เรื่องเริ่มขึ้นตอนเมื่อผมย็งเล็ก
ผมเกิดในครอบครัวย ากจน จนมากขนาดที่ว่าต้องอดข้าวบ่อย ๆ
เมื่อไหร่ก็ตามเมื่อถึงเวลากินข้าว…
แม่จะแบ่งข้าวให้ผมเพิ่มขึ้นอีก พร้อมทั้งพูดว่า
“ ลูกต้องกินข้าวเพิ่มขึ้นนะ… ส่วนแม่ไม่ค่อยหิว ”
นี้เป็นครั้งแรกที่แม่โกหก
เมื่อผมเติบโตขึ้น
คุณแม่เพียรพย าย ามหาเวลาว่างไปต กปลาในแม่น้ำ เพื่อว่าผม
จะได้กินอาหารที่มีประโยชน์ต่อการเจริญเติบโตของผม
แม่ต้มปลาที่ต กมาได้ทำเป็นซุปให้ผมกิน ในขณะที่ผมกินแกงต้มปลา..
แม่จะกินแค่หั วปลา ให้ผมได้กินแค่ส่วนตัว และ
ส่วนเนื้ อปลาไปแล้ว ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่
แต่แม่ปฎิเสธทันควันพร้อมกับกล่าวว่า
“ ลูกกินเถอะ…แม่ชอบกินหั วปลา ” นี่เป็นครั้งที่สองที่แม่โกหกผม
เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม
เราต้องใช้เ งินเพิ่มมากขึ้น แม่ต้องหารายได้พิเศษด้วยการหาอาชีพเสริม
บางครั้งผมตื่นขึ้นมา
ตอนตี 1 หรือตี 2… ผมยังเห็นแม่กำลังทำงาน
“ แม่ครับ…นอนเถอะครับมันดึกมากแล้วพรุ่งนี้แม่ต้องไปทำงานอีก ”
แม่ยิ้มกับผมพูดว่า
“ ลูกนอนต่อก่อนนะ…แม่ยังไม่เหนื่อย แม่นอนไม่หลับ ” นับเป็นครั้งที่สาม
ตอนเมื่อใกล้จบชั้นมัธยมผมต้องไปสอบเป็นวันสุดท้าย
แม่อุตส่าห์หยุดงานไปเป็นเพื่อนและเพื่อเป็นกำลังใจให้ผม มันเป็นวันที่แดดร้อนมาก ๆ
… แม่ต้องรอผมอยู่หลายชั่ วโมงเมื่อผมทำข้อสอบเสร็จ… รีบออกมาหาแม่
ห็นแม่เหงื่อท่วมตัว..แต่ท่านกลับรินน้ำเย็นที่เตรียมมาให้ผมดื่ม
ผมเห็นแม่รู้สึกเหนื่อยและร้อนจึงขอให้แม่ดื่มน้ำก่อน แม่พูดขึ้นว่า
“ ลูกกินเถอะ แม่กินไปแล้ว ” นั่นเป็นครั้งที่สี่ที่แม่โกหกผม
ยิ่งนานวัน ค่าใช้จ่ายในบ้านยิ่งเพิ่มขึ้น
คุณแม่ที่น่าสงส ารต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัว แต่ก็ยังไม่ค่อย
เพียงพอไม่ว่าคุณแม่จะพย าย ามมากขึ้นเพียงไร คุณลุงที่อยู่ข้าง ๆ บ้านท่านเป็นคนดี
พย าย ามมาช่วยเหลือครอบครัวเราเสมอ…. เช่น ช่วยซ่อมบ้านที่ผุพัง..ฯลฯ เพื่อนบ้าน
เห็นครอบครัวลำบากมากก็แนะนำให้แม่แต่งงาน ใหม่ แต่แม่ไม่เห็นด้วย
แม่พูดกับผมว่า “ แม่มีลูกอยู่ทั้งคน…แม่ไม่ต้องการความรักอีก ”
แม่โกหกผมเป็นครั้งที่ห้าแล้ว
ในทื่สุดผมก็เรียนจบและมีงานทำ
ผมอย ากให้แม่ที่ทำงานหนักมาตลอดได้พักผ่อนบ้าง ผมจึงไปทำงานในตัวเมือง และ
ส่งเงิ นมาให้แม่ใช้ แต่แม่ไม่ยอมหยุด กลับไปตลาดทุ กเช้า
ขายผักที่หามาได้เพื่อเลี้ยงชีพทั้ง ๆ แม่ไม่ค่อยยอมรับเงิ นผม.. บางครั้ง
ยังส่งเ งินกลับคืนให้ผมอีก แม่พูดกับผมว่า
“แม่มีเงิ นพอใช้แล้ว…ลูกควรเก็บเ งินไว้สร้างฐานะ ”
แม่ไม่พูดความจริงกับผมเป็นครั้งที่หกแล้วเพื่ออนาคตที่ก้าวหน้า.. ผมตัดสินใจ
เรียนต่อปริญญาโทด้วยทุนของมหาวิทย าลัยที่มีชื่อเสี ยง
เมื่อผมเรียนจบก็ได้งานทำที่นั่นและมีเงิ นเดือนค่อนข้างสูง เมื่อทำงานไปได้สักพัก…
ผมอย ากให้แม่ผมมาอยู่กับผมที่ในตัวเมือง เพื่อว่าแม่จะได้หยุดทำงาน…พักผ่อน
ให้สบายในบั้นปลายของชีวิต แต่แม่ผมไม่อย ากรบกวนผม…บอกผมว่า “
แม่ไม่คุ้นเคยกับชีวิตต่างที่ ” ครั้งที่ 7 แล้วซินะที่แม่โกหกผม
เมื่อแม่แ ก่ตัวลงไปเรื่อย ๆ..
ในที่สุดแม่ก็ป่ วยต้องเข้ารับการรั กษาที่โรงพย าบาล ผมลางานแล้วรีบบิน
กลับมาหาแม่สุดที่รักทันทีแม่ผมนอนพักฟื้นอยู่บนเตียงเมื่อผมไปถึง น้ำตาผมไหลอาบแก้ม
เมื่อเห็นแม่ซึ่งผ่ ายผอมดูโทรมลงอย่ างมาก แม่รู้สึกดีใจมากที่เห็นผม….พย าย ามยิ้ม
อย่ างสดชื่น ด้วยความลำบาก
ผมรู้ดีว่าแม่ได้ฝืนยิ้มด้วยความเจ็ บป วดจากโ ร ค ม ะ เ ร็ ง ที่ล ามไปทั่วทั้งตัว
ผมโอบกอดแม่พร้อมกับร้องไห้ด้วยความสงส าร หัวใจผมในขณะนั้นเศ ร้าหมองและเจ็ บป วดอย่ างที่สุด
แม่พย าย ามปลอบผมด้วยเสี ยงที่แหบพร่า และ สั่นเครือ
“ ลูกรักของแม่…เห็นหน้าลูกแม่ก็ดีใจแล้ว”นี่เป็นครั้งที่ 8 และ เป็นครั้งสุดท้าย ที่แม่โกหกผม
แม่ที่ผมรักและบูชามาตลอดชีวิตได้ปิดตาลง และ จากผมไปอย่ างไม่มีวันกลับ
หลังจากที่เธอกล่าวคำโกหกครั้งสุดท้ายจบลง …
ขอบคุณที่มา : 108resources
