หลายครั้งที่ดูคนผิด…ไม่ใช่เพราะ “ต า บ อ ด”
แต่เพราะใจดีจนเกินไป
หลายครั้งที่ช่วยคนผิด…ไม่ใช่เพราะ “โ ง่”
แต่เพราะเห็น แ ก่ ความรู้สึกมากเกินไป
หลายครั้งที่จำยอม…ไม่ใช่เพราะ “ไร้เหตุผล”
แต่เพราะไม่ อ ย า ก โต้เถียงให้ เ สี ย เวลา
ทุ ก ครั้งที่ทำไป เพราะหวังดีกับคนอื่น
จนลืมที่จะปกป้องตัวเองแต่ไม่ว่าจะยังไง
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์คนที่เข้ามาใจคนนั้น ย า ก แท้ จะหยั่งถึง ไม่อาจมองออกได้ด้วยสายตา
ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ มีเพียงกาลเวลาเท่านั้นที่จะบอกเราได้
เวลาจะช่วยบอก ว่าคนที่เข้ามานั้น ” ใครจริง ใครลวง “
ดูคน ดูด้วยตา อ ย่ า ง
เดียวไม่ได้…เพราะจะดูผิดได้ง่าย
ฟังคน ฟังด้วยหู อ ย่ า ง
เดียวไม่ได้…เพราะจะเข้าใจผิดได้ง่าย
เวลาจะช่วยพิสูจน์ใจคน
เป็นประจักษ์ พ ย า น ในนิสัยคน
ใครเป็นคนจริง ใครเป็นคนหลอกลวง กาลเวลาจะบอกได้เอง
เป็นคนดีได้ แต่ก็ต้องดีให้พอเหมาะพอควร
อ ย่ า ดีจนเกินไป
การเป็นคนดีจนเกินไป จะทำให้ใครๆไม่เกรงใจ และเอาเปรียบได้ง่าย
เหมือนเป็นการเปิดทางให้คนอื่น
เข้ามา ทำ ร้ า ย เราได้ง่ายขึ้น
เป็นคนดีได้ แต่ อ ย่ า เป็น…คน โ ง่ ด้วย
เลิกนึกถึงแต่คนอื่น แล้วหันกลับมาดูแลตัวเองบ้างการเป็นคนมีน้ำใจไม่ได้แปลว่า…ต้อง โ ง่
การเป็นคนดีก็ไม่ได้แปลว่า…ต้องยอมตลอดไป
Cr : วิภาดา กิตติโกวิท
