้านพัก
ค น ช ร า ปล่อยให้อยู่ อ ย่ า ง ลำพังกับห ม า แ ม ว หรืออยู่คนเดียว แม่ก็เฝ้าแต่หวังว่า อ ย า ก จะเห็นหน้าลูก
อ ย า ก จะทำอะไรมากมายให้ลูก ทำอาหารให้ทาน ได้เล่นด้วย ได้พูดคุย นั่นคือความสุขของแม่
ลูก ๆ เอ๋ยเมื่อวันนี้ยังมีแม่อยู่ก็จง พ ย า ย า ม ดูแลท่านให้สุดความสามารถ เพราะว่าเราไม่มีทางรู้เลยว่าวันไหนคือวันสุดท้าย
ที่เราจะได้เห็นหน้าท่าน วันที่ได้ยิน เ สี ย ง ท่าน บางครั้งก็เล่นกับท่านบ้าง พูดคุย สอบถาม พาเที่ยว พาทานอาหารดี ๆ
ซื้อของขวัญให้กับท่านบ้าง ดูแลท่านเท่าที่กำลังเราจะไหว ทำให้ท่านมีความสุข หน้าที่ลูกก็มีไม่มากทำไม่ ย า ก
แม้บางคนทำน้อย ดูแลท่านน้อยแต่มันก็ยังดีกว่าการไม่ดูแลท่านเลย
ขอบคุณ kubkhao